Επιλεγμένη φωτογραφία: Lilo & Werner
Πρέπει να έχει περάσει καιρός από τότε που το καλύτερο μισό μου και εγώ ταξιδέψαμε με το τρένο σε μια ομοσπονδιακή διάσκεψη. Αυτή τη φορά πήγαμε στο 66ο Ομοσπονδιακό Συνέδριο στο Halle. Το ταξίδι προς τα έξω οδήγησε μέσω Στουτγάρδης, Μάνχαϊμ, Φρανκφούρτης και Ερφούρτης. Το ταξίδι της επιστροφής έγινε μέσω Ερφούρτης, Νυρεμβέργης και Crailsheim, κάτι που κάνει έναν πραγματικό Heilbronner λίγο λυπημένος. Μόνο το ταξίδι εκεί ήταν γεμάτο περιπέτειες και αυτή τη στιγμή γράφω αυτές τις γραμμές στο ταξίδι της επιστροφής. Αυτή τη φορά είχαμε ήδη κρατήσει τη θέση μας όταν ξεκινήσαμε το ταξίδι. ένα πλεονέκτημα εάν ξεκινήσετε το ταξίδι σε μια ελαφρώς μεγαλύτερη πόλη.
Το 16ο κοινό ομοσπονδιακό μας συνέδριο έλαβε χώρα στην πόλη Halle, κάτι που ήταν λίγο πολύ νοσηρό για το γούστο μου, το οποίο είναι πιθανώς το άμεσο αποτέλεσμα του ότι η πόλη έχει πολύ λίγους κατοίκους για το μέγεθός της. Ίσως οφείλεται επίσης στο ότι το ποσοστό των κατοίκων με μεταναστευτικό υπόβαθρο είναι λίγο κάτω από το 14%, το οποίο δεν είναι αρκετό για να μειώσει σημαντικά τη μέση ηλικία της πόλης. Το Halle εξακολουθεί να θεωρείται η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στα νέα ομοσπονδιακά κράτη και είναι γνωστή στους περισσότερους από εμάς λόγω της επίθεσης στη συναγωγή του Hall στις 9 Οκτωβρίου 2019.
Ως βετεράνοι του συνεδρίου, τώρα οργανώνουμε το δικό μας υποστηρικτικό πρόγραμμα και μπορέσαμε να τελειώσουμε το βράδυ της Παρασκευής στο μπαρ του ξενοδοχείου και το Σάββατο το βράδυ μαζί Ράινερ Βίχελς και Γιαν-Φίλιπ Σέου όταν Σνίτσελ οικοδέσποινα απολαμβάνω. Αν σταματήσεις ποτέ εκεί, που μπορώ μόνο να σου προτείνω θερμά, πες στην καλή ψυχή του σπιτιού, Claudia Heinemann, θερμούς χαιρετισμούς από εμένα.
Καλά οχυρωμένοι και με καλή διάθεση, αποφασίσαμε να μην τελειώσουμε τη βραδιά στο μπαρ - ο μπάρμαν θα μας το συγχωρήσει - αλλά να σταματήσουμε από τους Lilo & Werner, όπου υπήρχε αρκετά αξιοπρεπής ζωντανή μουσική. Neil Young-Ερμηνευτές.
Το ξενοδοχείο με το συνεδριακό χώρο ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερα της πόλης, οι υπάλληλοι εκεί έδωσαν σίγουρα τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά αυτό δεν απέτρεψε τη σταδιακή αποσύνθεσή του και ενίσχυσε μόνο τη συνολική εντύπωση του Halle.
Το ίδιο το 66ο Ομοσπονδιακό Συνέδριο πήγε εντελώς όπως αναμενόταν και δεν εξέπληξε σχεδόν κανέναν από τους αντιπροσώπους. Αυτή τη φορά όμως παρατήρησα όλο και περισσότερο -λόγω περιβάλλοντος σίγουρα- ότι εγώ και το καλύτερό μου μισό συγκαταλέγουμε πλέον στα «μεγαλύτερα μέλη του συλλόγου», με λίγους μόνο μεγαλύτερους «δεινόσαυρους» να εμφανίζονται εδώ κι εκεί. Επειδή μεγάλωσα με τη βεβαιότητα ότι «η παράδοση συνίσταται στο να βαδίζεις πάντα στην πρώτη γραμμή της προόδου» (Γκέρχαρντ φον Σάρνχορστ), η εμφάνιση των δεινοσαύρων δεν με προκαλεί καθόλου νοσταλγία.
Το όλο πράγμα χειροτέρεψε μόνο όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαφορά μεταξύ αυτών των δεινοσαύρων και του συλλόγου νεολαίας μας. Αποχαιρετήσαμε επίσης έναν «βετεράνο» που, σχεδόν πριν από δύο δεκαετίες, τον έβλεπα ως νεαρό φορέα ελπίδας. Η πορεία του κόσμου μάλλον έχει γίνει λίγο άκυρη συνολικά.
Βλέπω έναν λόγο για αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά τον σύλλογό μας, στο γεγονός ότι ως άνθρωπος δεν πρέπει να σε ρίχνουν στη δουλειά του συλλόγου -και αυτό θα πρέπει να είναι όσο πιο ψηλά γίνεται- αλλά μάλλον πρέπει να μεγαλώσεις. στον σύλλογο. Είχα ήδη κερδίσει τα πλεονεκτήματά μου σε τοπικό επίπεδο για 20 χρόνια πριν καν αρχίσω να εργάζομαι σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Σήμερα δεν είναι ασυνήθιστο οι άνθρωποι να ξεκινούν όσο το δυνατόν πιο νέοι και άπειροι στο υψηλότερο επίπεδο της ένωσης, να αποτυγχάνουν εκεί όπως ήταν αναμενόμενο, να προσπαθούν να μιμηθούν μερικούς δεινόσαυρους (μότο: περισσότερη εμφάνιση παρά πραγματικότητα και δεν ακολουθούν το δικό τους δρόμο) και στη συνέχεια κατεβείτε στο ανώτατο επίπεδο Οι δομές των συλλόγων μεταβιβάζονται, όπου οι άνθρωποι κάνουν απλώς ανοησίες.
Και έτσι ήταν λίγο αναζωογονητικό που αυτή τη φορά μπορέσαμε να εκλέξουμε έναν ή δύο νέους προέδρους περιφερειών στο προεδρείο.
Υπάρχει μια επισκόπηση των προηγούμενων ομοσπονδιακών συνεδρίων της EUROPA-UNION ακριβώς εδώ.
