Φωτογραφία ανάρτησης: Lightning | © Εικόνα από PIRO στο Pixabay
Η ομοσπονδιακή γερμανική δικαιοσύνη μας στερείται θεμελιωδώς δημοκρατικής διαβάθμισης, αλλά τουλάχιστον έχει μια πολύ αξιοσημείωτη ερμηνεία του νόμου, σύμφωνα με την παρατήρηση των λαϊκών μου από τις τελευταίες δεκαετίες.
Από τη μια πλευρά, πάρα πολλοί δικηγόροι σπαταλούν τον χρόνο τους για να κορεστούν το δικαστικό μας σύστημα με αμέτρητες και εντελώς άχρηστες προειδοποιήσεις και μηνύσεις, και από την άλλη, τα δικαστήρια πολύ συχνά αποφασίζουν προς το συμφέρον των δραστών, όπως συμβαίνει σήμερα η υπόθεση και πάλι σε μια αγωγή κατά των αποδεδειγμένων απατών της αυτοκινητοβιομηχανίας μπορεί να φανεί.
Επιπλέον, οι φυλακές μας είναι γεμάτες με μια πολύ συγκεκριμένη πελατεία και όχι, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, οι τρόφιμοι αντικατοπτρίζουν κατά προσέγγιση τον πληθυσμό μας κατά μέσο όρο. Από μόνες τους, αυτές οι παρατηρήσεις σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν μια τάση, αλλά συνολικά, μπορεί κανείς εύλογα να υποθέσει ότι το δικαστικό μας σύστημα είναι ελαττωματικό.
Και έτσι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ποιος θα μπορούσε να είναι ο λόγος για αυτό. Υποψιάζομαι έντονα ότι μετά το 1945 άνθρωποι ξέχασαν τελείως να αναδιοργανώσουν τη δικαστική εξουσία, μεταξύ άλλων. Οι ίδιοι εισαγγελείς και δικαστές που είχαν επιτυχία πριν από το 1945 παρέμειναν έτσι και μετά το 1945. λίγες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Και όταν οι άνθρωποι άρχισαν σιγά σιγά να σκέφτονται τις συνέπειες της χαμένης αποναζοποίησης, ήρθε η επανένωση και αυτοί οι συνάδελφοι από το επόμενο άδικο κράτος καταλήφθηκαν επίσης. Και αυτή τη φορά λέγεται ότι συνέβη οι πολύ δημοφιλείς δικαστές και εισαγγελείς του καθεστώτος απλώς να γίνουν ακόμη πιο επιτυχημένοι δικηγόροι.
Και τόσο λίγα έχουν ακουστεί για λάσπη στα σχετικά πανεπιστήμια που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς εάν η βασική κατανόηση της δημοκρατίας έγινε υποχρεωτική εκεί καθόλου.
Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, η επί δεκαετίες έλλειψη κατάλληλων φοιτητών νομικής σήμαινε ότι κανείς δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να κάνει χωρίς πτυχιούχους από τις νομικές σχολές μας, ακόμα κι αν αυτοί πολύ ανοιχτά και πολύ ενημερωμένοι δεν αντέχουν το έδαφος της ελεύθερης-δημοκρατικής βασικής τάξης μας. Και αν τέτοιοι πτυχιούχοι έχουν ήδη ένα εγκληματικό σερί, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι έχουν θεμελιωδώς εγκληματικές κλίσεις, κάτι που θα τους καθιστούσε άχρηστους για κάθε δικαστικό σώμα.
Και έτσι δεν πρέπει πραγματικά να προκαλεί έκπληξη όταν γίνονται κρίσεις που σχεδόν κανένας αθώος πολίτης δεν μπορεί να καταλάβει - αλλά δυστυχώς όχι λόγω έλλειψης δικής του κατανόησης. Από την πλευρά των πολιτών, απλώς λείπει η σωστή προσαρμογή στην ερμηνεία του κοινού μας νομικού συστήματος. Και αυτή η κατανόηση του νόμου θα πρέπει να είναι πιο κοντά στους πολίτες παρά στην κυβέρνηση και, ειδικότερα, θα πρέπει να χρησιμεύει για την προστασία των θυμάτων παρά των παραβατών.
Φαίνεται λοιπόν ότι μπορείτε να τα πάτε καλύτερα στο δικαστήριο με περισσότερα χρήματα και περισσότερη επιρροή παρά χωρίς. Και αν καταδικαστείτε, είναι η δική σας περιουσία ή των συγγενών σας που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ποινή. Κάποιος θα μπορούσε σίγουρα να μιλήσει για μια επιεικής δικαιοσύνης.
Και έτσι εμείς οι πολίτες πρέπει να υποθέσουμε ότι από ένα ορισμένο επίπεδο εξέχουσας θέσης ή ένα ορισμένο επίπεδο πλούτου, είμαστε πάνω από τον γερμανικό νόμο και τάξη. Και αν δεν τα έχετε όλα αυτά, σας συμβουλεύουμε να τα πάτε καλά με τέτοιους «υπεράνθρωπους» — θα πρέπει να είναι κατανοητό σε όλους ότι η δημοκρατία μας πέφτει στην άκρη!
