Islay malt

Το Islay, ένα νησί 620 τετραγωνικών μιλίων στις Εσωτερικές Εβρίδες, έχει επί του παρόντος εννέα ενεργά αποστακτήρια μόνο, με τα ακόλουθα να είναι μερικά από τα αγαπημένα μου malt: Ardbeg (1815) Μπόουμορ (1779) Μπρούιχλαντντιχ (1881) Bunnahabhain (1881), Caol Ila (1846), Lagavulin (1816) και Laphroaig (1815). Τα υπόλοιπα δύο Ardnahoe (2016) και Κιλτσόμαν (2005) πιθανώς μόνο επειδή δεν έχω εμπειρία μαζί τους.

Άλλα 15 αποστακτήρια, τα οποία έκτοτε έκλεισαν, είναι γνωστά στο Islay και λέγεται ότι έως και 23 αποστακτήρια δραστηριοποιούνταν στην κορύφωση της κατανάλωσης ουίσκι. Το Port Ellen, το οποίο κάποτε μου άρεσε να πίνω, πρόκειται να ξεκινήσει ξανά την παραγωγή φέτος αφού έκλεισε το 1983. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι αποστακτήρες (ακόμα) καταστράφηκαν τότε, αλλά είναι ίσως οι πιο σημαντικοί ως η πραγματική «ψυχή» ενός single malt. Έτσι, το μελλοντικό Port Ellen θα είναι σίγουρα ένα καλό single malt, αλλά σίγουρα ένα εντελώς διαφορετικό από το παλιό Port Ellen.

Το ουίσκι Islay περιγράφεται ως «ιδιαίτερα δυνατό» και εκλαμβάνεται επίσης από πολλούς ως «δυνατό» - ανεξάρτητα από το αν το single malt έχει έντονα αρώματα καπνού ή τύρφης. Το Islay εξακολουθεί να επωφελείται από τα μεγάλα κοιτάσματα τύρφης του, τα οποία χρησιμοποιούνται συχνά στην παραγωγή του single malt. Το άρωμα τύρφης είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών Islay malts και πιθανώς ένας από τους λόγους για τους οποίους απολαμβάνω να πίνω αυτό το ουίσκι εδώ και χρόνια.

Στο πρώτο βήμα της παραγωγής ουίσκι, τη βυνοποίηση, η προκύπτουσα πράσινη βύνη στη συνέχεια ψήνεται, πράγμα που σημαίνει ότι η βλάστηση σταματά με τη θερμότητα. Αυτό γίνεται σε κλιβάνους, όπου η βύνη ξηραίνεται τόσο με ζεστό αέρα όσο και με ζεστό καπνό. Στα καμίνια με τύρφη, ο καπνός εμποτίζει την πράσινη βύνη. Η τύρφη δίνει γεύσεις στη φρέσκια βύνη μέσω του καπνού. Η περιεκτικότητα σε φαινόλη στον καπνό δείχνει πόσο βαριά καπνιζόταν η βύνη κατά τη διάρκεια του κλιβάνου, που κυμαίνονταν από τη φωτιά χωρίς τύρφη έως την πολύ βαριά τύρφη, η οποία είναι ιδιαίτερα εμφανής στη βύνη Islay.

Μετά τη βυνοποίηση ακολουθεί η σύνθλιψη, η πολτοποίηση, η ζύμωση, η καύση (απόσταξη) και η αποθήκευση. 12 χρόνια αργότερα, ένα single malt θα είναι διαθέσιμο για αγορά εάν δεν έχετε ήδη αγοράσει ένα μερίδιο βαρελιού.