Δημοσίευση φωτογραφίας: Έχετε ερωτήσεις; | © Shutterstock
Οι τελευταίες μέρες με έχουν αφήσει λίγο μπερδεμένο. Είμαι ξαφνικά σε λάθος ταινία; Οι διαδηλωτές βγαίνουν αυτή τη στιγμή στους δρόμους στο Βερολίνο επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι το δικαστικό σώμα και η αστυνομία είναι προφανώς τυφλά μόνο στα δεξιά τους μάτια. Η έλλειψη παιδείας στον κρατικό μηχανισμό έχει εξασφαλίσει μέχρι στιγμής ότι οι εγκληματίες διώκονται ή διώκονται μόνο εάν έχουν πατήσει προσωπικά στα δάχτυλα ενός δικαστή, εισαγγελέα ή αστυνομικού - μέχρι τότε κουρεύονταν άνετα το ένα ή το άλλο τέταρτο ή ταλαντεύονταν μαζί στα πιο καυτά φεστιβάλ της πόλης. Και η διοίκηση της πόλης έχει αφήσει μέχρι στιγμής πέντε μόνους και σαφώς δεν απαιτούσε καν εγγραφή διαμερίσματος ή καν την υποχρεωτική αγορά γραμματοσήμων. Και μόλις πιαστεί τουλάχιστον ένας τρομοκράτης, οι μισοί από τους εχθρούς της δημοκρατίας βγαίνουν στους δρόμους, να εκφράσει την αλληλεγγύη στους δολοφόνους.
Ένας ομιλητής το Σαββατοκύριακο έθεσε μια άλλη ερώτηση που ήταν στην πραγματικότητα εντελώς περιττή, αλλά ακόμη πιο επείγουσα για εμάς: πώς μπορεί ένα κράτος πρόνοιας να επεκταθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί πλέον να χρηματοδοτηθεί ακόμη και σε καλές οικονομικές συγκυρίες; Συχνά έχω προσφέρει πιθανές απαντήσεις εδώ, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η δημοκρατία μας αποτελείται κυρίως από αγορασμένους δημοκράτες που θα κρατήσουν τη δημοκρατία μας μόνο όσο τα λουκάνικα πετούν μόνα τους στο στόμα τους. Αυτό που επιβεβαιώνεται κάθε φορά που προσπαθείς να κόψεις έστω και λίγο τις πιο άσκοπες επιδοτήσεις - τότε ακόμα και οι αγρότες μας ξεσηκώνονται ξανά.
Το πραγματικά συναρπαστικό είναι ότι οι αντίστοιχοι φορείς λήψης αποφάσεων, είτε υπουργοί, εκπρόσωποι ή διευθύνοντες σύμβουλοι, δεν θα είχαν ποτέ την ιδέα να ξεκινήσουν με τις απαραίτητες προσαρμογές με τον εαυτό τους - όχι, η εταιρεία, η χώρα ή η οικονομία μπορούν ακόμα και να το κάνουν δεν τα πάνε αρκετά άσχημα ώστε να αποκλείσουν περαιτέρω αύξηση του δικού τους μισθού. Το πολύ, οι συνήθως εγγυημένες αυξήσεις θα καθυστερήσουν ελαφρώς, αλλά στη συνέχεια θα προσαρμοστούν με το καλύτερο επιτόκιο.
Αναπτυσσόμαστε ολοένα και περισσότερο σε μια καθαρή κοινωνία baksheesh, καθώς οι περισσότεροι πολίτες πιθανότατα καθοδηγούνται από τα σπουδαία πρότυπά τους και δεν θα σφίγγουν πλέον τα χέρια αν δεν λάβουν τουλάχιστον κάποιο κίνητρο για να το κάνουν, όσο μικρό κι αν είναι. Όπως και οι επαγγελματίες πολιτικοί μας που όσο καλά και αν πληρώνονται θέλουν πάντα ένα επιπλέον κερασάκι στην τούρτα.
Και έτσι οι πρόσφατες συζητήσεις σχετικά με την «αμειβόμενη» εθελοντική εργασία όχι μόνο ήταν πολύ κουραστικές, αλλά εγείρουν και το επείγον ερώτημα για το τι συμβαίνει με αυτούς που όχι μόνο θέλουν να διατηρήσουν την απλήρωτη εθελοντική εργασία, αλλά και τη δημοκρατία για όλους αλληλεγγύη μεταξύ τους? Η καθαρή ιδεολογία και ο καθαρός εγωισμός αντικαθιστούν πραγματικά όλες τις αξίες μας;
Το πιο ανησυχητικό πράγμα για μένα το Σαββατοκύριακο ήταν και πάλι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι ερμηνεύουν τη δημοκρατία αφού μπουν οι ίδιοι στις σχετικές θέσεις. Η δικαιολογία για αυτό είναι συνήθως η πρακτικότητα και η εξοικονόμηση χρόνου προκειμένου να υπονομευθούν ακόμη και οι πιο απλές δημοκρατικές διαδικασίες.
Τι μιλάει για την κρυφή εκλογή μελών του διοικητικού συμβουλίου; Και τι αντιτίθεται στο γεγονός ότι, εάν γίνουν εκλογές με λίστα, οι ψηφοφόροι επιτρέπεται να ψηφίζουν χωρίς υποχρεωτική ελάχιστη ψήφο;
Αλλά τι σκέφτονται οι υποτιθέμενοι δημοκράτες για το γεγονός ότι ως μέλος επιτρέπεται να ψηφίζετε κρυφά μόνο εάν τουλάχιστον το 5 τοις εκατό όλων των επιλέξιμων ψηφοφόρων το έχει ζητήσει προηγουμένως επίσημα και coram publico; Και ποιος δημοκράτης επίσης κατοχυρώνει κάτι τέτοιο σε καταστατικό;
Είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια δημοκρατία πριν από εξήντα καλά χρόνια και πρέπει σιγά σιγά να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι αν δεν γίνει δικτατορία, τουλάχιστον θα με ταφούν σε ένα GDR 2.0.
