Φωτογραφία ανάρτησης: Allee | © Shutterstock
Περιεχόμενα
Τραπέζι ευρωπαίων τακτικών
Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος για να τελειώσεις μια βραδιά από το τραπέζι των Ευρωπαίων θαμώνων και σε ένα καλό εστιατόριο. Ακόμα κι αν έπρεπε να κάνω χωρίς το εξαιρετικό επιδόρπιο μετά από ένα πολύ καλό κομμάτι κρέας, θα μπορούσα να πείσω τον εαυτό μου με τα μάτια και τη μύτη μου στους γείτονές μου στο τραπέζι ότι το σουφλέ σοκολάτας ήταν και πάλι πολύ επιτυχημένο.
Όπως και το τελευταίο τραπέζι των Ευρωπαίων τακτικών τουριστών πριν, έτσι και αυτό κρατήθηκε μέχρι την τελευταία θέση. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι συζητήσεις ήταν πολύ διαφορετικές και πολύ συναρπαστικές μέχρι το τέλος. Χρησιμοποιείται επίσης Herbert Burkhardt την ευκαιρία να αναφέρει τους τακτικούς από το δημοτικό συμβούλιο και την παράταξη «του». Δεν βρήκε όμως απάντηση γιατί μια κοινοβουλευτική ομάδα πρέπει απαραίτητα να κάνει αίτηση για συνταξιούχο και μετά ούτε καν μια με την ίδια ή τουλάχιστον παρόμοια πολιτική ατζέντα με δήμαρχο.
Προστασία του κλίματος
Σήμερα μπορούμε να διαβάσουμε την ηγετική λύση για την προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος μας στη φωνή του Heilbronn. Τζο Μπάιντεν βάλε το με λίγα λόγια: «Ο Θεός να σώσει τον πλανήτη».
«Βοήθησε τον εαυτό σου, έτσι ο Θεός θα σε βοηθήσει!» είναι η προτεσταντική άποψη και χωρίς να θέλω να μπω σε μια συζήτηση για την «αληθινή θρησκεία», θα πρότεινα ότι αυτό θα υπόσχεται περισσότερη επιτυχία.
Δυστυχώς, όμως, συμβαίνει ότι όλοι όσοι συμμετείχαν στην παγκόσμια σύνοδο κορυφής για το κλίμα στη Σκωτία το χρησιμοποιούσαν μόνο για το συνηθισμένο σόου και για κενές υποσχέσεις. Ο Καγκελάριος μας μπορεί να χρησιμεύσει ως σύμβολο αυτού - δεκαέξι χρόνια που δεν κάνουμε τίποτα και εξακολουθούμε να γιορτάζουμε γι' αυτό.
Ο πρόεδρος της Κίνας είναι πιο ειλικρινής Xi Jinping και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο αρχηγός του κράτους της Ρωσίας Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που τουλάχιστον έσωσαν τους εαυτούς τους στο τρέξιμο της παράστασης και έτσι προστάτευσαν λίγο το περιβάλλον μας.
Το συνέδριο θυμάται στον κόσμο μας για δύο πράγματα. Μπόρις Τζόνσον είπε κάποτε την αλήθεια: "Είναι ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα στο ρολόι της ημέρας της κρίσης" και ένας Γερμανός Ursula von der Leyen, μπόρεσε να σκηνοθετηθεί ξανά με κούφιες φράσεις και χωρίς να κάνει τίποτα. «Αυτή είναι η ευκαιρία μας να γράψουμε ιστορία. ... Είναι καθήκον μας να δράσουμε».
Αν ο καθένας σκούπιζε τη δική του εξώπορτα, ο κόσμος θα ήταν ήδη λίγο καλύτερος. Δυστυχώς, όμως, οι πολιτικοί μας θα αντισταθούν στις αυξανόμενες αντίστοιχες απαιτήσεις της νεολαίας μας — εκείνων που έχουν υποφέρει από δεκαετίες που δεν κάνουν τίποτα — επισημαίνοντας ότι το παγκόσμιο κλίμα δεν μπορεί να σωθεί στη Γερμανία.
Θα ήθελα μια τέτοια γερμανική σεμνότητα τα τελευταία 100 χρόνια!
Μαζεύω
Το αργότερο από τη δεκαετία του 1970, όλοι γνωρίζουμε ότι το κοινωνικό μας μοντέλο είναι χτισμένο στην άμμο, αφού βασίζεται αποκλειστικά στην ανάπτυξη. Η απόκτηση των ανθρώπων που χρειάζονται για αυτήν την ανάπτυξη εκτός Γερμανίας είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση, αρκεί να θέλουν να συνεισφέρουν κάτι θετικό στην κοινωνία μας και, το πιο σημαντικό, να είναι σε θέση να το κάνουν.
