Φωτογραφία ανάρτησης: Στρατιώτες | © Pixabay
Στην πραγματικότητα, είναι πάντα το ίδιο, δύσκολα οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συνέλθει από τον τελευταίο πόλεμο από ό,τι οι πρώτοι άρχισαν να τον ονειρεύονται ξανά.
Και εδώ, μόλις 75 χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι παλιοί εθνικιστές ή τα νέα ευρωπαϊκά υπερκράτη αρχίζουν να κάνουν παρόμοιες σκέψεις. Και πάλι είναι ακριβώς αυτοί που πάντα απέφευγαν τα πάντα, ξέρουν πώς να αποτρέψουν τη δική τους εμπλοκή στην επόμενη ένοπλη σύγκρουση και θέλουν μόνο να ικανοποιήσουν τη δική τους προσπάθεια για εξουσία και κέρδος σε βάρος όλων των άλλων.
Δεδομένου ότι η γνωστή προσπάθεια για δύναμη και κέρδος μεμονωμένων κοινωνικών ομάδων μετά βίας επαρκεί για να παρασύρει ολόκληρες κοινωνίες στην παρακμή, υπάρχουν πάντα «ρομαντικοί» που θέλουν να πάρουν κάτι καλό και όμορφο από τον πόλεμο. Andre Glucksman συνόψισε αυτό, για παράδειγμα, στις ακόλουθες λέξεις:
«La guerre seule, permet à un people de surmonter ses contradictions morales, économiques et sociales».
Andre Glucksman, Le Discours de la Guerre (1967)
Και ακόμη και οι κανονικοί άνθρωποι βρίσκουν ξανά μια γεύση για τον πόλεμο ως ένα είδος «παράγοντα κοινωνικής κάθαρσης», ειδικά όταν δεν έχουν απολύτως καμία ιδέα για τον πόλεμο και τείνουν να τον συνδέουν με υπερπαραγωγές από το σύμπαν του Χόλιγουντ ή, πιο πρόσφατα, με πρώτο πρόσωπο. σκοπευτές από τον κόσμο του confuse game.
Συνιστώ ένα βιβλίο σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, και ειδικά σε όσους δεν αποφεύγουν απλώς την κοινωφελής εργασία ή ακόμη και τη στρατιωτική τους θητεία οι ίδιοι, που ασχολείται εκτενώς με τον πόλεμο και θεωρείται ακόμα και σήμερα. das Ισχύει το τυπικό έργο τέχνης του πολέμου. Ήταν από τους Κινέζους Σουν Τζου γράφτηκε περίπου 500 χρόνια πριν από τον Χριστό και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα:
«Η υπέρτατη αριστεία συνίσταται στο σπάσιμο της αντίστασης του εχθρού χωρίς μάχη».
Sunzi, Η τέχνη του πολέμου
Εάν αυτό είναι ήδη το συμπέρασμα ενός στρατού, το οποίο μοιράζεται κάθε στρατηγός χωρίς κανένα αν ή αλλά, ποιο θα πρέπει να είναι το συμπέρασμα κάθε φιλειρηνόφιλου πολίτη;!
«Αλλά εγώ σας λέω: αγαπάτε τους εχθρούς σας. Ευλόγησε αυτούς που σε βρίζουν. Κάνε καλό σε αυτούς που σε μισούν. προσευχήσου για όσους σε προσβάλλουν και σε καταδιώκουν...»
Ματθαίος 5:44
Ο κόσμος μάλλον θα ήταν καλά ενημερωμένος εάν επιτέλους μπορούσε να βρεθεί ένας συμβιβασμός μεταξύ αυτών των δύο πόλων, αυτού του στρατού και αυτού των χριστιανών. Δυστυχώς, όμως, ο κόσμος κυβερνάται από κανονικούς ανθρώπους που απλά δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο.
Γι' αυτό θα ήταν καλό, αντί να αποτίετε φόρο τιμής στον πόλεμο στους κινηματογράφους και στις επίπεδες οθόνες, να ξεκινήσετε κοιτάζοντας τη σχετική εξειδικευμένη βιβλιογραφία.
Τολμώ να πω ότι αν οι περισσότεροι από εμάς, αλλά κυρίως οι αρμόδιοι υπουργοί και οι πολιτικοί μας, ασχολούνταν με το θέμα του πολέμου, αυτό το θέμα σύντομα θα μπει μόνο στα βιβλία της ιστορίας, γιατί όταν μάθεις να κατανοείς τους πολέμους, ξέρεις επίσης ότι και πώς καλύτερα να τα αποτρέψετε.
Το έργο που αναφέρθηκε παραπάνω Σουν Τζου Το «The Art of War» αποτελείται από 13 κεφάλαια και διαβάζεται πολύ εύκολα παρά την ηλικία του. Κάτω από αυτόν τον υπερσύνδεσμο Θα βρείτε επίσης μια αγγλική έκδοση, την οποία χρησιμοποιώ ο ίδιος εδώ και χρόνια.
«Σου έχω καλά νέα, λόρδε μου. Ο πόλεμος έχει αρχίσει».
Christopher Lee ως Count Dooku στο Star Wars Episode II: Attack of the Clones (2002)
