Επιλεγμένη φωτογραφία: Φαγητό | © Roman Mykhalchuk, iStock από την Getty Images
Περιεχόμενα
Να συγκεντρώσει δωρεές
Στην πραγματικότητα δεν είναι δικό μου. Μεγαλώνοντας ως «οικονομικός φιλελεύθερος» και απογοητευμένος από κάθε είδους ανθρωπιστικές οργανώσεις για επαγγελματικούς λόγους, έχω αναπτύξει μια υγιή αντιπάθεια για τους ζητιάνους στο μέρος του κόσμου μας και τις υποτιθέμενες οργανώσεις βοήθειας που χαίρονται να φροντίζουν τον εαυτό τους .
Αλλά μετά έχω το καλύτερο μου μισό, που πάντα ασχολούνταν με κοινωνικά θέματα. Και αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθώ «κοινωνικά» εδώ και μερικά χρόνια. Ξεκίνησε όταν με έβαλε να αναλάβω χορηγίες, μετά με άμεση βοήθεια επί τόπου για να δω πώς χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα κεφάλαια από τους αντίστοιχους αποδέκτες και τώρα από την επιστροφή μας στο Heilbronn με το meseno.
Μεταξύ άλλων, πηγαίνω εκεί τακτικά και τώρα απολαμβάνω πολύ να συλλέγω δωρεές, κάτι που οδηγεί στην ακόλουθη παρατήρηση. Λόγω της πιο επαγγελματικής αποθήκευσης, τα τρόφιμα που δίνουν οι εταιρείες επειδή πλησιάζει την «ημερομηνία λήξης» τους μειώνονται. Αυτό αρχικά πρέπει να είναι ευπρόσδεκτο, αλλά σημαίνει επίσης ότι οι οργανώσεις που συλλέγουν αυτά τα τρόφιμα και τα διανέμουν σε όσους το έχουν ανάγκη μπορούν να αποκτήσουν όλο και λιγότερο από αυτά. Αυτό είναι ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα για τις τράπεζες τροφίμων, οι οποίες πωλούν τόνους τροφίμων μόνο στην περιοχή του Heilbronn και δεν τους επιτρέπεται να αγοράζουν άλλα.
Στο meseno αυτό φαίνεται λίγο διαφορετικό, καθώς τόσο μεγάλες ποσότητες δεν μπορούν να πωληθούν εκεί και, αν χρειαστεί, αγοράζονται τρόφιμα. Και έτσι ο κόσμος θα συνέχιζε να είναι τακτοποιημένος, τουλάχιστον εδώ, αν δεν υπήρχαν όλο και περισσότεροι οργανισμοί που επίσης βασίζονταν τώρα όλο και περισσότερο στις «μεσένο πηγές». Αυτό σημαίνει ότι τα ταξίδια για δωρεές διαρκούν περισσότερο, καθώς υπάρχει πλέον μεγαλύτερη κυκλοφοριακή συμφόρηση για ορισμένους δωρητές, αλλά σημαίνει επίσης ότι το λεωφορείο meseno δεν είναι πλέον τόσο γεμάτο όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια.
Και παρόλο που υπάρχουν τώρα όλο και περισσότερες οργανώσεις βοήθειας που κυριολεκτικά σπρώχνουν το δρόμο τους στην αγορά, όσοι έχουν ανάγκη στην περιοχή του meseno γίνονται όλο και περισσότεροι. Τώρα περιμένω να δω πότε θα μπορέσω να κάνω την περιήγησή μου στο βόρειο τμήμα της περιοχής δωρεάν για πρώτη φορά. Δεν θα πίστευα ποτέ ότι το «αφρικανικό ή βαλκανικό πρόβλημα» θα επικρατούσε τώρα αργά αλλά σταθερά εδώ: «για κάθε παιδί του δρόμου υπάρχουν δέκα οργανώσεις που θέλουν να το φροντίσουν».
Και έτσι ελπίζω ότι οι νέοι «εξοικονομητές τροφίμων» δεν θα δώσουν μόνο αυτό το αποθηκευμένο φαγητό σε πλούσιες οικογένειες που αγοράζουν ένα καλό συναίσθημα και σεβασμό από τους γείτονές τους τρώγοντας τρόφιμα που πρόκειται να λήξουν.
Menschenrechte
Χθες γιορτάσαμε την 75η επέτειο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ανακοινώθηκε στο Παρίσι στις 10 Δεκεμβρίου 1948. είναι το ψήφισμα 217 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Κάποιοι από εμάς το γιορτάσαμε και λίγο.
Για αυτήν την περίσταση αγόρασα ένα αντίγραφο του HG Wells "ΦΟΙΝΙΞ. A Summary of the Inescapeable Conditions of World Reorganization.», την οποία έγραψε το 1942.
Κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία και δοκιμάζουν πραγματικά τα πάντα για να βγάλουν ξανά από τον κόσμο τα παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξακολουθεί να είναι απλώς ένα ιδανικό, αλλά ακόμη και τα ιδανικά αποδοκιμάζονται όλο και περισσότερο σήμερα.
Τώρα είμαι περίεργος να δω πόσο καιρό θα πάρει μέχρι και αυτό Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχει δεσμευτικό χαρακτήρα εδώ στην Ευρώπη, ίσως δεν θα ταφεί ακριβώς, αλλά θα λυγίσει και θα λυγίσει με τέτοιο τρόπο που ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι και πάλι κάτι για τους πάνω από δέκα χιλιάδες.
Παρεμπιπτόντως, πριν από 2 χρόνια ήταν αρκετό για μας να είμαστε απλά Ρωμαίοι για να έχουμε μερικά βασικά δικαιώματα. Και έτσι είμαι ενθουσιασμένος να δω ποιο θα είναι σύντομα το νέο κριτήριο για να μας επιτραπεί να είμαστε άνθρωποι.
