Φωτογραφία ανάρτησης: ποδηλάτης | © Pixabay | Σαν Φρανσίσκο
Αυτή η ανάρτηση εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις Το blog του Detlef Stern
Στην αρχή η συνηθισμένη δήλωση αποποίησης ευθύνης: Ταξιδεύω πολυτροπικά. Μου αρέσει να περπατάω. Αν χρειαστεί, θα χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητό μου. Προτιμώ να οδηγώ σε αυτοκινητόδρομο και σερπεντίνες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μου αρέσει να οδηγώ. Είναι περισσότερο κάτι από το Α στο Β. Ως κάποιος που μεγάλωσε σε μια πραγματική μεγάλη πόλη, τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι κάτι που θεωρώ δεδομένο. Και όταν ήμουν μαθητής γυμνασίου, έγινα... Καθημερινός ποδηλάτης. Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, με τη δύναμη της ηλεκτροχημείας, υποστηριζόμενη ακόμα και από την εργοδοσία. Σίγουρα δεν είμαι παθιασμένος ποδηλάτης, τα χιλιόμετρα μου είναι γύρω στα 1000-2000 χλμ το χρόνο. Λίγο, αλλά σχετικά τακτικά.
Γιατί το γράφω αυτό; Δεν είμαι ακτιβιστής ποδηλάτων, ακόμα κι αν συμφωνώ με κάποιες οργανώσεις που και που. Επίσης, δεν είμαι ακτιβιστής για τους πεζούς, ούτε ακτιβιστής για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ούτε ακτιβιστής αυτοκινήτων, ακόμα κι αν λίγο πολύ συχνά συμφωνώ με τις αρμόδιες οργανώσεις.
Για παράδειγμα, νομίζω ότι αυτός ο κανονισμός που πρέπει τώρα τα αυτοκίνητα να προσπερνούν τους ποδηλάτες με ελάχιστη απόσταση είναι αρκετά καλός. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι πολλοί οδηγοί μάρκες κατ' αποκοπή προτεραιότητας δεν το τηρούν αυτό και θέλουν να αγνοήσουν το σήμα οδικής κυκλοφορίας 277.1. Μερικές φορές δεν υπάρχουν ούτε ένα ή δύο φορτηγά παράδοσης ή ένα από τα τοπικά μέσα μαζικής μεταφοράς. Αλλά η έλλειψη εκπαίδευσης τους είναι ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα.
Στις αστικές περιοχές, ένα αυτοκίνητο όπως αυτό έχει περίπου δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερη ταχύτητα από εμένα ως ποδηλάτη, για να μην αναφέρουμε την πολλαπλή ώθηση. Εκτός πόλης είναι συχνά ένας συντελεστής έξι, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνω πάντα γιατί επιτρέπονται τα 100 km/h σε ορισμένους δρόμους. Προικισμένος. Είμαι χαρούμενος για την ελάχιστη απόσταση.
Αλλά αν συγκρίνεις τη διαφορά ταχύτητας με αυτή μεταξύ ποδηλάτου και πεζού, τότε καταλήγεις σε εντελώς διαφορετικούς παράγοντες. Αυτό μπορεί γρήγορα να φτάσει τον συντελεστή πέντε στις αστικές περιοχές. Χάρη στη δύναμη της ηλεκτροχημείας, πολλοί άνθρωποι οδηγούν με 25 km/h προσπερνώντας αυτούς που περπατούν εύκολα με 5 km/h. Οι περιπατητές σκύλων πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν παράγοντα οκτώ. Και δεν μιλάω καν για τους μάχιμους ποδηλάτες που τους αρέσει να διασχίζουν τις πεζοδρομήσεις με το αγωνιστικό τους ποδήλατο με ταχύτητα πάνω από 35 km/h και μετά παραπονιούνται για τους οδηγούς που δεν σταματούν αρκετά γρήγορα στη διάβαση ζέβρας και δεν το αφήνουν τους μέσω. Ειδικά από τη στιγμή που τείνουν να ξεχνούν ότι πρόκειται για διάβαση πεζών (!) και όχι για διάβαση ποδηλάτων.
