Επιλεγμένη φωτογραφία: Κατασκήνωση προσφύγων στο Shinkiari, Πακιστάν | © Pixabay
Με κίνητρο τις πρόσφατες πολιτικές δηλώσεις ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να ζήσουμε μια «προσφυγική κρίση» και ότι οι άνθρωποι υποβαθμίζονται όλο και περισσότερο στο σημείο, γράφω για διάφορα μεταναστευτικά κινήματα – γεγονός που αγνοείται εντελώς από τους πολιτικούς εδώ και δεκαετίες – και προτείνουμε πιθανές λύσεις, όπως θα μπορούσε κανείς να αντιμετωπίσει καλύτερα την τρέχουσα κατάσταση, κάτι που είναι ατυχές για όλους τους εμπλεκόμενους.
Τα μεταναστευτικά κινήματα είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η ανθρώπινη ιστορία.Όλοι οι πρόγονοί μας ήρθαν από την Αφρική, όπου μετανάστευσαν περίπου 100 χρόνια πριν και στη συνέχεια έφτασαν στην Ευρώπη πριν από περίπου 000 χρόνια. Και έκτοτε, υπήρξαν επανειλημμένες μεταναστεύσεις λαών από την Ανατολή στη Δύση για διάφορους λόγους με στόχο την Ευρώπη και, από τη σύγχρονη εποχή, ακόμη πιο μακριά στην Αμερική.
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η μετανάστευση ανατολής-δύσης είναι μια συνεχής μετακίνηση ανθρώπων από την Ασία και την Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Εμείς οι Ευρωπαίοι παίρναμε επίσης πάντα μέρος σε αυτά τα μεταναστευτικά κινήματα και κατοικούσαμε την αμερικανική ήπειρο και την Αυστραλία στο πέρασμα των αιώνων.
Τα κύματα μετανάστευσης και μετανάστευσης είναι επομένως μέρος της ζωής μας και συνήθως διαφέρουν μόνο ως προς τον αριθμό των ατόμων που φτάνουν τακτικά. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η μετανάστευση συνέβαλε στην υγεία και τη σταθερότητα του πληθυσμού μας και ήταν απαραίτητη για εμάς τους Ευρωπαίους στη μεταπολεμική και επιδημική περίοδο. Πρέπει επίσης να υποθέσει κανείς ότι οφείλουμε τη δική μας ευρωπαϊκή κουλτούρα σε αυτά τα κύματα μετανάστευσης. Ως εκ τούτου, εμείς οι Ευρωπαίοι σήμερα είμαστε το προϊόν αυτών των συνεχιζόμενων μεταναστευτικών κινημάτων.
Το νέο για τους περισσότερους από εμάς, ωστόσο, είναι η ένταση και η ποιότητα των σημερινών «ροών προσφύγων» προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη είναι εμφανής εδώ και δεκαετίες, και οι επιστήμονες και οι ενδιαφερόμενοι πολίτες το επισημαίνουν ξανά και ξανά από τη δεκαετία του 1970 του περασμένου αιώνα το αργότερο. Ίσως κάποιοι θυμούνται το βρετανικό τηλεοπτικό δράμα του 1990 The March.
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την τρέχουσα κατάσταση, η οποία σίγουρα είναι απειλητική και για εμάς τους Ευρωπαίους, απαιτείται μια πιο λεπτομερής εξέταση των σημερινών μεταναστευτικών κινήσεων.
Καταρχάς, θα ήθελα να αναφέρω τις συνεχείς ενδοευρωπαϊκές μεταναστευτικές κινήσεις, οι οποίες έχουν την κύρια αιτία τους στις διαφορετικές ευρωπαϊκές συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας καθώς και στις ευκαιρίες απασχόλησης. Αφενός, συμπεριλαμβάνω επίσης τις μεταναστευτικές κινήσεις των παραδοσιακά μη εγκατεστημένων πληθυσμιακών ομάδων στην Ευρώπη και, αφετέρου, τις μεταναστευτικές προσπάθειες τμημάτων του πληθυσμού στη Βόρεια Αφρική που πάντα θεωρούσαν ότι ανήκουν στην Ευρώπη.
Δεύτερον, υπάρχει το μεταναστευτικό κίνημα από την Ανατολή, το οποίο συνεχίζεται εδώ και χιλιετίες, με μη Κινέζους ή μη ινδικούς πληθυσμούς να συνεχίζουν να μεταναστεύουν δυτικά και να αναζητούν το νέο τους σπίτι στην Ευρώπη ή πέρα από αυτήν.
Τρίτον, απαριθμώ τη μεταναστευτική κίνηση των «προσφύγων πολέμου» από την Εγγύς και Μέση Ανατολή που δεν θέλουν ή δεν μπορούν πλέον να αντέξουν τις καταστροφικές συνθήκες στις αντίστοιχες χώρες καταγωγής τους που επιμένουν για χρόνια.
Εκτός από αυτές τις τρεις διαφορετικές μεταναστευτικές κινήσεις, προστέθηκαν πρόσφατα άλλες δύο, οι οποίες είναι μοναδικές ως προς την ποιότητά τους και τις συνεπακόλουθες συνέπειες για την Ευρώπη και σε τελική ανάλυση θα θέσουν τουλάχιστον υπό αμφισβήτηση την ύπαρξη της Ευρώπης -- όπως την ξέρουμε.
