Χαρακτηριστική φωτογραφία: Σημαία του Συμβουλίου της Ευρώπης και της ΕΕ | © Pixabay
Φυσικά, εύχομαι επίσης σε όλους να γλιτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο από τον COVID-19 και σε περίπτωση που ο ένας ή ο άλλος το πάρει, πολύ γρήγορη ανάρρωση. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω ότι το «κλείσιμο» της Ευρώπης και σχεδόν ολόκληρου του κόσμου δεν θα ξεφύγει εντελώς και ότι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.
Και εδώ, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό καλύτερα μαζί παρά μόνοι.
Εξακολουθώ να ελπίζω ότι η ελεύθερη κοινωνία μας όχι μόνο θα ανακάμψει οικονομικά, αλλά ότι θα ανακτήσουμε επίσης πλήρως τα θεμελιώδη δικαιώματά μας ως πολίτες της Ένωσης.
Ρεαλιστικά, όμως, πρέπει να δηλώσουμε ότι τα γενικά ανθρώπινα δικαιώματα, που είχαν αποκτήσει νομική ισχύ τουλάχιστον στις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης, είναι πλέον ιστορία.
Εδώ πρέπει να δράσουμε μετά το COVID-19 και επίσης να λάβουμε τις κατάλληλες συνέπειες: Τα κράτη που ακόμη και επίσημα μιλούν εναντίον των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να απομακρυνθούν από το Συμβούλιο της Ευρώπης! Διαφορετικά, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κέλυφος και «κουβέντα» για λίγους εθνικούς βουλευτές, μια πλήρης σπατάλη χρημάτων και χρόνου.
Πρέπει επίσης να δράσουμε επειγόντως για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και εξακολουθώ να ελπίζω ότι κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης θα αναπτυχθεί κάποιο είδος ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, τουλάχιστον σε ορισμένα κράτη μέλη.
Αλλά το ίδιο ισχύει και εδώ: λιγότερο είναι περισσότερο! Πρέπει να εργαστούμε για χώρες όπως Β. Η Πολωνία και η Ουγγαρία δημιουργούν μια στρατηγική εξόδου και, τουλάχιστον προς το παρόν, τις επαναφέρουν στο κατώφλι της Ευρώπης.
Αλλά πρέπει επίσης να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να αμφισβητούμε πλήρως την κοινότητά μας: μήπως θέλουμε απλώς μια οικονομική ζώνη ελεύθερου εμπορίου με αμοιβαίες ευκαιρίες για διακοπές και επισκέψεις με καλό καιρό;! Η Ιταλία, η Ελλάδα και οι μετανάστες και πρόσφυγες εκεί περίμεναν την απόφασή μας εδώ και χρόνια.
Εμείς οι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές συνεχίζουμε να προσβλέπουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και είμαστε πλέον πιο πεπεισμένοι από ποτέ ότι οι κρίσεις οποιουδήποτε είδους δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν σε εθνικό επίπεδο.
Αλλά πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο να το συνειδητοποιήσουν ακόμη και οι πιο αδυσώπητοι εθνικιστές και στη συνέχεια να δημιουργήσουν το ευρωπαϊκό υπερκράτος - εντελώς χωρίς καθολικά ανθρώπινα δικαιώματα και ευρωπαϊκά ατομικά και θεμελιώδη δικαιώματα.
Μερικοί από εμάς θα μπορούσαν πιθανώς να συμφωνήσουν με αυτό, αλλά παρακαλώ όλοι να γνωρίζετε ότι ακόμη και ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος θα είναι μόνο νάνος και θα υποστεί τη μοίρα όλων των εθνικών κρατών: τον πόλεμο.
«Ο γιατρός πρέπει να μπορεί να λέει τα προηγούμενα, να γνωρίζει το παρόν και να προλέγει το μέλλον - πρέπει να μεσολαβεί σε αυτά τα πράγματα και να έχει δύο ειδικούς στόχους όσον αφορά την ασθένεια, δηλαδή να κάνει καλό ή να μην κάνει κακό».
Kurt Vonnegut, Slapstick, ή Lonesome No More! (1999: 162)
Παραθέτει τον Ιπποκράτη, των επιδημιών (Βιβλίο Ι, Κεφάλαιο 2)