Δυστυχώς, η μεταναστευτική μας πολιτική απέτυχε ευθύς εξαρχής, και με αυτόν τον τρόπο κάναμε περισσότερο κακό παρά καλό στην κοινωνία μας. Και ακόμη και αυτή η απρογραμμάτιστη μετανάστευση δεν μπορούσε να αποτρέψει την κοινωνία μας από το να πάει πιο κάτω.
Αναπόφευκτα, καθώς δεν επιδιώκονταν βιώσιμες λύσεις, οι άνθρωποι εξειδικεύτηκαν στη δημιουργία της απαραίτητης ανάπτυξης μέσω της υπερεκμετάλλευσης και των γιγάντιων κακών επενδύσεων, οι οποίες, ωστόσο, έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα και προάγουν περαιτέρω την κοινωνική και οικονομική σήψη. Όπως έχει συχνά επισημανθεί, αυτό το κοινωνικό μοντέλο λειτουργεί μόνο για εκείνους που θα φτάσουν στο τέλος της ζωής τους τα επόμενα 20 χρόνια και δεν χρειάζεται πλέον να είναι μάρτυρες, πόσο μάλλον να υποφέρουν, τις σοβαρές συνέπειες αυτής της εγωμανίας.
Η τρέλα είναι ότι αυτές οι «γενιές νεκροθάφτες» μπορούν ακόμα να γιορτάζονται ως οι αλτρουιστές «οικονομικοί θαυματοποιοί». Το μόνο πράγμα που πέτυχαν τελικά είναι να εκμεταλλευτούν τα μέγιστα για τον εαυτό τους και να αφήσουν πίσω τους τα ερείπια για τις επόμενες γενιές: εκπαιδευτική έρημος, κατεστραμμένες υποδομές, πλήρης αστική εξάπλωση, καταστροφή της φύσης, περιβαλλοντική ρύπανση και τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο. ένα ανεκτίμητο κράτος προσφοράς που δεν έχει σύνορα ξέρει περισσότερα.
Εάν εξακολουθούμε να θέλουμε να αλλάξουμε το ρεύμα, τουλάχιστον για τον εαυτό μας, τότε πρέπει να δράσουμε αμέσως και να ανοίξουμε την κοινωνία μας σε όσους είναι πιο έξυπνοι και πρόθυμοι να εργαστούν από όλους μας, ενώ ουσιαστικά απαγορεύουμε την είσοδο σε αυτούς που δεν μας ωφελούν. κοινωνία φέρνουν. Το πρόβλημα θα είναι αν οι κορυφαίοι ερμηνευτές εξακολουθούν να ενδιαφέρονται να γίνουν μέρος της κοινωνίας μας.
Ως εκ τούτου, είναι αναπόφευκτο να ξεκινήσουμε επιτέλους και να απομακρυνθούμε οριστικά από την προϋπόθεση της ανάπτυξης. Χρειάζεται επειγόντως να συγκεντρώσουμε τους εναπομείναντες πόρους μας και να επικεντρώσουμε όλες τις επενδύσεις στη βιωσιμότητα και στο όφελος για το κοινωνικό σύνολο. Ο όρος για αυτό είναι η συρρίκνωση.
Εν μέρει, η δύναμη του πραγματικού έχει ήδη χτυπήσει και συρρικνώνουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Τα νοσοκομεία μπορούν να διατηρηθούν μόνο σε μεγαλύτερες πόλεις και τα πανεπιστήμια μπορούν να βρουν καταρτισμένους δασκάλους μόνο σε μητροπόλεις. Θα ακολουθήσουν σύντομα εξειδικευμένες εταιρείες και σχολεία.
Θα ήταν καλύτερο για εμάς να ξεκινήσουμε και να ελέγξουμε ή να κατευθύνουμε αυτή τη συρρίκνωση, έτσι ώστε, αν ελπίζουμε να έχουμε ακόμα την καμπύλη, να μπορούμε να προσφέρουμε στις επόμενες γενιές μας κάπως καλύτερες συνθήκες για να συνεχίσουν. Μια φύση όπως την ξέραμε οι ίδιοι σίγουρα δεν θα είναι πια ανάμεσά τους.
γενέθλια της ημέρας
Μπαρτ Λάνκαστερ
