20.5.02023

Προτεινόμενη Φωτογραφία: Ένα σπίτι στην παραλία του Νιούπορτ

Η ζωή είναι μια παραλία

Μόλις είδα ένα ζευγάρι ενώ περπατούσε σε ένα δημόσιο πάρκο, που έχουν κάνει τον εαυτό τους λίγο πιο άνετο στη μουσική «Hotel California» — εξοπλισμένο με αρκετά ηρεμιστικά, ακόμη και οι νεότεροι δεν παρατηρούν ότι η δεκαετία του 1970 έχει περάσει προ πολλού.

Ναι, η ζωή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια παραλία, αλλά τότε μια παραλία στα θερμότερα γεωγραφικά πλάτη είναι καλύτερη, όπως εδώ στην ακτή του Ειρηνικού ή στο Βόρνεο. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι αυτή η ρήση δεν προέρχεται από την κινητήρια γωνιά τόσων επιρροών ή ακόμα και συμβούλων διαχείρισης, αλλά αποτελεί εξωραϊσμό του γνωστού ρητού «Η ζωή είναι σκύλα!».

Είμαι βέβαιος ότι και αυτό το ζευγάρι θα καταλήξει σε αυτήν την πεποίθηση, το αργότερο όταν το τραγούδι έχει σβήσει και το ψιλόβροχο που μπορεί να βρεθεί αυτή τη στιγμή εδώ αρχίσει ξανά.

Don Giovanni

Αν κάποιος σκηνογράφος διαφημίζει ήδη ότι έχει τη σκηνογραφία Maurits Cornelis Escher σχεδιάστηκε και το τελευταίο είναι μέρος ενός από τα βιβλία που διαβάζω αυτή τη στιγμή, η περιέργειά μου κινήθηκε από την αρχή.

Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα για την ίδια την όπερα, ίσως απλώς ότι κάθε παραγωγή που βασίζεται στη σημερινή εποχή είναι καλή για σένα. Όλα τα άλλα ήταν αναμενόμενα και η μουσική, όπως πάντα, αξίζει να ακούσετε. Μόνο η ενδυματολογική αλλαγή στη μέση του κομματιού έμεινε μυστήριο για μένα, αλλά Στο D'Huys σίγουρα κάτι θα έχει στο μυαλό του.

Και η προεξέχουσα και χωρίς σχόλια αλλαγή από κόκκινο σε κίτρινο τριαντάφυλλο θα πρέπει σίγουρα να δώσει στην όπερα ένα βάθος που δεν είχε ποτέ πριν. το μάτι του κομματιού για μένα Φεντερίκα Λομπάρντι ως Ντόνα Άννα, που μάλλον τώρα μαζί με Ντόνα Ελβίρα καταλήγει στο μοναστήρι.

κέντρο κήπου

Δεν θυμάμαι να έχω επισκεφτεί ποτέ ένα κέντρο κήπου στις ΗΠΑ, οπότε αυτή η εβδομάδα ήταν μια πρώτη φορά. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό το κέντρο κήπου έμοιαζε επίσης με τα περισσότερα από τα άλλα, με μια εξαίρεση, ωστόσο, επειδή τα φυτά εκεί είχαν ελαφρώς μεγαλύτερη ανάπτυξη σε σύγκριση με το δικό μας και μερικά από αυτά είχαν μια καταπληκτική αφθονία λουλουδιών που επίσης γνωρίζαμε. και τα δύο τα αποδίδω στις κλιματικές συνθήκες.

Αυτό που ήταν καινούργιο για μένα ήταν το φαγητό στο κέντρο του κήπου, το οποίο μπορούσε να συμβαδίσει με πολύ καλά εστιατόρια όσον αφορά την ποιότητα και την εξυπηρέτηση. Και τελικά, μπόρεσα να θαυμάσω ένα κοντάρι σημαίας, το Ronald Reagan μαζί με John Wayne είχε ήδη τεθεί το 1976? Δεν θα βρείτε κάτι τέτοιο σε κάθε κέντρο κήπου.