Δημοσιεύτηκε από Δρ Walther Heipertz στις 31 Ιουλίου 2023 στις 15:04 μ.μ

Ποιο σημείο καμπής χρειαζόμαστε εμείς οι Ευρωπαίοι;
(6th Hertenstein Talks on the Theaterschiff Heilbronn, 17.9.2023 Σεπτεμβρίου 12 από τις 00:13 μ.μ. έως τις 30:XNUMX μ.μ. - συντονιστής: Καθ. Δρ. Walther Heipertz, Χαϊδελβέργη)

Ως εισαγωγή, ο συντονιστής αναφέρθηκε στα έγγραφα -- που είχαν προηγουμένως αποσταλεί ή διατεθεί στο Διαδίκτυο -- για να οδηγήσει τη συζήτηση στις «βασικές ερωτήσεις» που προκύπτουν εκεί, ή σε ορισμένες ουσιώδεις, στο μέτρο του δυνατού. Αυτή τη φορά, ο συγκεντρωμένος κύκλος δεν ήταν μια υποομάδα, αλλά -- όπως είχε προγραμματιστεί σε αυτή τη συνάντηση, η οποία ήταν η πρώτη μη εικονική συνάντηση μετά την πανδημία του κορωνοϊού -- συμμετείχαν όλοι οι παρόντες συμμετέχοντες.

Σε συνέχεια της προηγούμενης διάλεξης του MdB Μάικλ Λινκ Καταρχάς, επισημάνθηκε ότι η κλιμάκωση των ερωτημάτων και ο επείγοντάς τους - υπό τον τίτλο «Σημείο καμπής» - έχει την κύρια αιτία της στον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Ο συντονιστής εξήγησε ξανά σε ποιο βαθμό ήθελε συγκεκριμένα να λάβει υπόψη αυτόν τον επείγοντα χαρακτήρα στην προσέγγισή του, με βάση δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις ευρωπαϊκής πολιτικής.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το ζήτημα του τι μπορεί και τι πρέπει να επιτύχει η Ευρώπη είναι πολύ πιο έντονο. Φυσικά, αυτό συνδυάζεται με την αντίληψη - βεβαίως διαδεδομένη σχεδόν σε όλους - ότι η Ευρώπη στο σύνολό της φαίνεται στην πραγματικότητα μάλλον ανόμοια, έρημη, ίσως ακόμη και όχι πολύ ικανή για δράση και επί του παρόντος ίσως πραγματικά χτυπιέται και "παρουσιάζεται" στην έλλειψη αντίδραση.

Αυτό εγείρει το γενικό ερώτημα για το πώς η Ευρώπη μπορεί ή πρέπει να συνεχίσει, υπαρξιακά και ταυτόχρονα να μην ανέχεται καμία χρονική καθυστέρηση!».

Ωστόσο, ο συντονιστής υπέθεσε στη σύλληψή του ότι ακόμη και το μεγαλύτερο σοκ μπορεί συνήθως να προκαλέσει μόνο σύντομες αντιδράσεις, αλλά δεν αλλάζει τίποτα σημαντικά στα βασικά που επηρεάζουν μια κατάσταση ή οργανισμό που έχει πληγεί από το σοκ - εκτός από το ότι ήταν προφανώς περιττά εμπόδια, τα οποία είναι διαλύεται από την ξαφνική διορατικότητα όλων των εμπλεκομένων, που όμως δεν μοιάζει. Ως εκ τούτου, φαινόταν σημαντικό για έναν πιο αποφασιστικό προσανατολισμό, ακριβώς λόγω αυτών των δραματικών καταστάσεων, να αναζητήσουμε ξανά - ούτως ειπείν «εντελώς νέους» - τρόπους για να προχωρήσουμε πιθανώς ταχύτερα και πιο βιώσιμα στην ευαισθητοποίηση των αφοσιωμένων Ευρωπαίων, αλλά και στη συνέχεια. να ξεπεραστεί η ουσιαστική ευρωπαϊκή συνεργασία, ο αποπροσανατολισμός και η απελπισία. Αυτό τώρα στον τρόπο που τα ιδανικά κρυμμένα ή «κολλημένα» ψυχικά εμπόδια πρώτα επιλύονται και επεξεργάζονται ή ακόμα και τείνουν να εξαλειφθούν.

