Χαρακτηριστική φωτογραφία: Ομάδα συζήτησης 2018
Οι συνομιλίες Hertenstein είναι μια μοναδική μορφή όσον αφορά την ανάπτυξη της Ευρώπης - τον σχολιασμό και την προώθησή της: τεκμηριώνουν τη - όχι μόνο μοναδική, αλλά συνεχή - διαδικασία και τα αποτελέσματα μιας «καθοδηγούμενης» ανταλλαγής ιδεών μεταξύ των ανθρώπων που κινούν το θέμα, ποιοι θέλουν να προωθήσουν την Ευρώπη και που το βλέπουν από πολύ διαφορετικές οπτικές γωνίες ή εμπλέκονται σε αυτό.
Από τη μια πλευρά, αυτό είναι «επίσης» η πολιτική, που είναι προφανές, και οι αντίστοιχα ευθυγραμμισμένες οργανώσεις, όπως οι Νέοι Ευρωπαίοι και η EUROPA-UNION, αλλά και εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι και ομάδες.
Αυτό αντικατοπτρίζεται όχι μόνο στα θέματα των ομάδων συζήτησης και των αντίστοιχων «παρασκευαστών» τους, αλλά ακόμη πιο ξεκάθαρα στους ίδιους τους συμμετέχοντες, που προέρχονται από την περιοχή αδελφοποίησης πόλεων και περιβαλλοντικών οργανώσεων, αλλά και «μόνο» αφοσιωμένους γιατρούς, δικηγόροι, επιχειρηματίες, έμποροι, υπάλληλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, ασκούμενοι, συνταξιούχοι και άλλοι.
Είναι λοιπόν η πολύχρωμη διατομή αφοσιωμένων πολιτών που μαζεύονται και συζητούν εδώ μια φορά το χρόνο έξω από τα επαγγελματικά κανάλια. Εδώ λαμβάνει χώρα ένας συνεχής, δηλαδή συνεχής, και επομένως όχι μόνο εφάπαξ και επίσης όχι πάντα εντελώς νέος λόγος, με την έννοια ενός προγραμματισμένου, δηλ. προετοιμασμένου και ανακοινωθέντος, άρα μεθοδολογικά τουλάχιστον εξασφαλισμένου ποιότητας ή «τυποποιημένου» πλαισίου συζήτηση.
Η πλειονότητα των θεμάτων και των ομάδων συζήτησης έχουν αλλάξει ελάχιστα με την πάροδο των ετών, ή στην καλύτερη περίπτωση έχουν συμπληρωθεί μόνο με τρέχουσες προτεραιότητες, επειδή θεωρούνταν ότι είχαν θεμελιώδη σημασία όταν ξεκίνησαν οι συνομιλίες πριν από 6 χρόνια.
Με αυτόν τον τρόπο, μια συνεχής, επίσης τεκμηριωμένη διαδικασία ανάπτυξης του θεματοκεντρικού προβληματισμού του «παγκόσμιου έργου Ευρώπη» θα πρέπει να γίνει αναγνωρίσιμη, και συνεπώς και η ανάπτυξη της ίδιας της ευρωπαϊκής διαδικασίας, στον καθρέφτη της ευαισθητοποίησης των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό και επηρεάζονται από αυτό.
Σχετικές, ξανά και ξανά, πολύ θεμελιώδεις δηλώσεις και βιβλία κοινωνιολόγων, πολιτικών και ιστορικών, που στην πραγματικότητα «μόνο» αντιπροσωπεύουν εις βάθος «ατομικά επιτεύγματα», είναι απαραίτητες και ως εκ τούτου εντάσσονται κατά καιρούς στην προετοιμασία και την πορεία των «Συζητήσεων του Χέρτενσταϊν». επίσης ως κεντρικό σημείο εκκίνησης, χωρίς να γίνει ετήσιο συνέδριο προχωρημένης εκπαίδευσης.
