Επιλεγμένη φωτογραφία: Margaritas | © Konstantin Kümmerle
Περιεχόμενα
βραδιά μπόουλινγκ
Στο τέλος της ημέρας, λίγοι ακούραστοι συναντήθηκαν για τη βραδιά μπόουλινγκ EUROPA-UNION. Ενώ το μπόουλινγκ ήταν εντελώς χαλαρό, οι επερχόμενες εκδηλώσεις του συλλόγου ανακεφαλαιώθηκαν ξανά και μπόρεσα να ενημερώσω τους παρευρισκόμενους για την τρέχουσα κατάσταση εγγραφής. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι υπάρχουν τόσα πολλά γεγονότα τώρα και πρέπει πάντα να κάνετε μια επιλογή.
Κάθε μέρα λοιπόν πρέπει να αποφασίζεις σε ποιο event θα προτιμήσεις αυτή τη φορά. Εξακολουθεί να ισχύει η αρχή ότι δεν οφείλεται σε έλλειψη χρόνου, αλλά απλώς σε άλλες προτιμήσεις. Αυτό μπορεί να γίνει πρόβλημα για τον διοργανωτή σε μεγαλύτερες εκδηλώσεις του συλλόγου που απαιτούν τεράστια προετοιμασία.Σε κάθε περίπτωση, είναι ενοχλητικό για τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου εάν οι συμμετέχοντες δεν παρευρεθούν ακόμη και στις υποχρεωτικές γενικές συνελεύσεις.
Στις πιο κοινωνικές συγκεντρώσεις, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, γιατί ανυπομονείς για όσους είναι παρόντες και απλώς περνάς όμορφα μαζί τους - όπως έγινε χθες στη βραδιά του μπόουλινγκ.
Μετά το μπόουλινγκ, ακόμα σκεφτόμασταν για το καλό φαγητό για αυτές τις μεταβαλλόμενες προτιμήσεις των συμπολιτών μας, όταν σκέφτηκα να ρωτήσω αυθόρμητα τους φίλους και τους γνωστούς μας πού βρίσκονταν αυτή τη στιγμή - χάρη στις τηλεπικοινωνίες, δεν είναι πλέον πρόβλημα αυτές τις μέρες. Χρειάστηκε μόνο να περπατήσω λίγα μέτρα στο Böckingen για να αποκτήσω σταθερή σύνδεση στο διαδίκτυο.
Το εύρος των σχολίων ήταν αρκετά καλό, συμπεριλαμβανομένων μερικών που «απλώς» βολεύονταν στο σπίτι εκείνο το βράδυ - κάτι που μου θύμισε ότι έχω ακόμα μια σειρά να τελειώσω - ή εργάζονταν ακόμα, αλλά και μέλη του κλαμπ που απολάμβαναν τον πολιτισμό στο Literaturhaus εκείνο το βράδυ.
Ωστόσο, ο νικητής της βραδιάς ήταν Constantine Kummerle, ο οποίος έστειλε φωτογραφίες από τις μαργαρίτες που σερβίρονται εκεί από ένα αυθεντικό μεξικάνικο εστιατόριο στις Βρυξέλλες.
Κάτι που με έκανε αμέσως να σκεφτώ το πρώτο αληθινό θηλυκό James Bond σε κάνει να σκεφτείς: «Απλώς φώναξέ με Ρίτα… Μαργαρίτα!»
Προσπάθεια εξήγησης
Γιατί τμήματα της πολιτικής μας, καθώς και οι διοικήσεις μας, καθώς και ο αστυνομικός και δικαστικός μηχανισμός κλείνουν όλο και περισσότερο τα μάτια όταν αντιδημοκρατικές δυνάμεις, ανεξάρτητα από το στρατόπεδό τους ή ακόμα και τη θρησκευτική τους τοποθέτηση, αμφισβητούν τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά και την ύπαρξη του κράτους μας συγκεκριμένα?
Πρέπει να υπάρξει ένας ενοποιητικός δεσμός που να ενώνει άρρηκτα αυτούς τους διαφορετικούς ανθρώπους και ομάδες, ένας δεσμός που διαλύει όλες τις κομματικές ιδεολογίες και ακόμη και τον όρκο υπηρεσίας ενός Γερμανού δημοσίου υπαλλήλου.
Αυτός ο δεσμός είναι πιθανώς αντισημιτισμός, ο οποίος μετατρέπει τους ισλαμιστές και χριστιανούς φονταμενταλιστές, αριστερούς και ναζί σε μια ορκισμένη αδελφότητα.
Τώρα δεν ελπίζω ότι θα μπορέσεις να ξανακάνεις τα πάντα στη Γερμανία σύντομα, π.χ. Για παράδειγμα, οι Ταλιμπάν θα μπορούσαν να κηρύξουν ένα χαλιφάτο σε ένα τζαμί Ντιτίμπ, αρκεί αυτό να υποστηριχθεί μόνο από μια αντισημιτική στάση.
"ο άνθρωπος διαβάζει"
Ήμουν εκεί και φέτος πανελλαδική ημέρα ανάγνωσης εργάστηκε ως μέντορας ανάγνωσης. Χθες πάλι στο παλιό μου δημοτικό? όπου εγώ για πρώτη φορά το 2018 στο Wilhelm Hauff School και πήρε μέρος σε αυτή την ημέρα ανάγνωσης στο meseno.
Στο τέλος της εκστρατείας «Man Reads Aloud», σε όλους τους «αναγνώστες» θα δοθεί ένα φλιτζάνι καφέ στο γραφείο του Δημοτικού Σχολείου Damm. Νομίζω ότι αυτή είναι μια ωραία χειρονομία από τη διεύθυνση του σχολείου. Και εκεί επίσης Μάθιου Λέερς Οι Free Voters συμμετέχουν στο «Ο άνθρωπος διαβάζει δυνατά», έτσι μπορέσαμε να πιούμε ένα φλιτζάνι καφέ μαζί στο τέλος. Ομολογουμένως, έχω Ντέτλεφ Στερν αναπάντητες.