Η ιδέα ήταν να δουλέψουμε σε μια συγκεκριμένη «μεθοδολογία» με δύο δημοσιεύσεις με αναγνωρίσιμα αντίθετα συμπεράσματα σχετικά με περαιτέρω στρατηγικές που έπρεπε να προταθούν για την Ευρώπη. Με δημοσιεύματα, όμως, που δεν έχουν ακόμη - ξεπεράσει τα πάντα - μόνο ως αντίδραση σε αυτόν τον πόλεμο, αλλά σίγουρα στο πλαίσιο της αυξανόμενης έντασης εντός και γύρω από την Ευρώπη. Μια γνώμη για τον συγγραφέα δεν πρέπει να σχηματίζεται μόνο με την ανάγνωση και την κατανόηση, αλλά θα πρέπει επίσης να εξετάζεται σε βάθος σε μια ρητά «πρόσθετη σύγκριση», όπως αυτά τα διαφορετικά συμπεράσματα - για πολλούς πολύ παράλληλη Οι περιγραφές των γεγονότων, που ήταν επίσης αναμενόμενες εκεί λόγω της εμπειρίας αυτών των συγγραφέων, περιγράφονται εν μέρει και περιγράφονται με πολύ συγκρίσιμο τρόπο - προέκυψαν με διαφορετικό τρόπο λεπτομερώς.

Η ιδέα ήταν τουλάχιστον να μπορέσουμε να αναπτύξουμε μια πιο αξιόπιστη, πιο κριτικά ελεγμένη, δική μας δήλωση σχετικά με αυτό, αλλά πάνω από όλα καθιστώντας δυνατό να προσδιορίσουμε ποια «προκαταρκτικές αποφάσειςείναι συναποφασιστικές για αυτές τις διαφορές, που πράγματι «κατανοούνται» από τον ίδιο τον συγγραφέα ως σαφείς ή ως αυτονόητες, αλλά στον καθρέφτη των αντιφατικών συμπερασμάτων και της ενδεχομένως και άπταιστης κατανοητότητάς τους δεν είναι καθόλου!

Μόνο έτσι όμως γίνεται σαφές, υπονοούμενα, ότι η κατεύθυνση του Έντσαρντ Ρόιτερ, με την έννοια της ενθάρρυνσης της ενότητας που υπερβαίνει τα έθνη, και αυτά του Dohnanyi, με την έννοια του σχεδόν απαραίτητου «αφοπλισμού» αυτών των αξιώσεων, είναι τελικά περισσότερες απόψεις παρά ήδη «αποδεδειγμένες» αναγκαιότητες, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας περισσότερο ή λιγότερο κατανοεί , γιατί θέλει να το κάνει εύλογο ως αναπόφευκτο.

Σύμφωνα με τον συντονιστή, το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα που αποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο από αυτό ήταν ότι η κλιμάκωση των πολωμένων θέσεων σε σχέση με το συνολικό πρόβλημα σχεδόν χωρίς νόημα είναι, αν και οι ίδιοι οι συγγραφείς φυσικά κινούνται ουσιαστικά προς το συμπέρασμα και στη συνέχεια δίνουν επίσης την έμφαση εκεί.

Ωστόσο, στόχος και αποτέλεσμα αυτής της συγκριτικής και εις βάθος ανάγνωσης δεν ήταν η δημιουργία θεμελιώδους ειρήνης μεταξύ των πιο διαφορετικών θέσεων. Αυτό δεν οδηγεί σε ηρεμία και περισυλλογή, όπως η απτόητη, διαλογιστική σιωπή, αν και οι τοίχοι γκρεμίζονται στη γειτονιά. Δεν αρκεί η λογομαχία, η συζήτηση και η ανταλλαγή ιδεών, χαλαρά με βάση το φακελάκι τσαγιού που λέει «Το μονοπάτι είναι ο στόχος». Είναι μόνο -όσο μπορεί και θέλει κανείς να μιλήσει, για παράδειγμα στην ομάδα συζητήσεών μας σε ένα τέτοιο θεατρικό πλοίο - μια μέθοδος, πολύ πιο θεμελιωμένη και για πιθανές καταστάσεις σύγκρουσης, της οποίας την καθαρή ύπαρξη δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα με ένα κουμπώστε τα δάχτυλά μας, για να πάρουμε μια σαφή θέση σχετίζονται.

