Φωτογραφία ανάρτησης: Earth | © Arek Socha στο Pixabay
«Η κατάσταση ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων που ζουν δίπλα-δίπλα δεν είναι μια φυσική κατάσταση, που είναι μάλλον μια κατάσταση πολέμου, δηλαδή, αν όχι πάντα ένα ξέσπασμα εχθροπραξιών, αλλά μια συνεχής απειλή τους. Πρέπει λοιπόν να γίνει δωρεά».
Immanuel Kant
Από τις 17 έως τις 23 Αυγούστου 1947 συγκεντρωθείτε Montreux, μια πόλη στη λίμνη της Γενεύης, οι «παγκόσμιοι φεντεραλιστές» μεταξύ των Ευρωπαίων φεντεραλιστών μαζί με άλλους πολίτες του κόσμου για το σημερινό ιδρυτικό συνέδριο Παγκόσμια Ομοσπονδιακά Κινήματα.
Συνολικά περισσότεροι από 300 συμμετέχοντες από 24 χώρες, που εκπροσωπούν 51 οργανισμούς, και άλλοι παρατηρητές του συνεδρίου έρχονται στη «Διάσκεψη του Παγκόσμιου Κινήματος για την Παγκόσμια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση». Οι περισσότεροι εκπρόσωποι (Richard Mayne, John Pinder 1990: 60) προέρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο (73), τη Γαλλία (65), τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (44) και την Ολλανδία (32).
Μαξ Χάμπιχτ άνοιξε το συνέδριο, το οποίο μόνο από Χένρι Ούσμπορν και μετά αργότερα από Ζαν Λαμερού και εξηγεί ότι είναι πρόθεση των παγκόσμιων φεντεραλιστών, μέσω μιας «Παγκόσμιας Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης» που δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί, να συγκαλέσουν επιτέλους ένα παγκόσμιο κοινοβούλιο («Κοινοβούλιο των Ανδρών»), στο οποίο η λήψη αποφάσεων θα γίνεται κατά πλειοψηφία. Εκφράζει τον φόβο ότι τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), όπως και η Κοινωνία των Εθνών πριν από αυτά, δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την ειρήνη. Ως εκ τούτου, ως επόμενο και πρώτο βήμα, πρέπει να δημιουργηθεί μια «Παγκόσμια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση». Ολοκληρώνει την εναρκτήρια ομιλία του με τα εξής λόγια:
«Οι ομοσπονδιακοί σε όλες τις χώρες του κόσμου θα προσπαθήσουν να συνεισφέρουν σε αυτή την πολιτική εξέλιξη. Είμαστε εδώ στο Μοντρέ για να συντονίσουμε τις δραστηριότητές μας και να τις κάνουμε πιο αποτελεσματικές».
Μαξ Χάμπιχτ
Γίνεται ο πρώτος Πρόεδρος του Παγκόσμιου Κινήματος για την Παγκόσμια Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση John Boyd Orr εκλεκτός. Άλλοι συμμετέχοντες στο συνέδριο που είναι ακόμα γνωστοί σήμερα είναι Βίκτορ Κόλινς, Νόρμαν Χαρτ, Τσαρλς Χέιγουντ, Γκόρντον Λανγκ, Αββάς Πιέρ, Έντιθ Γουίλς και Μόνικα Γουίνγκεϊτ. Το Κογκρέσο εγκρίνει τη «Διακήρυξη του Μοντρέ» στις 23 Αυγούστου 1947 και ιδρύει το δικό του κίνημα νεολαίας, τους Παγκόσμιους Φοεντεραλιστές Φοιτητών (Χαρτ και Χέιγουντ).
Το WFM αποτελείται σήμερα από τα ακόλουθα τρία κύρια όργανα, το Κογκρέσο, το Συμβούλιο και μια Εκτελεστική Επιτροπή. Έχει έδρα τη Νέα Υόρκη. Υπάρχουν επίσης επιτροπές προγράμματος και διεθνής γραμματεία. Όλες οι υποοργανώσεις των Παγκόσμιων Φεντεραλιστών εκπροσωπούνται στο Κογκρέσο. Ο αντίστοιχος αριθμός αντιπροσώπων σας υπολογίζεται διαιρώντας την τετραγωνική ρίζα του αριθμού των μελών με το 100. Το Συνέδριο εκλέγει τον Πρόεδρο, το Συμβούλιο (εν μέρει) και την Εκτελεστική Επιτροπή για την περίοδο μέχρι το επόμενο Συνέδριο.
