Φωτογραφία ανάρτησης: Διάλεξη | © Shutterstock
Περιεχόμενα
άνοια
Ένα θέμα που με γοητεύει όλο και περισσότερο όσο μεγαλώνω. Και τώρα ο τίτλος Matthew Pfefferle μια ανάρτηση ιστολογίου με «Τεχνητή άνοια». Είναι κατανοητό ότι έφαγα αμέσως μια μπουκιά, καθώς προέρχομαι από το μελλοντικό παγκόσμιο κέντρο για την τεχνητή νοημοσύνη, το οποίο σύντομα θα έχει ακόμη και το δικό του πάρκο όπου θα μπορείτε σίγουρα να ταΐζετε περιστέρια και πάπιες. Η τεχνητή άνοια σίγουρα θα βρει το σπίτι της εκεί, τουλάχιστον όσο η τεχνητή νοημοσύνη είναι η τελευταία οργή μεταξύ των επενδυτών.
Αλλά τώρα πίσω στο Matthew Pfefferle και η δήλωση αγάπης του για τα ιστολόγια.
«Ένας στόχος της βιομηχανικής επανάστασης ήταν να βελτιστοποιήσει τις δυσάρεστες και ανόητες διαδικασίες προκειμένου να δημιουργηθεί περισσότερος χρόνος για την τέχνη και τον πολιτισμό. Και τι κάνει η τεχνητή νοημοσύνη; Αυτοματοποιεί ακριβώς αυτή την ελευθερία για εμάς και αναλαμβάνει το έργο της δημιουργίας εικόνων και κειμένων για εμάς».
Matthias Pfefferle, Τεχνητή άνοια (12.3.2024)
Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν θα συνεχίσουν να υπάρχουν μόνο πραγματικοί bloggers, αλλά και ικανοί αναγνώστες που εκτιμούν τις καλές αναρτήσεις ιστολογίου και μπορούν επίσης να αναγνωρίσουν εκείνες των «αγαπημένων τους bloggers». Και εφόσον η τεχνητή νοημοσύνη δεν γράφει πολύ καλύτερες αναρτήσεις ιστολογίου από εμάς τους bloggers, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πολύ για αυτό.
Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι μπορούμε να μιλήσουμε για τεχνητή νοημοσύνη μόνο όταν απλώς δημοσιεύει blog και ζωγραφίζει φωτογραφίες και αρνείται κατηγορηματικά δυσάρεστες και ανόητες διαδικασίες να το αναλάβουμε και μετά να το αφήσουμε σε εμάς τους ανθρώπους.
διάλεξη
Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει ξανά προχθές, αλλά ένα ή δύο έργα δεν προχωρούν ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο και, εάν διαχειρίζεστε πολλά έργα ταυτόχρονα, αυτό έχει αντίκτυπο και στα υπόλοιπα. Γι' αυτό τώρα ανυπομονώ για την επόμενη Τρίτη.
Οι αντίστοιχες προετοιμασίες μου έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και έτσι περιμένω πλέον υπομονετικά τον καφέ μαζί μου Ντέτλεφ Στερν, που θα εισαγάγει τη σειρά διαλέξεων μου. Μέχρι τότε, κοιτάζω τις εγγραφές και είμαι επίσης ενθουσιασμένος να δω πώς θα εμπλακούν οι μαθητές. Έχω ήδη καταθέσει έναν ή δύο κόκκους χρυσού.
Εκτός από την πιθανότητα να διαγράψω άλλη μια καταχώριση από τη φανταστική μου λίστα, είναι η ένταση μεταξύ της εκπαιδευτικής επιστήμης και της διαχείρισης έργων που θα με συνεπάρει τις επόμενες εβδομάδες.
Γοητευτικός
Η πόλη πουλά τώρα το κτίριο στην οδό Fleiner Straße 41 σε έναν ιδιώτη επενδυτή. Αυτή τη φορά, η λογική επικράτησε και η οικογενειακή επιχείρηση Böhnlein από το Bamberg επετράπη να επεκταθεί στο Heilbronn. Μετά την ανακαίνιση, θα είναι το μεγαλύτερο υποκατάστημα της Böhnlein. Ήδη ανυπομονώ για το νέο άνοιγμα γιατί, μεταξύ άλλων, μετά την απώλεια της Luithle, ανυπομονώ ήδη για το Beilharz, το οποίο ανέλαβε η Böhnlein καλές εμπειρίες έχουν κάνει.
Αυτό που είναι λιγότερο ευχάριστο είναι ότι η αναπτυξιακή συντεχνία αντιμετωπίζει προβλήματα εδώ και πολύ καιρό. Παρόλο που λυπάμαι για όσους επηρεάζονται, πρέπει να αναρωτηθείτε πώς μπορείτε να λειτουργήσετε με βιώσιμο τρόπο ένα επιχειρηματικό μοντέλο που βασίζεται σε πληρωμές μέσω μεταφοράς. Στην αρχή ήταν οι εκκλησίες που επιδοτήθηκαν καλά από εμάς τους πολίτες για φιλανθρωπικό έργο, μετά προστέθηκαν άλλα ιδρύματα που επωφελήθηκαν από τα περιουσιακά στοιχεία πιο επιτυχημένων συμπολιτών. Στη συνέχεια όμως, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, το όλο θέμα εξελίχθηκε σε λάθος κατεύθυνση γιατί ήταν εντελώς υπερμεγέθη. Και τώρα που το κοινωνικό μας κράτος αργά αλλά σταθερά φτάνει στα όριά του και εμείς οι πολίτες πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι κάθε κράτος πρόνοιας έχει και άλλα κυβερνητικά καθήκοντα από το να «λιπαίνει» τους πολίτες του, γίνεται πολύ δύσκολο για το ένα ή το άλλο επιχειρηματικό μοντέλο.
Και έτσι είμαι ενθουσιασμένος που βλέπω πώς εμείς ως πολίτες του Heilbronn θα θέσουμε το όλο θέμα υπό έλεγχο τοπικά. Το να απορρίπτουμε απλώς τις εκκλησίες και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως κύριους δωρητές - ακόμα κι αν χρηματοδοτούνται επίσης από εμάς - αλλά το να συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στις πληρωμές μεταβιβάσεών τους είναι μια στάση που πρέπει οπωσδήποτε να επανεξεταστεί.
Σε τελική ανάλυση, είναι ακριβώς εκείνες οι εταιρείες και οι επιχειρήσεις που δημιουργούν τοπικές θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα στις οποίες πρέπει να βασιστούμε ως πολίτες και που ίσως ακόμη και να φαίνονται φιλανθρωπικές. Ακόμα κι αν πολλοί από τους αναγνώστες μου θα σκίσουν ξανά τα μαλλιά τους, εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα ότι ένα κράτος που λειτουργεί ζει αποκλειστικά από τους κορυφαίους του και όχι από αυτούς που είναι απασχολημένοι μόνο με την αναδιανομή των χρημάτων άλλων.
