Επιλεγμένη φωτογραφία: Scrabble Stones | © Φωτογραφίες Alexa στο Pixabay
Λόγω αφορμής γράφω κάτι για το δικαίωμα του λόγου και κυρίως για αυτό του γραπτού. Και είμαι ήδη πολύ ενθουσιασμένος να δω πώς θα διορθώσουν οι πλήρως καταρτισμένοι δικηγόροι μου. Με τις δεκαετίες όχι μόνο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κάθε νόμος είναι πρωτίστως θέμα ερμηνείας, αλλά μπορώ επίσης να παρουσιάσω καλές αποδείξεις ότι η αντίστοιχη ερμηνεία του νόμου είναι ήδη ένα πολιτικό και όχι πλέον καθαρά νομικό ζήτημα στη χώρα μας.
Θα ξεκινήσω με ένα παράδειγμα από άλλη περιοχή. Εάν το άτομο Α πυροβολήσει ένα όπλο σε ένα άτομο και το χτυπήσει, τότε η κατοχή της σφαίρας από αυτό το όπλο μεταφέρεται επίσης από το άτομο Α στο άτομο Β. Αυτό σημαίνει ότι η σφαίρα στο σώμα του ατόμου Β ανήκει πλέον στο άτομο Β και όχι πλέον στο άτομο Α.
Και από τη στιγμή που το άτομο Α πάρει αυτή τη σφαίρα από το σώμα του ατόμου Β, αυτό είναι κλοπή και, αν θυμάμαι καλά τα φοιτητικά μου χρόνια, ακόμη και ένοπλη ληστεία, αν το άτομο Α δεν έχει αφήσει το όπλο από πριν.
Αλλά τώρα πίσω στον κόσμο των γραπτών λέξεων. Είναι αρκετά ανάλογο με το παραπάνω παράδειγμά μου με τις λέξεις, από τη στιγμή που ένα άτομο Α απευθύνει λέξεις σε ένα άτομο Β, αυτές οι λέξεις γίνονται ιδιοκτησία τους μετά τη λήψη από το άτομο Β. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο Β είναι ο κάτοχος αυτών των λέξεων και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει μαζί τους χωρίς κανένα αν ή αλλά, συμπεριλαμβανομένης της επισήμανσης από ποιον προήλθαν αρχικά αυτές οι λέξεις, επειδή αυτό πιθανώς εμπίπτει στην πτυχή των πνευματικών δικαιωμάτων.
Φυσικά, αυτό ισχύει και για το απόρρητο των επιστολών, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να σημειωθεί ότι το άτομο Α είναι ο ιδιοκτήτης της επιστολής και του περιεχομένου της μέχρι το άτομο Β να λάβει αυτήν την επιστολή. Το γράμμα και ολόκληρο το περιεχόμενό του γίνονται στη συνέχεια ιδιοκτησία του ατόμου Β — σε απλά αγγλικά, αυτό το άτομο μπορεί τώρα να κάνει ό,τι θέλει με αυτό. Παρεμπιπτόντως, το ίδιο ισχύει για τα e-mail και τις αναρτήσεις.
Το απόρρητο των επιστολών αποσκοπεί μόνο στο να διασφαλίσει ότι κανένα άτομο Γ δεν έχει στην κατοχή του την επιστολή και το περιεχόμενό της. Δεν είναι τίποτα παραπάνω.
Σε περίπτωση που το άτομο Α επιθυμεί να απευθύνει λόγια στο άτομο Β που θα πρέπει να παραμείνουν γνωστά μόνο στα άτομα Α και Β, μπορεί να γίνει εκ των προτέρων μια κατάλληλη συμφωνία. Εδώ, το άτομο Α και το άτομο Β αναλαμβάνουν αμοιβαία ότι, ανεξάρτητα από το σε ποιον ανήκουν οι λέξεις, δεν θα μεταβιβαστούν στο άτομο Γ. Αυτό είναι πιθανόν γνωστό στους περισσότερους με τους όρους «επίσημο μυστικό» ή «διαβαθμισμένες πληροφορίες».
Και ειδικά όσον αφορά τα επίσημα απόρρητα και τις απόρρητες πληροφορίες - έστω και μόνο για λόγους διαφάνειας - πρέπει να ληφθούν πολύ περιοριστικά μέτρα, με αποτέλεσμα να υπάρχει και ουσιαστική ανάγκη για «συσκότιση». Επειδή η επικοινωνία είναι το ελιξήριο όλης της ζωής, και επομένως είναι απολύτως ζωτικής σημασίας οι πληροφορίες να ρέουν όσο το δυνατόν πιο ελεύθερα.
Για να ηρεμήσω το μυαλό όλων, θα ήθελα να επισημάνω ότι αυτή είναι μόνο η πολύ προσωπική μου άποψη και φυσικά όλοι οι άλλοι μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετική άποψη.
Οι δικηγόροι πρέπει να αποφασίσουν αν έχω δίκιο με την άποψή μου, αλλά δυστυχώς συνήθως αποφασίζουν ανάλογα με το εκάστοτε πολιτικό κλίμα.