Η προαναφερθείσα «συγκριτική και εις βάθος ανάγνωση» περισσότερων από ενός trendsetter ή παρόμοιων δεν αρκεί. Όπως εξηγείται λεπτομερέστερα στο υπόδειγμα, αυτή η «ανακάλυψη» της απλής πραγματικότητας μιας πολύ σιωπηρής, κυρίως μη προφανούς προκαταρκτικής απόφασης σημαίνει ότι στη συνέχεια προσδιορίζονται επίσης τα ερωτήματα στα οποία έχουν ήδη δοθεί απαντήσεις, σχεδόν εκείνα για αυτά προκαταλήψεις που προκαλούν προβλήματα. Αλλά μπορεί να είναι δύσκολο να τα καταλάβουμε, γιατί μάλλον έχουν παραμείνει τόσο κρυμμένα λόγω της πολυπλοκότητάς τους ή της αντίστασής τους σε απλές απαντήσεις, κατά τη διάρκεια μιας αισθητής και πραγματικής πίεσης για δράση, υπερβολικής αβεβαιότητας και kπυροδοτούν τη γνωστική ασυμφωνία, έτσι απλά "κλειστός τελικός" απαντήθηκαν.

Ένα τέτοιο βασικό ερώτημα είναι, για παράδειγμα, εάν κάποιος εξακολουθεί να ζει και να σκέφτεται πολύ εκτενώς στο εθνικό πλαίσιο, αλλά αισθάνεται ορισμένες ανεπάρκειες εδώ και επομένως είναι ιδιαίτερα ενθουσιώδης και χρειάζεται μια λύση «μπροστά», δηλαδή τη δημιουργία μιας μεγαλύτερης, περισσότερο αποτελεσματικό Ολόκληρο, έχει μια έννοια του συνόλου με την πρώτη ματιά, η οποία αγνοεί ή ακόμα και μισεί τα μέρη του.

Αυτό είναι ένα πεδίο έντασης που μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικό, αλλά στο οποίο πολλοί απαντούν μόνο σιωπηρά, με την έννοια του ενθουσιασμού για ένα πράγμα (π.χ. BE Reuter) -- το οποίο στη συνέχεια, αν χρειαστεί, γίνεται ακόμη και εντελώς διαφορετικό στην περίπτωση κρίσιμων, πιο συγκεκριμένων ερωτημάτων για την αντιμετώπιση και την οριοθέτηση -- , ή μια ισχυρή, ολοένα και πιο θεμελιώδη αντεπίδραση με την έννοια του να φέρεις αμφιβολίες, ίσως ακόμη και να παραμένει μικρός απέναντι στον άλλον (K. v. Dohnanyi). 

Κατά τη διάρκεια αυτού του θέματος - που αρχικά αναφέρθηκε μόνο από τον συντονιστή ως παράδειγμα της σημασίας και της εξαγωγής τέτοιων "βασικών ερωτήσεων" - το οποίο θα έπρεπε στην πραγματικότητα να οδηγήσει στη συζήτηση αυτής της ερώτησης και στη συνέχεια και των άλλων, έγινε σαφές ότι αυτό και μόνο θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο μιας ξεχωριστής ομάδας συζήτησης και θα έπρεπε, εάν κάποιος θέλει πραγματικά να σημειώσει βάσιμη πρόοδο και περισσότερη αυτοπεποίθηση, με την οποία θα μπορούσε στη συνέχεια να είναι πιο προσεκτικός, πιο ευαίσθητος, πιο ακριβής και πιο σίγουρος κοινό στην περαιτέρω συζήτηση για την ευρωπαϊκή πολιτική.

Ως εκ τούτου, όταν ρωτήθηκε, προτιμήθηκε να αντικατασταθεί τώρα αυτό που υποτίθεται λίγο πολύ στην ιδέα για την προετοιμασία της εκδήλωσης: την ενασχόληση με - ή πρώτα απ 'όλα τη λήψη σημείωσης των βασικών δηλώσεων των δημοσιεύσεων στις οποίες βασίζεται, και στη συνέχεια ίσως για να ονομάσουμε κάποια άλλα βασικά προβλήματα που και οι δύο συγγραφείς έχουν ήδη αποφασίσει μόνοι τους, λες, με κρυφό τρόπο.

