Χαρακτηριστική φωτογραφία: Κάστρο Lehrensteinsfeld
Η σχολή χορού Brenner γιόρτασε την 25η επέτειό της το Σάββατο. Και Klaus BrenneΒρήκε τη σωστή ατμόσφαιρα στο Lehrensteinsfeld. Είναι ενδιαφέρον ότι ήξερα αυτό το χωριό από τις μέρες της δικής μου σχολής χορού, γιατί ένας από τους χορευτές μου ζούσε εκεί. Τις τελευταίες δεκαετίες σίγουρα έχω περάσει από το "Lärimmi", όπως αποκαλούσαν αυτή την κοινότητα οι στρατιώτες των ΗΠΑ, και μπορεί να πέρασα το κάστρο εκεί, αλλά δεν το είχα ξαναδεί.
Και έτσι το βρήκα πολύ συναρπαστικό Κέρστιν και Κλάους Μπρένερ φιλοξένησαν εκεί την επετειακή τους χοροεσπερίδα. Ακόμα πιο συναρπαστικό όταν έμαθα ότι η μπάλα θα γίνει στον κήπο.
Οι μέρες μου στη σχολή χορού ξεκίνησαν στη λεωφόρο με τον λύκο. οι γονείς μου είχαν ήδη μάθει να χορεύουν εκεί. Μετά μια νέα δασκάλα χορού Ernest H Boppel ανέλαβε τη σχολή και τη μετέφερε στην Paulinenstraße 15, που τώρα ονομάζεται "wolf-boppel". Τελείωσα τη σταδιοδρομία μου ως χορεύτρια εκεί στα τέλη του 1980. Μάλλον εκείνη την εποχή ξεκίνησα εκεί Κέρστιν και Κλάους Μπρένερ την καριέρα της ως πολύ επιτυχημένη δασκάλα χορού. Με τον οποίο έγινε η στέψη τους πριν από 25 χρόνια, δηλαδή ως και τα δύο δική του σχολή χορού άνοιξε, το οποίο τώρα εδρεύει στη Wilhelmstraße 23.
Από τότε που το καλύτερο μισό μου έμαθε ότι υπάρχει μια σχολή χορού κοντά μας, Ας μάθουμε και οι δύο πάλι να χορεύουμε Και έτσι κάνουμε τον κύκλο μας, γιατί το καλύτερο μου μισό χόρευε και στο Wolf-Boppel τη δεκαετία του 1980.
Και έτσι ήταν φυσικό και για τους δυο μας να δεχθήκαμε την πρόσκληση από Κέρστιν και Κλάους Μπρένερ ακολούθησε στο κάστρο στο Lärimmi. Και αμέσως εντυπωσιάστηκα από την ατμόσφαιρα, η οποία μου θύμισε μπάλες ελιγμών από τη δεκαετία του 1980 και το δικό μου πάρτι, το οποίο μου επέτρεψαν να οργανώσω με την «δική μου» παρέα εκείνη την εποχή στην κοινότητά μας με χορηγούς. Πήραμε γρήγορα το καλύτερο κάθισμα και απολαύσαμε το κάστρο και το πάρκο καθισμένοι σε ένα παγκάκι στο πάρκο. Από εκεί μπορούσαμε επίσης να παρακολουθήσουμε αρκετά καλά πόσο αργά αλλά σταθερά έφτασαν όλοι οι καλεσμένοι της μπάλας. Εξακολουθώ να το βρίσκω αρκετά καλό και κομψό όταν οι άνθρωποι ντύνονται για μια μπάλα. δυστυχώς υπάρχουν όλο και λιγότερες ευκαιρίες να το κάνουμε.
Για το καλύτερό μου μισό και εγώ ήταν μια γιορτή για τα μάτια μόνο και μόνο για να κοιτάξουν τα πολλά όμορφα φορέματα και κοστούμια. Κλάους Μπρένερ μπήκε όπως αρμόζει και πολύ επαγγελματίας με ένα σμόκιν, κάτι που μου έδειξε ότι ήμουν τελείως εκτός προπόνησης και πιθανότατα δεν είχα ντυθεί ελεύθερα εκείνο το βράδυ — κάτι που το καλύτερο μου μισό έφτιαξε με το φόρεμά της.
Λόγω του κήπου του κάστρου υπήρχαν δύο πίστες, η μία από τις οποίες απαιτούσε λίγη περισσότερη δεξιοτεχνία από τα χορευτικά ζευγάρια. Πιθανώς να έχετε χορέψει πραγματικά το ταγκό μόνο αν το έχετε χορέψει τουλάχιστον μία φορά στην ανηφόρα και μετά ξανά στην κατηφόρα. Κάτι που με τη σειρά του δεν αποτελεί πρόκληση για τους χορευτές βαλς, καθώς τα μικρά χτυπήματα στην πίστα είναι απλώς μέρος ενός βιεννέζικου βαλς, όπως τα βιεννέζικα βαλς θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος κάθε καλού πάρτι.
Πολύ αξιέπαινη ήταν και η χορευτική μπάντα της βραδιάς Ευτυχία Φωνή από και με Άντριου Κράνεν, το οποίο έδειξε σε όλους ότι μπορείτε να χορέψετε με ζωντανή μουσική πολύ καλύτερα από ό,τι απλά σε κονσέρβα. Την ιωβηλαία χοροεσπερίδα φιλοξένησαν και οι μπαλαρίνες, οι οποίες Κέρστιν Μπρένερ να μορφωθεί και να εκπαιδευτεί, στρογγυλοποιηθεί. Πάντα με συναρπάζει το πώς οι νεαρές κυρίες στέκονται στις μύτες των ποδιών τους και χορεύουν.
Συνολικά, ήταν μια άλλη πολύ επιτυχημένη βραδιά στη Σχολή Χορού Brenner. Το καλύτερο μισό μου και εμένα μου άρεσε όλο αυτό, παρόλο που πήγαμε σπίτι λίγο νωρίς.
Και οι δύο έχουμε τώρα ξανά κίνητρο να προσπαθήσουμε ξανά τον Απρίλιο του 2024 για να δημιουργήσουμε μια μπάλα Ευρώπης στο Heilbronner Harmonie. Και οι δύο πιστεύουμε ότι η αρμονία είναι το κατάλληλο περιβάλλον, το οποίο προσφέρει επίσης αρκετή πίστα για να κόψει την ανάσα ακόμα και τα πιο χορευτικά ζευγάρια.
