Φωτογραφία ανάρτησης: λάμπα | Κεραυνός | © Εικόνα από PIRO στο Pixabay
Διαβάζω τα splinter rolls εδώ και λίγο καιρό Chris Kurbjuhns φιλέ γωνία και μερικές φορές ποτίζει το στόμα μου. Αλλά όταν το σκέφτομαι πραγματικά, τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει δημοσιεύσει ποτέ φωτογραφία ενός ρολού βερολινέζικου splitter, που είναι πιθανότατα τυπικός εκπρόσωπος της απλής και ρουστίκ βερολινέζικης κουζίνας, εκτός από το λουκάνικο κάρυ, το οποίο ακόμα προτιμώ Enjoy την περιοχή του Ρουρ.
Ο πραγματικός λόγος για αυτήν την ανάρτηση, ωστόσο, είναι το δικό μου γαστρονομικό highlight της εβδομάδας, που είναι το ψητό κρεμμυδιού του Ratskeller, το οποίο είναι ίσως το καλύτερο στην πόλη, τουλάχιστον μετά τη διακοπή του Hessersbeck.
Σε αντίθεση με Chris Kurbjuhn Ωστόσο, δεν έβγαλα φωτογραφία το ψητό κρεμμύδι. Αν και μου αρέσει να τρώω ένα ψητό κρεμμύδι μόνο με ψωμί και σάλτσα, το ψητό κρεμμύδι στο Ratskeller συνιστάται ιδιαίτερα με σπαέτς. Και όπως συνηθίζουμε, περιλαμβάνεται πάνω από αρκετή σάλτσα.
Το ίδιο το ψητό κρεμμύδι ήταν ένα ποίημα. Επέλεξα το «Αγγλικό», το οποίο ορισμένοι συμπολίτες αποκαλούν προσβολή, καθώς υποτίθεται ότι ήταν «μέτριο». Ωστόσο, η ποιότητα του κρέατος χαρακτηρίζεται εύκολα ως "αγγλική". Τα λιωμένα κρεμμύδια από πάνω με τη σωστή σύσταση ολοκληρώνουν το ψητό.
Το σπαέτς -παρουσιασμένο με πολλά υποσχόμενο χρώμα- θα άξιζε το γεύμα μόνο του και, μαζί με τη σάλτσα, ήταν ένα πραγματικό ποίημα. Τα λόγια της γιαγιάς μου ηχούν ακόμα στα αυτιά μου, καθώς συνήθως και σχεδόν σαν μάντρα επεσήμανε ότι εξαρτάται πάντα από τη σάλτσα!
Το συμπέρασμά μου για το σημερινό γαστρονομικό highlight: κάθε κομμάτι θα άξιζε το γεύμα από μόνο του, αλλά ο συνδυασμός είναι δύσκολο να ξεπεραστεί.
Και γι' αυτό, ήταν πολύ καλή ιδέα σε αυτή την περίπτωση να μην πιείτε καθόλου κρασί -το λάθος κρασί θα έβλαπτε μόνο το τελικό αποτέλεσμα- και επίσης να αποφύγετε το επιδόρπιο. Μόνο λίγο νερό και τελικά ένας εσπρέσο ολοκλήρωσαν την εμπειρία.
