αλλαγή χρόνου

Δημοσίευση φωτογραφίας: παράδειγμα εικόνας | © Pixabay

Σήμερα στις 3 τα ξημερώματα ήταν πάλι εκείνη η ώρα και τα ρολόγια επανήλθαν κατά μία ώρα στο status quo. Τώρα είμαστε πίσω στη Γερμανία στην ώρα που προορίζεται για τη ζώνη ώρας μας. Περιττό να πούμε ότι εμείς οι άνθρωποι χωρίσαμε τον κόσμο σε διαφορετικές ζώνες ώρας πριν από λίγο καιρό και ότι κάθε μέρος έχει τη δική του τοπική ώρα, η οποία δείχνει τις 12.00:XNUMX μ.μ. ακριβώς όταν ο ήλιος βρίσκεται στο ζενίθ του το μεσημέρι. σε ορισμένα ρολόγια, όπως αυτό στον καθεδρικό ναό του Στρασβούργου, μπορείτε να το δείτε πιο προσεκτικά.

Την 1η Απριλίου 1893, η ώρα Κεντρικής Ευρώπης ορίστηκε ως η τυπική ώρα για ολόκληρο το Γερμανικό Ράιχ. Η Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα (UTC) ιδρύθηκε το 1972 και η ζώνη ώρας μας, η Κεντρική Ευρώπη, η οποία είναι ευθυγραμμισμένη με την 15η μοίρα γεωγραφικού μήκους, έχει μία ώρα παραπάνω, ergo UTC+1.

Το κύριο κριτήριο αυτής της ταξινόμησης είναι ότι μια χώρα χρησιμοποιεί τη ζώνη ώρας στην οποία βρίσκεται το κύριο τμήμα της χώρας. Πιθανώς για πολιτικούς λόγους, η ζώνη ώρας της Κεντρικής Ευρώπης επεκτάθηκε στην Ισπανία, κάτι που έχει διόλου ευκαταφρόνητη επίδραση στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής.

Ο συντονισμένος παγκόσμιος χρόνος έχει μεγάλα πλεονεκτήματα για ορισμένες εφαρμογές, έργα και επιχειρήσεις όπως οι τηλεπικοινωνίες, η ναυτιλία και η αεροδιαστημική ή ακόμη και οι στρατιωτικές ασκήσεις και επιχειρήσεις, αλλά έχει τα όριά του για ανθρώπους και ζώα.

Εκτός από την πολιτικά υποκινούμενη επέκταση των ζωνών ώρας προκειμένου να είναι δυνατή η καλύτερη σύνδεση των κρατών μεταξύ τους, έγιναν προσπάθειες, ειδικά σε περιόδους κρίσης και πολέμου, να δημιουργηθούν οικονομικά πλεονεκτήματα με την καθιέρωση της θερινής ώρας.

Πιθανώς λόγω της πετρελαϊκής κρίσης το 1973, η θερινή ώρα επέστρεψε μόνο σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, η οποία στη συνέχεια ίσχυε και για τη Γερμανία από το 1980. Αυτό ήταν τόσο ενδιαφέρον για μένα εκείνη την ώρα που εγώ και ένας φίλος περιμέναμε στις 2 τα ξημερώματα μπροστά από ένα δημόσιο ρολόι στο Heilbronn έως ότου, όπως είχε ανακοινωθεί εκ των προτέρων, θα άλλαζε αυτόματα και θα προχωρούσε ο δείκτης των λεπτών στις 3 π.μ. κάθε δευτερόλεπτο.

Μόλις 40 χρόνια αργότερα, όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι τα επιθυμητά πλεονεκτήματα του καλοκαιριού δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν ούτε αυτή τη φορά. Θα μπορούσε όμως κανείς να μάθει από τις εμπειρίες των προηγούμενων πειραμάτων, τα οποία κατέληγαν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα μετά από περίπου τέσσερα χρόνια.

Έτσι, όσοι είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την αρχή του καλοκαιριού μπορούν τώρα να ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν και το τελικό του τέλος. και ποιος ξέρει, ίσως οι μελλοντικές γενιές να μάθουν από τις εμπειρίες μας σε αυτό το θέμα.

Το πραγματικά ενδιαφέρον με την αλλαγή της ώρας, ωστόσο, είναι ότι όλοι οι εκφωνητές ειδήσεων υποθέτουν προφανώς ότι οι υπεύθυνοι για την αλλαγή ώρας θα «κλέψουν» μια ώρα την άνοιξη και στη συνέχεια θα την επιστρέψουν το φθινόπωρο. Ταυτόχρονα, όλοι πρέπει να γνωρίζουμε ξανά και ξανά ότι κανείς, ούτε καν το διοικητικό προσωπικό, δεν μπορεί ούτε να μας δώσει ούτε να μας πιστώσει χρόνο, παρά μόνο να τον κλέψει. Και δυστυχώς τέτοιοι καιροκλέφτες μπορούν να βρεθούν παντού? αν και πολλοί από εμάς θα έπρεπε να παραδεχτούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι πραγματικοί σπαταλητές της ζωής μας — carpe diem, και αν αυτό δεν είναι αρκετό, θα χαρούμε να περάσουμε και τη νύχτα.

Παρεμπιπτόντως, εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μετρήσουμε από το πώς αντιμετωπίζουμε τον δικό μας χρόνο και τον χρόνο των συμπολιτών μας. Έτσι, μπορείτε ακόμα να πάρετε κάτι θετικό από μια αλλαγή ώρας, δηλαδή εάν εκμεταλλευτείτε αυτήν την ευκαιρία επίγνωση της δικής του παροδικότητας — μπορεί αυτό να οδηγήσει σε μια ελαφρώς διαφορετική μετάβαση!