11.1.02024

Φωτογραφία συνεισφοράς: γενική συνέλευση | © Jorg Georgios Bampanis

Πότσνταμ

Δεν καταλαβαίνω μια συνάντηση δεξιών εξτρεμιστικών κύκλων όπου, σύμφωνα με διάφορες πηγές (συμπεριλαμβανομένων: Ώρα online, 11 Ιανουαρίου 2024, 9:54 π.μ) Συμμετείχαν και μέλη του CDU.

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το CDU ως κόμμα δεν είχε καμία σχέση με αυτό, αλλά κάθε κόμμα και κάθε ένωση ψηφοφόρων είναι υπεύθυνα εάν δεν αποκλείσουν από τις τάξεις τους ορκωτούς αντιδημοκράτες ή ακόμα και αριστερούς και δεξιούς εξτρεμιστές.

Το υπόβαθρο αυτής της συνάντησης δεν ήταν τίποτα άλλο από αυτό ενός συνεδρίου Wannsee 2.0. Οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές πρέπει να είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους εάν μοιράσουν ξανά τη γούνα της αρκούδας προτού καταλάβουν ξανά την εξουσία και στην πορεία προετοιμάσουν ένα άλλο ολοκαύτωμα. Όπως και οι προκάτοχοί τους του NSDAP, θα ήθελαν να ξεκινήσουν πρώτα με μια μαζική απέλαση, την οποία τώρα πολύ μοντέρνα αποκαλούν «μετανάστευση».

Τέτοια εμπιστοσύνη που δείχνουν οι εθνικοσοσιαλιστές μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα μόνο εάν οι γνωστές γερμανικές οικογένειες και οι μεγάλες εταιρείες έχουν ήδη δώσει το «γκάζι» τους και κορυφαίοι πολιτικοί από δημοκρατικά κόμματα είναι έτοιμοι να ξαναδώσουν το Χίντενμπουργκ.

Τώρα το γεγονός ότι η αποναζοποίηση στη Γερμανία (Ανατολή και Δύση) έγινε μόνο στα χαρτιά, κάνει το δικό του φόρο.

Εν τω μεταξύ, οι εθνικοσοσιαλιστές έκαναν την πρώτη τους ώθηση στο Πότσνταμ και τώρα η μπάλα είναι στο γήπεδο όλων των δημοκρατών της Γερμανίας. Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό είναι ποιο δημοκρατικό κόμμα βάζει αυτογκόλ;

Είναι πραγματικά καιρός εμείς οι Δημοκρατικοί να δώσουμε σε όλους τους ολοκληρωτές τη θέση τους, που δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στη σκοτεινή ιστορία της χώρας μας. ΕΝΑ Φρίντριχ Μερτς ein oder Μάρκους Σόντερ θα μπορούσε να επιδείξει πραγματική ηγεσία και να βάλει ξανά σε τάξη την Ένωση.

Verständnis

Σύμφωνα με ορισμένες επιστολές προς τον εκδότη στο Heilbronner Stimme (11.1.2024 Ιανουαρίου 11: 600), πολλοί άνθρωποι στο Heilbronn εκπλήσσονται που, παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία, 000 Ουκρανοί ικανοί για στρατιωτική θητεία φέρεται να έχουν βρει καταφύγιο στη Δυτική Ευρώπη. Είτε πρόκειται για λιποτάκτες ή απλώς για σκίρτες, κανείς εκτός Ουκρανίας δεν μπορεί να το γνωρίζει. Για καθαρά ιδεολογικούς λόγους - είναι χειραφέτηση μόνο αν εξυπηρετεί το δικό του πλεονέκτημα (!) - δεν μιλάμε καν για τις Ουκρανές που είναι σίγουρα ικανές για στρατιωτική θητεία, ο αριθμός των οποίων είναι μάλλον πολύ μεγαλύτερος.

Ήδη από τον Μάρτιο του 2022, όταν μπόρεσα να δω τους πρώτους νεαρούς Ουκρανούς στο Heilbronn, σταμάτησα να αναρωτιέμαι για αυτήν την κατάσταση, επειδή γνωρίζω πολύ καλά τους συμπατριώτες μου. Και γιατί οι νέοι Ουκρανοί να είναι διαφορετικοί από τον δικό μας πληθυσμό;

Απλά για καλύτερη κατανόηση. Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στη Γερμανία καταργήθηκε επειδή δεν υπήρχαν πλέον αρκετοί νεαροί Γερμανοί που συμφωνούσαν να υπηρετήσουν τη χώρα τους για τουλάχιστον μερικούς μήνες και όχι μόνο με το στόμα τους.