Οι συνομιλίες μας, από την άλλη πλευρά, είναι και μια «πρώτη απάντηση από το ίδιο το θέμα», δηλαδή μια αυτο-αρθρωμένη, ευρωπαϊκή εικόνα του εαυτού μας, σε νέες ερμηνείες σχεδίων - μια απάντηση που μπορεί επίσης να ανατροφοδοτηθεί ή να γίνει προσβάσιμη στους συγγραφείς και ειδικοί - αλλά είναι επίσης σημαντικός πολλαπλασιαστής για τη - θετική ή αρνητική - ευρεία επίδραση ή 'καταγραφή' τέτοιων παρορμήσεων στην ευρωπαϊκή διαδικασία, πέρα από το συνηθισμένο μάρκετινγκ βιβλίων.
Από αυτή την άποψη, αυτές οι συνομιλίες είναι μια αμοιβαία απήχηση μεταξύ της θεωρητικής και της πρακτικής προόδου στην πνευματική και πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης, επομένως θα πρέπει –με την καλύτερη έννοια του όρου– να αποτελέσουν «επιταχυντή διαδικασίας» για περαιτέρω ανάπτυξη: στη βάση τόσο της θεωρίας σχετικής με την πράξη όσο και της πρακτικής σχετικής με τη θεωρία.
Για το σκοπό αυτό, πολλοί συμμετέχοντες συναντιούνται κάθε χρόνο, κάποιοι από την αρχή. Ευτυχώς, υπάρχουν πάντα νέοι που έχουν νέες ιδέες, αλλά θέλουν επίσης να ενημερωθούν για τη «στάση του Hertensteiner για το θέμα» από εκείνους που είναι εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα - ίσως και ως συντονιστές ή «υπεύθυνοι θεμάτων». Τα πρακτικά της συνομιλίας είναι επομένως ένα είδος «σύνθεσης» της αυτοανακλαστικής και εξελισσόμενης ιστορίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, από την οπτική γωνία μιας –πρωτίστως ερασιτεχνικής, αν και ενημερωμένης– ανησυχίας.
Αυτό όχι μόνο σηματοδοτεί τη διαφορά με τις κλασικές εκδόσεις από τον επαγγελματικό κόσμο, ο οποίος πρέπει να επιδιώξει την αντικειμενικότητα και την «αποστασιοποίηση» από το θέμα όσο το δυνατόν καλύτερα, αλλά επίσης το κάνει -όπως υπερήφανα και ελπίζουμε «ισχυρίζουμε» - μια μοναδική «τάση». λογοτεχνία», την οποία χρειαζόμαστε επίσης.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ως πρόλογος του e-book 4η Ομιλία Hertenstein 2020.
Καθ. Δρ. Walther Heipertz είναι γιατρός και ψυχολόγος στη Χαϊδελβέργη. Διετέλεσε ιατρικός διευθυντής των κοινωνικοϊατρικών υπηρεσιών της γερμανικής διοίκησης εργασίας και δίδαξε κοινωνική ιατρική στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ.
Από τη συνταξιοδότησή του, συνέχισε να εργάζεται ως ιατρός εμπειρογνώμονας σε θέματα που σχετίζονται με την απόδοση ατόμων με χρόνιες ασθένειες που προκαλούνται επίσης από ψυχολογικούς παράγοντες.
Μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με την πολιτική του κόμματος, ασχολείται με την Ο Χέρτενσταϊν μιλάει Εδώ και πολύ καιρό, το ερώτημα είναι πώς οι άνθρωποι μπορούν να δεσμευτούν εσωτερικά σε ένα πολιτικό σχέδιο όπως η Ευρώπη, το οποίο τους υπόσχεται ασφάλεια, αλλά και ελευθερία και κίνητρο να αναλάβουν πρωτοβουλία, και το οποίο εμπιστεύονται ότι η πρόκληση του μέλλοντος - παρά αμέτρητες περιφερειακές και παγκόσμιες δυσκολίες - μπορούν να αντιμετωπιστούν όχι μόνο ειρηνικά αλλά και σωστά.
Είμαι λοιπόν ιδιαίτερα χαρούμενος που μπόρεσα να τον κερδίσω ως συγγραφέα για αυτό το ιστολόγιο.
