Χαρακτηριστική φωτογραφία: Συνάντηση UEF στη Βαρσοβία (2012)
«Δεν προσπάθησα... να κρύψω την πεποίθησή μου ότι η Ευρώπη θα ήταν ένα καλύτερο μέρος και θα τα πήγαινε καλύτερα στον κόσμο αν ήταν πιο ενωμένη και λιγότερο διχασμένη. Ούτε προσποιήθηκα ότι η ενοποίηση είναι ακίνδυνη ή απλή. Η μακρά και ταραχώδης ιστορία της Ευρώπης καθιστά την ολοκλήρωσή της σήμερα εγγενώς περίπλοκη. Ούτε, παρά την εμφανή απογοήτευσή μου από τον αργό ρυθμό της αλλαγής, σκέφτηκα ποτέ ότι ο στόχος της «ολοένα και στενότερης ένωσης» θα επιτευχθεί γρήγορα».
Andrew Duff (2018: 2)
Καλούπι Ένωση Ευρωπαίων Φεντεραλιστών (UEF), από την ίδρυσή της το 1946, είναι μια υπερεθνική ένωση με επίσημη έδρα την Η Χάγη. Ωστόσο, η Γενική Γραμματεία είναι εδώ και χρόνια Βρυξέλλες. Ο στόχος της UEF είναι μέχρι σήμερα, και στο πνεύμα του Πρόγραμμα Hertenstein, τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού ευρωπαϊκού κράτους. Μέχρι τότε, αγωνίζεται για περαιτέρω εκδημοκρατισμό και ομοσπονδιοποίηση Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στις.
Τα όργανα της UEF είναι το Κογκρέσο, το οποίο συνεδριάζει κάθε δύο χρόνια και συγκεντρώνει τους αντιπροσώπους των υποτμημάτων. Το Κογκρέσο ορίζει το πολιτικό πλαίσιο, διορίζει τον Πρόεδρο και εκλέγει τα μισά μέλη της Ομοσπονδιακής Επιτροπής.
Αυτή η ομοσπονδιακή επιτροπή, η άλλη μισή της οποίας εκλέγεται από τις αντίστοιχες υποδιαιρέσεις, συντονίζει τις δραστηριότητες μεταξύ των συνεδρίων, εγκρίνει τον ετήσιο προϋπολογισμό και εκλέγει το εκτελεστικό συμβούλιο, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου και της ομοσπονδιακής επιτροπής. Επιπλέον, η ομοσπονδιακή επιτροπή διορίζει τον ταμία και (με πρόταση του διοικητικού συμβουλίου) τον γενικό γραμματέα σε εθελοντική βάση, ο οποίος επιβλέπει την καθημερινή εργασία.
Άλλα όργανα είναι η Διάσκεψη των Αντιπροσώπων των Συνδεδεμένων, η οποία συνέρχεται κατόπιν αιτήματος του Προεδρείου ή τουλάχιστον δύο υποτμημάτων και περιλαμβάνει εκπροσώπους των υποτμημάτων, καθώς και τον Πρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα και τον Ταμία. Αυτό το συνέδριο έχει συμβουλευτική λειτουργία για την ομοσπονδιακή επιτροπή και καθορίζει τις συνδρομές των μελών.
Για την επίλυση συγκρούσεων εντός της UEF υπάρχει μια Επιτροπή Διαιτησίας που αποτελείται από επτά μέλη που εκλέγονται από το Κογκρέσο.
Με 23 υποδιαιρέσεις, η UEF εξακολουθεί να είναι η φιλοευρωπαϊκή ένωση με τα περισσότερα μέλη. Τα μεγαλύτερα τμήματα της UEF είναι η EUROPA-UNION Γερμανία (1946), το ιταλικό Movimento Federalista Europeo (1943) και το Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κίνημα Αυστρίας (1955). Επιπλέον, υπάρχουν τα δύο παλαιότερα τμήματα, το Νέο Ευρωπαϊκό Κίνημα Ελβετίας (ιδρύθηκε το 1934 ως Europa-Union) και η Βρετανική Ομοσπονδιακή Ένωση (1938).
Άλλα μέλη είναι από Banat στη Ρουμανία (1995), Βέλγιο, Βουλγαρία (2002), Φινλανδία (2007), Γαλλία, Ελλάδα, Λιθουανία (2012), Λουξεμβούργο, Μαυροβούνιο (2011), Πολωνία, Πορτογαλία, Σερβία (2009) , Σλοβακία ( 2013), Ισπανία (2012), Τσεχία, Ουγγαρία (2013), Κύπρος (2004) και από το Europa Group, έναν συνασπισμό φεντεραλιστών Βρυξελλών και Λουξεμβούργου (1975).
Οι οργανώσεις νεολαίας τους είναι αυτές που ιδρύθηκαν το 1947 Νέοι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές (JEF), η οποία σήμερα εκπροσωπείται με 32 δικές του υποδιαιρέσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συγκεκριμένα σε Αλβανία, Αρμενία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Δανία, Γερμανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Κόσοβο, Κροατία, Λετονία, Λιθουανία, Μακεδονία, Μάλτα , Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Κάτω Χώρες, Νορβηγία, Αυστρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Σουηδία, Ελβετία, Σερβία, Σλοβακία, Ισπανία, Τσεχική Δημοκρατία, Τουρκία, Ουγγαρία και Ηνωμένο Βασίλειο.
