23.6.02023

Φωτογραφία ανάρτησης: Παλαιό Δημαρχείο / Γραφείο Μητρώου Πολιτών Sontheim | © Von Wkynast – Own work, CC BY-SA 3.0 de, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=35381086

Σελήνη

Σεμπάστιαν Σάφερ κυκλοφόρησε ένα ακόμη τραγούδι σήμερα. Ελπίζω οι αναγνώστες μου να απολαμβάνουν την ακρόαση. Παρεμπιπτόντως, ο Sebastian έχει πρόσφατα τη δική του ιστοσελίδα: SebastianSchaffer.com

sontheim

Το τρίτο παλαιότερο από τα χωριά του Heilbronn πρόκειται να εξελιχθεί αργά αλλά σταθερά σε μια μητροπολιτική συνοικία, η οποία δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτη. Και έτσι δεν καταλαβαίνω καθόλου ότι το συμβουλευτικό συμβούλιο της περιφέρειας είναι ενάντια σε ένα σχεδιαζόμενο νέο κτίριο ξενοδοχείου.

Το εργοτάξιο είναι ένας χώρος αγρανάπαυσης που είναι κενός εδώ και καιρό, από τον οποίο προηγουμένως δεν ζητούνταν πάρκο ή έστω αθλητικός χώρος και του οποίου επίσης αποκλείστηκε η χρήση του ως γηπέδου.

Τώρα πρόκειται να κατασκευαστεί εκεί ένα ξενοδοχείο 140 κλινών με 100 θέσεις στάθμευσης και ακόμη και άλλες 70 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Το τελευταίο δεν μπορώ να το καταλάβω καθόλου, γιατί ποιος έρχεται στο Heilbronn με ποδήλατο τη μέρα και δεν γυρίζει σπίτι το βράδυ;

Είναι μάλλον απλώς μια παραχώρηση από τους μελλοντικούς ξενοδόχους στις τοπικές ιδιαιτερότητες και ιδιαίτερες ευαισθησίες της διοίκησης της πόλης μας. Η αλυσίδα ξενοδοχείων Hampton, η οποία ανήκει πλέον στο Hilton, λειτουργεί πάνω από 2 ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν μπορεί παρά να αποτελεί πλεονέκτημα για το Heilbronn. Το προγραμματισμένο ξενοδοχείο τριών αστέρων και εξυπηρετεί μια αγορά που έχει ζήτηση στο Heilbronn. Αυτό δείχνει, μεταξύ άλλων, η σημερινή «υποβάθμιση» του Hotel am Stadtbad από τέσσερα σε τρία αστέρια.

Δεν θα εκπλαγώ αν οι ηγέτες της πόλης διαφήμιζαν το νέο ξενοδοχείο στο Sontheim ως το πρώτο γερμανικό «radhotel». Ακόμη περισσότερο όταν ολόκληρες ομάδες ποδηλατών ζητούν πραγματικά διαμονή εκεί.

στάση

Οι γονείς μου, και οι δύο στα 80 τους, τους αρέσει να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Πρόσφατα έφτασαν στη στάση του λεωφορείου στη λεωφόρο απέναντι από το ταχυδρομείο μετά από μια κάπως μεγάλη βόλτα στο κέντρο της πόλης. Δυστυχώς, όλες οι θέσεις ήταν κατειλημμένες, αλλά υπέθεσαν ότι πολύ νεότεροι από το Heilbronn θα τους πρόσφεραν μια θέση.

Όταν ο πατέρας μου άρχισε να τρεκλίζει, η βόλτα του ήταν μάλλον πολύ μεγάλη, ένας άντρας με μεταναστευτικό υπόβαθρο, που απολάμβανε τον καφέ του ακριβώς πίσω από τη στάση του λεωφορείου, πετάχτηκε και του έφερε μια καρέκλα από το κεμπαπωλείο. Λίγο αργότερα, έδωσε σε κάθε έναν από τους γονείς μου ένα μπουκάλι νερό και τελικά έβαλε την καρέκλα πίσω.

Αν τώρα κρατάω τη μύτη μου, μπορώ να πω ότι θα είχα καταστήσει διαθέσιμη τη θέση μου σε έναν ακόμη μεγαλύτερο στη στάση του λεωφορείου. Αλλά αν θα είχα φτάσει μέχρι τον κύριο με ιστορικό μετανάστευσης, πρέπει να το αμφισβητήσω.

Ευχαριστώ τους άγνωστους κυρίους και το σέρβις του σουβλατζίδικο, γιατί οι υπάλληλοί τους σίγουρα θα μπορούσαν να έχουν παρέμβει σε περίπτωση κακής χρήσης των επίπλων τους.

Αυτή η μικρή ιστορία αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η ευπρέπεια, η καλή συμπεριφορά και η εξυπηρετικότητα δεν έχουν καμία σχέση με την καταγωγή.

---

«Δεν υπάρχει καμία εξωτερική ένδειξη ευγένειας που να μην έχει βαθιά ηθική βάση. Η σωστή εκπαίδευση θα ήταν αυτή που παρέδωσε αυτό το σημάδι και τον λόγο ταυτόχρονα. Η συμπεριφορά είναι ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας δείχνει την εικόνα του».

Johann Wolfgang von Goethe, Εκλεκτικές συγγένειες, Από τα ημερολόγια του Ottilie (1809: Μέρος 2, Κεφάλαιο 5)