Ο συντονιστής λοιπόν περιέγραψε συνοπτικά τα επιχειρήματα των δύο συγγραφέων, τα οποία μπορούν επίσης να διαβαστούν αναλυτικότερα στα αποσπάσματα. Στη συνέχεια, συζητήθηκαν αποσπάσματα από την πρώτη εστίαση («Οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες ως αντεθνικό αδιέξοδο ή το αντίθετο») από την ακόλουθη σύνοψη, με τον συντονιστή να εξηγεί πώς, από την άποψή του, η φύση και η σημασία του ήδη Το αναφερόμενο ζήτημα των εθνών που άλλαξαν για τα προβλήματα της ΕΕ μπορεί να περιγραφεί με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Στο τέλος, διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά ότι τέτοιες βασικές ερωτήσεις απαιτούν περισσότερο χώρο για συζήτηση και ότι θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για να εργαστεί ξανά σε αυτό σε ομάδες συζήτησης με περισσότερο χρόνο και εστίαση σε κάθε περίπτωση. Στόχος τέτοιων θεματικών ομάδων συζήτησης πρέπει να είναι να δώσουν η μία στην άλλη περισσότερη ενέργεια και κατεύθυνση και πάλι μέσω εις βάθος προσανατολισμού στα βασικά θέματα της ευρωπαϊκής μας δέσμευσης και ενδιαφέροντος πιο ανθεκτικό στην αποθάρρυνση περισσότερο στη σύνθετη αναζήτηση της Ευρώπης για τον εαυτό της και τη διαμόρφωσή της κίνημα πολιτών από κάτω να δημιουργήσετε με. Μια τέτοια προσέγγιση είναι ουσιαστική διότι οι δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων - οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες και σε καμία περίπτωση δεν υφίστανται διακρίσεις - συνήθως χαρακτηρίζονται ως «διαφημιστικό μπλοκ» μόνο εάν δεν ενσωματώνονται σε έναν πιο ζωντανό, πιο συνεχή διάλογο με οι πολίτες.

Δημοσιεύτηκε από Χάινριχ Κούμερλε στις 31 Ιουλίου 2023 στις 15:11 μ.μ

Ούρσουλα Χεχτ κράτησε πρακτικά της συζήτησης Michael George Link Μέλος της Bundestag

 

6th Hertenstein Talks, 17.09.2022 Σεπτεμβρίου XNUMX

Με πολλή δέσμευση Bettina και Χάινριχ Κούμερλε προετοιμάστηκε και προσκλήθηκε στις 6ες Ομιλίες Hertenstein.

Η εκδήλωση έλαβε χώρα φέτος - αφού μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο πέρυσι - στο πλοίο του θεάτρου στο Neckar στο Heilbronn και αυτό το ιδιαίτερο σκηνικό έδωσε επίσης ένα ιδιαίτερο σφύριγμα στην εκδήλωση.

πρόεδρος της περιφέρειας Χάινριχ Κούμερλε καλωσόρισε τα πολυάριθμα μέλη της ΕΕ από όλη τη Βάδη-Βυρτεμβέργη και τους προσκεκλημένους και τους ειδικούς χαιρετισμούς του απηύθυναν οι συμμετέχοντες από τη διοίκηση της πόλης, τα παρόντα τοπικά συμβούλια, καθώς και τους προέδρους περιφερειών από τη Στουτγάρδη και το Μάνχαϊμ.

Τι είναι όμως οι Ομιλίες Hertenstein και τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα;

Τον Σεπτέμβριο του 1946, στο Hertenstein της Ελβετίας, το πρόγραμμα συζητήθηκε, αποφασίστηκε και παρουσιάστηκε σε 12 διατριβές από Ευρωπαίους φεντεραλιστές. 70 χρόνια μετά από αυτή την ανακοίνωση, το πρόγραμμα επανενεργοποιήθηκε στην εκδήλωση των «Ομιλιών του Χέρτενσταϊν» και, χάρη στον πρόεδρο της περιφέρειάς μας, θα διεξάγεται πλέον τακτικά κάθε χρόνο στο Χάιλμπρον.

Ο στόχος είναι: πρέπει να δημιουργηθεί ένα ομοσπονδιακό, δημοκρατικό ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος με στόχο μια παγκόσμια ένωση!

Αν και οι συνομιλίες του Χέρτενσταϊν αφορούν την Ευρώπη, από τον Φεβρουάριο του 2022 η εστίαση είναι στον επιθετικό πόλεμο της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας, γι' αυτό και ο 6ος γύρος συνομιλιών επικεντρώθηκε σε αυτό το θέμα.