Για λόγους πληρότητας, θα ήθελα να επισημάνω ξανά ότι η UEF χωρίστηκε προσωρινά σε δύο ανεξάρτητα κινήματα μεταξύ 1956 και 1973. Σε αυτό οφείλεται και το γεγονός ότι το JEF σε ευρωπαϊκό επίπεδο δηλώνει ως πραγματική ημερομηνία ίδρυσής του το 1972, αφού πραγματοποιείται το αντίστοιχο συνέδριο επανένωσης της νεολαίας του sMFE με το JEF, που μέχρι τότε ήταν συνδεδεμένο με την EUD και διατηρεί η AEF. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτό στο κεφάλαιο «Ασυμφωνίες και πώς να τις ξεπεράσετε» στο βιβλίο μου Η Ευρώπη είναι για όλους! αφαιρέσετε.
Συγκρίνοντας το UEF και το JEF, είναι εύκολο να διαπιστωθεί ότι η οργάνωση νεολαίας μπορεί πλέον να σχηματίσει υποδιαιρέσεις πιο γρήγορα από την UEF. Για μένα, παρεμπιπτόντως, αυτό είναι ένα πολύ θετικό μήνυμα και μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον μας!
Αφενός, το UEF οφείλεται στην ιστορία και, αφετέρου, από την ίδια του τη φύση, είναι επίσης ένας από τους πάνω από τριάντα οργανισμούς μέλη του δικτύου European Movement International (Ευρωπαϊκό Διεθνές Κίνημα – EMI), του οποίου η γερμανική υποδιαίρεση, το Ευρωπαϊκό Κίνημα Γερμανίας, θα αναφερθώ λεπτομερέστερα σε επόμενα άρθρα.
Θυμάμαι ότι μίλησα έντονα σε μια εκδήλωση της UEF στη Βαρκελώνη με ένα μέλος της Ομοσπονδιακής Ένωσης που ήταν ενεργό στο κίνημα από τα πρώτα του χρόνια. Πολύ γρήγορα φτάνουμε στο θέμα των «συνταγματιστών» ή των «συνδικαλιστών» και με κερδίζει πόντους ρωτώντας με: «Τι μας χρησιμεύει το καλύτερο ευρωπαϊκό σύνταγμα αν πολύ λίγοι άνθρωποι το τηρήσουν μετά;»
Μου αρέσει επίσης να αναπολώ όταν ξαφνικά βρέθηκα στο τραπέζι των Ιταλών καθηγητών από την αδελφή μας ένωση από την Ιταλία σε μια εκδήλωση της UEF στις Βρυξέλλες. Στην πορεία, μαθαίνω να καταλαβαίνω ότι μια «συζήτηση για τον φεντεραλισμό» μπορεί να είναι εξαιρετικά συναρπαστική αλλά και πολύ εξαντλητική.
Μια εκδήλωση της UEF στη Βαρσοβία είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα, όπου έχω την ευκαιρία να μιλήσω με πρώην ομοσπονδιακούς υπουργούς του Ευρωπαϊκού Ομοσπονδιακού Κινήματος στην Αυστρία.
Οι προσωπικές μου εμπειρίες από το ευρωπαϊκό επίπεδο του συλλόγου μας ήταν αποκλειστικά θετικές και, κατά τη γνώμη μου, εξακολουθούν να μαρτυρούν σήμερα ότι όλα τα ρεύματα από τις απαρχές του ευρωπαϊκού κινήματος εξακολουθούν να συμμετέχουν, είτε είναι οι εθελοντές ακτιβιστές, είτε οι μορφωμένοι πολίτες είτε οι επαγγελματίες δικτυωτές. Η γκάμα είναι ακόμα πολύ μεγάλη και η δεξαμενή ιδεών είναι σχεδόν ανεξάντλητη. πηγή πείρας και ικανότητας που, κατά τη γνώμη μου, ούτε χρησιμοποιείται επαρκώς ούτε έχει επαρκή επίδραση στις αντίστοιχες υποδιαιρέσεις.
Η υποχρεωτική προϋπόθεση για την εργασία σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης είναι τουλάχιστον η γνώση της αγγλικής γλώσσας, ακόμη καλύτερα η γνώση τουλάχιστον μιας άλλης ξένης γλώσσας. Γιατί η πολυγλωσσία είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της Ευρώπης και πάντα ανοίγει νέους ορίζοντες για την προσπάθεια. Επιπλέον, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι υπάρχει λύση σχεδόν για τα πάντα, απλά πρέπει να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα στην κατάλληλη γλώσσα.
Για μια βαθύτερη εικόνα της δημιουργικής δύναμης της UEF, θα ήθελα να προτείνω τα "Ventotene Papers". Ινστιτούτο Ομοσπονδιακών Σπουδών Altiero Spinelli (Ventotene), οι τακτικές εκδόσεις του «Η Ομοσπονδιακή Συζήτησητου Κέντρου Ομοσπονδιακών Σπουδών (Τορίνο), απόη Ομοσπονδιακών" και το "Ευρωπαϊκά γράμματα« του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Luciano Bollis (Πάβια) καθώς και του «Ομοσπονδιακός Τύπος« του Maison de l'Europe et des Europeens (Λυών).
«Μεγάλωσα με την ιδέα ότι η δημοκρατία δεν είναι κάτι στο οποίο πιστεύεις ή ένα μέρος όπου κρεμάς το καπέλο σου, αλλά είναι κάτι που κάνεις. Συμμετέχετε. Αν σταματήσετε να το κάνετε, η δημοκρατία καταρρέει και καταρρέει».
Abbie Hoffman (1993: 296)
Αν τώρα είστε λίγο πιο περίεργοι, προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο μου Η Ευρώπη είναι για όλους!
Μπορείτε επίσης να λάβετε περισσότερες λεπτομέρειες για το βιβλίο εδώ βρείτε.
