Δημοσίευση φωτογραφία: κτίριο Ράιχσταγκ | © Christian Ader, Getty Images
Ποιος θυμάται ακόμα το φθινόπωρο του 1996, όταν η Bundestag αποφάσισε να μειώσει το κανονικό της μέγεθος από 656 σε 598 βουλευτές; Ακόμη και τότε, ήμουν πεπεισμένος ότι η Bundestag, ακόμη και με 598 μέλη, ήταν ακόμη υπερπληθυσμένη, ειδικά από τη στιγμή που τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνέπλεκαν όλο και περισσότερο μεταξύ τους και κατά συνέπεια οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διευρύνονταν ενισχύοντας τον φεντεραλισμό, τις αρμοδιότητες θα μπορούσε επίσης να επιστραφεί στις ομοσπονδιακές πολιτείες. Ο αριθμός-στόχος θα μπορούσε να είναι 150 βουλευτές, κατανεμημένοι σε περίπου 80 εκλογικές περιφέρειες, διασφαλίζοντας έτσι ότι η Bundestag όχι μόνο μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά αλλά και αποδοτικά.
Ένα "αρνητικό βάρος ψήφου" που δημιουργήθηκε στο μεταξύ από την Bundestag ώθησε το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο το 2008 να κηρύξει τον ομοσπονδιακό εκλογικό νόμο ότι χρειάζεται αναθεώρηση και να αναγκάσει την Bundestag να τον μεταρρυθμίσει, η οποία τελικά τέθηκε σε ισχύ την άνοιξη του 2013, αλλά λόγω σε αποτυχία να πραγματοποιηθεί μετά την απόφαση της υποχρεωτικής μεταρρύθμισης της εκλογικής περιφέρειας του 1996, η οποία αύξησε περαιτέρω τον αριθμό των βουλευτών.
Η 19η Ομοσπονδιακή Βουλή αποτελείται πλέον από 709 βουλευτές, 111 από τους οποίους λόγω εξουσιοδότησης και αποζημιώσεων, και ως εκ τούτου είναι σχεδόν τόσο μεγάλη όσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο με συνολικά 751 βουλευτές είναι υπεύθυνο για περισσότερους από 500 εκατομμύρια πολίτες της Ένωσης.
Ακόμη και μείωση των εκλογικών περιφερειών σε συνολικά 150, αλλά με δύο άμεσες εντολές η καθεμία, η οποία τέθηκε προς συζήτηση, απορρίφθηκε από τα θιγόμενα μέλη της 18ης Bundestag. Θα ήταν καλό για τον σημερινό μεγάλο συνασπισμό μας να διασφαλίσει το συντομότερο δυνατό ότι η 20ή Bundestag θα τηρήσει τουλάχιστον για άλλη μια φορά το νομικά καθορισμένο κανονικό μέγεθος των 598 βουλευτών.
Το συμπέρασμά μου: δεν χρειάζεται να κρίνεις τους βουλευτές σου από τα λόγια τους, αλλά από τις πράξεις τους!
«Πού θα ήταν η ανωτερότητα αυτών που υπερασπιζόμαστε αν δεν μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τη βάσιμη δυσαρέσκεια μας;»
Ο Αλμπέρ Καμύ σε επιστολή του προς τον Γάλλο Υπουργό Δικαιοσύνης (5.12.1946 Δεκεμβρίου XNUMX)