Αυτό το τέταρτο και ίσως πιο βαρυσήμαντο κίνημα μετανάστευσης για την Ευρώπη προέρχεται από ομάδες ανθρώπων από την υποσαχάρια Αφρική που πρέπει να εγκαταλείψουν την ήπειρό τους για πρώτη φορά μετά από περίπου 100 χρόνια για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους.
Το πέμπτο κύμα μετανάστευσης, το οποίο είναι μοναδικό σε ποιότητα, προέρχεται από κινεζικά και ινδικά τμήματα του πληθυσμού που εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και καλύπτουν τα κενά που έχουμε δημιουργήσει στην Ευρώπη, αναζητώντας ειδικευμένες θέσεις εργασίας ή παίρνοντας το ευκαιρία να δημιουργήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις.
Συνολικά, όλες αυτές οι πέντε μεταναστευτικές κινήσεις που εμφανίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να εκπλήσσουν ή να υπερφορολογούν όλους τους υπεύθυνους στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή.
Ο λαϊκισμός, ο δραστήριος και το άκαμπτο σοκ αντικαθιστούν επί του παρόντος την αναζήτηση κατάλληλων επιλογών δράσης και έτσι συνεχίζουν να καθυστερούν την αναπόφευκτη πολιτική συζήτηση για μια πανευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική που είναι αποδεκτή από όλους τους εμπλεκόμενους. Με τις παρακάτω προτάσεις θα ήθελα να συμβάλω σε αυτή την απαραίτητη συζήτηση.
Το πρώτο κύμα μετανάστευσης θα πρέπει να μπορεί να διοικείται από κανόνες που ισχύουν ομοιόμορφα για την Ευρώπη.
Μια πιθανότητα θα ήταν οι πολίτες της ΕΕ να παραμείνουν στα αντίστοιχα κοινωνικά τους συστήματα, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται στην ΕΕ ή τα υπεύθυνα κράτη πρέπει να καταβάλλουν αποζημιώσεις για τους πολίτες τους. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες που δεν είναι μέλη της Ένωσης θα πρέπει να μεταφερθούν σε ένα κοινωνικό σύστημα σε ολόκληρη την Ένωση.
Η διαχείριση του δεύτερου κύματος μετανάστευσης θα πρέπει να βασίζεται στην ανάγκη της ΕΕ για ειδικευμένους εργαζόμενους και να ρυθμίζεται από έναν ευρωπαϊκό νόμο για τη μετανάστευση.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το τρίτο κύμα μετανάστευσης είναι η συμβολή στην πολιτική σταθερότητα στις χώρες προέλευσης μέσω μιας υπεύθυνης ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας. αυτό μπορεί επίσης να περιλαμβάνει στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Το δικαίωμα στο άσυλο πρέπει να ρυθμιστεί ομοιόμορφα σε όλη την Ευρώπη -- συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας "ασφαλών χώρων διαμονής" εκτός Ευρώπης. Ένας ευρωπαϊκός νόμος για τη μετανάστευση που πρόκειται να δημιουργηθεί θα μπορούσε επίσης να έχει ανακουφιστικό αποτέλεσμα και να απομακρύνει την πίεση από τα «κέντρα υποδοχής» για τους αιτούντες άσυλο.
Ακόμη και ένας ευρωπαϊκός νόμος για τη μετανάστευση δεν θα είναι πλέον σε θέση να αποδώσει δικαιοσύνη στο τέταρτο κύμα μετανάστευσης. Η ΕΕ πρέπει να εκπληρώσει την ευθύνη της έναντι της Αφρικής το συντομότερο δυνατό και τουλάχιστον να σταματήσει την περαιτέρω εκμετάλλευση αυτής της ηπείρου από τα κράτη μέλη της ΕΕ, και επιτέλους να δημιουργήσει μια ευρωπαϊκή αναπτυξιακή πολιτική που δεν χρησιμεύει μόνο ως μέτρο δημιουργίας θέσεων εργασίας για τους πολίτες της ΕΕ που είναι διαφορετικά είναι δύσκολο να τοποθετηθεί ή να διεκδικήσει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα. Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί το ενδεχόμενο να δοθεί στην Αφρική τα μέσα για να μπορέσει επιτέλους να λειτουργήσει ανεξάρτητα μέσω ευρωπαϊκών πληρωμών αποζημίωσης.
Το πέμπτο κύμα μετανάστευσης πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφη κοινωνική και εκπαιδευτική πολιτική σε ολόκληρη την Ευρώπη, προκειμένου να μπορέσουν οι περισσότεροι πολίτες της ΕΕ να συνεχίσουν να μπορούν να καλύπτουν ή να δημιουργούν τις απαραίτητες ειδικευμένες θέσεις εργασίας.
«Οι μόνοι άνθρωποι που βλέπουν ολόκληρη την εικόνα… είναι αυτοί που βγαίνουν έξω από το κάδρο».
Salman Rushdie, The Ground Beneath Her Feet (2000: 43)
