Φωτογραφία ανάρτησης: διαδηλωτές | © Pixabay
Το γεγονός και μόνο ότι άνθρωποι που λέγεται ότι επινόησαν τη δημοκρατία ζούσαν στη νοτιοανατολική Ευρώπη πριν από μερικές χιλιετίες δεν κάνει τους σημερινούς κατοίκους της Ευρώπης δημοκράτες.
Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι η «δημοκρατία» στην Ευρώπη τις τελευταίες δύο χιλιετίες ήταν μάλλον μια εξαίρεση και, με μια πιο προσεκτική εξέταση, οι σημερινές δημοκρατίες στην Ευρώπη μπορούν να δώσουν την εντύπωση ότι οι κάτοικοί τους είναι στην πραγματικότητα μόνο «αγορασμένοι» δημοκράτες.
Επειδή αυτή η άποψη μπορεί να επιτευχθεί λαμβάνοντας υπόψη τα ακόλουθα:
- Οι οικονομικές επιδόσεις και συνεπώς ο πλούτος της Ευρώπης εξακολουθεί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εκμετάλλευση άλλων ανθρώπων ή των μελλοντικών γενεών.
- Ο «αποκτηθείς» πλούτος δεν χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της ανάπτυξης της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, αλλά για μια «συσσώρευση ευημερίας» που είναι μοναδική στον κόσμο.
- Οι Ευρωπαίοι (7% του παγκόσμιου πληθυσμού) λαμβάνουν επίσης περίπου το ήμισυ των παγκόσμιων κοινωνικών δαπανών.
- Άλλα απαραίτητα κρατικά καθήκοντα παραμελούνται (π.χ. εκπαίδευση και υποδομές) ή μετατοπίζονται σε άλλες μη ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. άμυνα).
Επομένως, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι υπό αυτές τις συνθήκες οι δημοκρατίες της Ευρώπης λειτουργούν αρκετά καλά. δηλαδή με μια διαρκώς αυξανόμενη διάρκεια ζωής και ποιότητα καθώς και με διαρκώς μειωμένες κοινές εργασίες και υποχρεώσεις.
Ωστόσο, μπορεί επίσης να παρατηρηθεί ότι όταν πρωτοεμφανίζονται δυσκολίες στην Ευρώπη, π.χ. Β. ενδεχόμενη απώλεια εισοδήματος ή ευημερίας, η ίδια η δημοκρατία τίθεται πάντα υπό αμφισβήτηση.
Και πρόσφατα έγινε τρομακτικό πόσο γρήγορα οι Ευρωπαίοι αδιαφορούν για τα παγκόσμια ανθρώπινα και ευρωπαϊκά πολιτικά δικαιώματα μόλις φοβούνται ότι οι ευρωπαίοι γείτονες θα εξαπατηθούν ή, ακόμη χειρότερα, ότι άλλοι άνθρωποι θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην ευρωπαϊκή ευημερία.
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα, είμαστε οι Ευρωπαίοι ικανοί για δημοκρατία καθόλου ή είμαστε απλώς εξαγορασμένοι δημοκράτες;