Φοβάμαι μάλιστα ότι μόλις οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έρθουν εναντίον της χώρας μας, εκατομμύρια σημερινοί υπερήφανα ικανοί Γερμανοί θα καταφύγουν αμέσως στο εξωτερικό για να αποφύγουν πιθανή στρατιωτική στράτευση.

Και όποιος είναι τώρα αναστατωμένος για την Ουκρανία και τους άνδρες της, πρέπει να θυμάται ότι εδώ και δύο χρόνια υπόκεινται όχι μόνο στη ρωσική στρατιωτική ανωτερότητα, αλλά και στο μεγαλύτερο τρόμο και εγκληματικό καθεστώς όλων των εποχών (σε περίπτωση που η ανθρωπότητα ξεφύγει από το ... μαθαίνει να αντιστέκεται σε λάθη του παρελθόντος.

Είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρουμε.

κοινοτική ζωή

Και η ζωή του συλλόγου με έχει ξανά υπό έλεγχο. Οι πρώτες εγκύκλιοι βρήκαν και τους αποδέκτες τους και χθες έγινε και έκτακτη γενική συνέλευση. Ο λόγος είναι λυπηρός και μάλλον γι' αυτό υπάρχει ο θεσμός των έκτακτων συνεδριάσεων. Σε κάθε περίπτωση, μπορώ να βεβαιώσω ότι η έναρξη της χρονιάς του συλλόγου ήταν αρκετά επιτυχημένη. Εκτός από τις υποχρεωτικές συνεδριάσεις της επιτροπής, έγιναν μία ή δύο ωραίες συναντήσεις και επίσης η πρώτη συγκέντρωση.

Παρεμπιπτόντως, με ρώτησαν για το blog μου, το οποίο διαχειρίζομαι συνειδητά δίπλα στις επίσημες σελίδες του συλλόγου και αντικατοπτρίζει την προσωπική μου άποψη ως άτομο και πολίτης. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η πρόταση ότι δεν μπορείς να συμβαδίζεις πάντα με το διάβασμα - αλλά αυτό είναι ένα θεμελιώδες πρόβλημα, γιατί δεν ξέρω κανέναν που να συμβαδίζει με τον αναγνωστικό του φόρτο. Και αν έρθει ποτέ η ώρα, θα ανακαλύψετε αμέσως νέο αναγνωστικό υλικό που θα θέλατε να διαβάσετε τουλάχιστον μία φορά. Πολλοί άνθρωποι -συμπεριλαμβανομένου και εμένα- έχουν ακόμη και βιβλία, περιοδικά και περιεχόμενο αναγνώστη ζωοτροφών που συσσωρεύονται που φαίνεται να περιμένουν τέτοιες στιγμές.

Εν πάση περιπτώσει, χάρηκα που έχω και αναγνώστες ανάμεσα στα διάφορα μέλη του συλλόγου που σημειώνουν κριτικά το blog μου - και έτσι ακριβώς θα έπρεπε να είναι! Γιατί αν διαβάζεις μόνο ό,τι ήδη ξέρεις ή έστω πιστεύεις ότι είναι καλό, κάνεις κάτι βασικά λάθος.

Επιπλέον, ένα προσωπικό ιστολόγιο εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο τον αυτο-στοχασμό του αντίστοιχου blogger· κάποιοι το χρησιμοποιούν επίσης για να οργανώσουν ολόκληρη την ψηφιακή τους ζωή, και έτσι ένα blog απευθύνεται μόνο τότε σε άλλους αναγνώστες.

Με τα χρόνια έχω γράψει όλο και περισσότερο για διάφορα περιοδικά συλλόγων και αργότερα για τις σελίδες συλλόγων των αντίστοιχων συλλόγων, αλλά πάντα έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι αυτό είναι ένα πολύ άχαρο έργο, καθώς δεν φτάνει σε επαρκές αναγνωστικό κοινό ή δεν επιτυγχάνει κανένα σημαντικό σχόλια θα άξιζε τον κόπο αυτής της γραφής.

Και έτσι περιορίζομαι πλέον στα παλιά καλά δελτία τύπου, τα οποία βρίσκονται και στην αντίστοιχη ιστοσελίδα του συλλόγου. Αλλά επειδή ο φόρτος εργασίας μου στη συγγραφή παρέμεινε αρκετά σταθερός με τα χρόνια, μπορείτε πλέον να βρείτε περισσότερες αναρτήσεις ιστολογίου για αυτό. Τι θα μπορούσε ίσως να αλλάξει ξανά αν έβγαζα ένα παλιό βιβλίο βιβλίου ή είχα την ιδέα να ξεκινήσω ένα νέο.

Τώρα όμως θυμάμαι ότι έχω ακόμα ένα ή δύο δελτία τύπου να γράψω.

---