Michael George Link Ο MdB και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της EUROPA-UNION Heilbronn μίλησε ως πρώτος ομιλητής για το θέμα:  

Η Ευρώπη σε πόλεμο;

Κλήση αφύπνισης: Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να παραμείνει ενωμένη;

Στην οποία ο Link απαντά: αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει ενωμένη. Μέχρι στιγμής ήμασταν free riders και απολαύσαμε την ασφάλεια.

Τι μαθαίνουμε όμως από τα γεγονότα του πολέμου βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα; Και χωρίζει την παρουσίασή του σε

Ιστορία -- Τώρα κατάσταση -- Προοπτική

1. Μια μακροχρόνια σύγκρουση από τότε που ο Πούτιν βασιλεύει ως δικτάτορας για 24 χρόνια. Οι συχνές μας επιλογές σημαίνουν αδυναμία για αυτόν.

Θέλει την επέκταση της αυτοκρατορίας του - θέλουμε οικονομική δύναμη και ειρήνη.

Οι αφηγήσεις είναι εύκολο να χτιστούν σε αυτή τη χώρα. Κάνοντας πλύση εγκεφάλου στον ρωσικό λαό, ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο, μας δείχνει ως αδύναμους, ως αντιπάλους, ως κίνδυνο. Οι διορισμένοι εκπρόσωποι είναι δενδημοκρατικά εκλεγμένοι και ελεγχόμενοι άνωθεν. Και η Ρωσική Εκκλησία, σοβινιστική, με ξεπερασμένη κοινωνική δομή, είναι πολύ αποδεκτή.

2. Η σύγκρουση έχει υποδειχθεί εδώ και καιρό, καθώς η μερική κατοχή της Γεωργίας το 2008, της Κριμαίας το 2014, αποφασίστηκε στη Δούμα ως αναπόσπαστο μέρος της Ρωσίας. Ο Link τονίζει ότι κλείσαμε τα μάτια μας, για πολύ καιρό δεν συνειδητοποιούσαμε πώς ο Πούτιν θέλει να επεκτείνει την αυτοκρατορία του.

Το ότι η Ουκρανία είναι ανεξάρτητη ήταν ένα αγκάθι στο μάτι του Πούτιν. Ήθελε να σταματήσει την Ουκρανία στο δρόμο προς την ΕΕ.

Η Ουκρανία - ένα έθνος με 50 εκατομμύρια κατοίκους βλέπει το μέλλον του στην ΕΕ, είναι ένα έθνος της θέλησης! Και δεν εξαρτάται από την ηθική προέλευση - ένα πολυεθνικό κράτος είναι σημαντικό! 

Ο Link αυτή τη στιγμή βλέπει εδώ έναν πόλεμο φθοράς, έναν κομματικό πόλεμο στον οποίο είναι ενσωματωμένη όλη η οικογένεια. Είναι γνωστό ότι λείπουν τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού για την ασφαλή μεταφορά των στρατιωτών και ότι η Ουκρανία έχει ανακαταλάβει επί του παρόντος πολλά εδάφη - είναι σημαντικό.

3. Ως προοπτική, είναι σαφές ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να παράγει κρίσιμες ανάγκες όπως η ίδια η ενέργεια και η τεχνολογία σε όλους τους τομείς. Και επισημαίνει ότι η Κίνα είναι πολύ πιο επικίνδυνη. Αποτελεσματικό, όλα τεκμηριωμένα - αντιδρούν γρήγορα. Η Κίνα θέλει να επαναπροσδιορίσει το διεθνές δίκαιο στον ΟΗΕ: Δημοκρατία που λειτουργεί!

Στο τέλος της διάλεξής του, ο Link αναφέρει:

Τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη:

Η προηγουμένως επιθυμητή τάξη ειρήνης πρέπει να αλλάξει σε μια επιθυμητή τάξη σύγκρουσης - επίσης μέσω στρατιωτικής αποτροπής! Πρέπει να δουλέψουμε για τις συγκρούσεις! Ενίσχυση της ΕΕ!

Οι κυρώσεις κατά του Πούτιν λειτουργούν - αλλά δεν κάνουν αρκετά!

Τα ευρωπαϊκά κράτη μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω μόνο μέσω συμβιβασμών.

Συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη. Μαζί είμαστε πιο δυνατοί!