Γιατί δεν υπάρχει ελάχιστη απόσταση εδώ; Απλά λόγω της μικρότερης διαφοράς στην ορμή; Πραγματικά?
Υπάρχει ένας άλλος τύπος ποδηλάτη μάχης. Αυτοί είναι συχνά εκείνοι που έχουν ήδη αγοράσει ένα μαχητικό όχημα, γνωστό και ως SUV, ως αυτοκίνητο. Ή σχεδιάστε το. Στον ελεύθερο χρόνο τους, αυτοί οι σύγχρονοι φυσικά κάνουν ηλεκτρικό ποδήλατο, κατά προτίμηση ποδήλατο βουνού, με πανοπλία με παρόμοιο τρόπο με έναν ποδοσφαιριστή, φυσικά στην πόλη ή στη γύρω περιοχή. Ειδικά στις διακοπές. Είναι θωρακισμένα γιατί τα ελέγχει το όχημά τους. Και χάρη στην πανοπλία, δεν τους νοιάζει που χαίρονται να προσπερνούν τους πεζούς χιλιοστά σε κατηφόρα με 40-50 km/h. Πρόσφατα παρατηρήθηκε σε ένα περίπατο νηπιαγωγείο. Ευτυχώς τουλάχιστον τα παιδιά είχαν κάποια πειθαρχία.
Δεν υπάρχει ελάχιστη απόσταση μεταξύ ποδηλατών και πεζών επειδή αυτή η ομάδα πολεμικών ποδηλατών φαίνεται ιδιαίτερα αδαής; Σε πολλές περιπτώσεις νομίζω ότι η εξέλιξη συνήθως σε βοηθάει. Εάν ο αυτοαποκαλούμενος πλευρικός στοχαστής γίνει πλάγιος στοχαστής, τότε η πλευρική σκέψη θα τελειώσει γρήγορα. Όμως σε αυτή την περίπτωση η εξέλιξη βοηθάει τους αδαείς.
Όπως αναφέρθηκε ήδη, όλα αυτά έχουν να κάνουν με ένα είδος επανεξοπλισμού. Τα αυτοκίνητα γίνονται ολοένα και πιο σταθερά, επίσης για να μπορούν να ανταγωνιστούν άλλα αυτοκίνητα. Άλλοι χρήστες του δρόμου πραγματοποιούν μετασκευές. Ο καθένας ενδιαφέρεται για το δικό του ατομικό πλεονέκτημα, ο καθένας με το δικό του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εξηγήσω αυτή την τρέλα. Το επόμενο στάδιο εξέλιξης είναι πιθανώς το θωρακισμένο όχημα μεταφοράς. Μακάρι να μην ήταν το υψηλό κόστος των καυσίμων.
Σε κάθε ομάδα χρηστών του δρόμου υπάρχουν αρκετά άτομα που δεν συμμετέχουν κατάλληλα. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι το μονοπάτι τους ανήκει. Δυστυχώς, ούτε η «αγορά» ούτε η εξέλιξη το ρυθμίζουν αυτό. Αυτοί που θα μπορούσαν να το ρυθμίσουν είναι προφανώς ενσωματωμένοι στη γραφειοκρατία της δικής τους δημιουργίας. Τίποτα από αυτά δεν είναι περίπλοκο· υπάρχει εδώ και πολύ καιρό στην επαγγελματική ασφάλεια. Εκτός από το ότι η κίνηση πιθανότατα δεν εμπίπτει στην εργασία:
- Αποφύγετε τον κίνδυνο
- Αντικαταστήστε τον κίνδυνο
- Απομονώστε τους ανθρώπους από τον κίνδυνο
- Αλλαγή συμπεριφοράς
- προστατευτικός εξοπλισμός
Όχι τελευταίο πράγμα πρώτο, btw.