Το Συμβούλιο αποτελείται από 15 μέλη που εκλέγονται από το Κογκρέσο (Εκλεγμένοι Σύμβουλοι), επιπλέον, κάθε οργάνωση μέλος που έχει από 30 έως 500 μέλη μπορεί να διορίσει δύο Συμβούλους (διορισμένους Συμβούλους) και το Συμβούλιο έχει το δικαίωμα να συνεκλέγει επιπλέον μέλη (Co-opted Σύμβουλοι). Το Συμβούλιο συνέρχεται μια φορά το χρόνο. Το Συμβούλιο εκλέγει επίσης την Εκτελεστική Επιτροπή.
Το Παγκόσμιο Φεντεραλιστικό Κίνημα είναι ένας διεθνής μη κυβερνητικός οργανισμός με συμβουλευτικό καθεστώς στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ. Μέσω της άσκησης πίεσης, το WFM προσπαθεί να εκδηλώσει τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τον φεντεραλισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα ως το θεμέλιο της αναδυόμενης διεθνούς τάξης και να επηρεάσει τις παγκόσμιες αναπτυξιακές διαδικασίες μέσω μελετών και δραστηριοτήτων βάσης επί τόπου. Το WFM προσπαθεί επίσης επί του παρόντος για μια μεταρρύθμιση του ΟΗΕ και μια περαιτέρω ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου.
Επιπλέον, από το 1995 το WFM συντονίζει τον «Συνασπισμό για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο», μια ένωση 2 μη κυβερνητικών οργανώσεων σε 500 χώρες παγκοσμίως, η οποία, σε συνεργασία με τα 150 συμβαλλόμενα κράτη του Καταστατικού της Ρώμης στις 121 Ιουλίου , 17, συμμετείχε στην επιβολή της Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) συμμετείχε (Το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, που συχνά αναφέρεται απλώς ως «Καταστατικό της Ρώμης», είναι η συμβατική βάση του ΔΠΔ). Το ΔΠΔ ξεκίνησε τις εργασίες του ως μόνιμο διεθνές ποινικό δικαστήριο την 1η Ιουλίου 2002 στη Χάγη. Είναι ένας διεθνής οργανισμός κατά την έννοια του διεθνούς δικαίου, αλλά όχι μέρος του ΟΗΕ.
Ένας άλλος στόχος του WFM είναι η ίδρυση μιας «κοινοβουλευτικής συνέλευσης» στον ΟΗΕ, και αυτό ως ενδιάμεσο βήμα προς ένα μελλοντικό παγκόσμιο κοινοβούλιο.
Το WFM αποτελείται σήμερα από περισσότερους από 30 οργανισμούς μέλη, με το UEF και το JEF να είναι επίσης ανεξάρτητα μέλη του WFM. Η Ομοσπονδιακή Ένωση του Ηνωμένου Βασιλείου και η MFE της Ιταλίας αξίζουν ειδικής αναφοράς.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι παγκόσμιοι φεντεραλιστές συνέχισαν με αιτήματα όπως η παγκόσμια ιθαγένεια, ένας οργανισμός παγκόσμιας ανάπτυξης που θα ανεβάσει όλες τις χώρες στα ευρωπαϊκά πρότυπα μέσα σε 50 χρόνια, έναν οργανισμό αφοπλισμού και τις παγκόσμιες αστυνομικές δυνάμεις στις οποίες οι νέοι κάνουν εθελοντική υπηρεσία μπορούν, πρότυπα .
Ο εθελοντισμός σε επίπεδο παγκόσμιων ενώσεων είναι μια εσφαλμένη αντίληψη για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά η ύπαρξη και το έργο του μέσα σε αυτόν είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογημένο, όπως επιβεβαιώνουν ξεκάθαρα οι επιτυχίες που έχουν ήδη επιτευχθεί. Δεδομένου ότι εγώ ο ίδιος δεν είχα ακόμη τη χαρά να "αναπνεύσω τον αέρα" σε αυτό το επίπεδο και επίσης γνωρίζω μόνο μερικά άτομα που εμπλέκονται εκεί, δεν μπορώ να κάνω περαιτέρω δηλώσεις σχετικά με την παγκόσμια ένωση μας.
Επομένως, μένει μόνο να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα: αφενός, δεν υπάρχουν αρκετές προσπάθειες και επίπεδα συζήτησης, γιατί η χειρότερη ομάδα συζήτησης εξακολουθεί να είναι καλύτερη ακόμη και από την πιο μικρή ένοπλη σύγκρουση. Και από την άλλη, η ακούραστη και τιμητική αγγαρεία εκατοντάδων παγκόσμιων φεντεραλιστών κατά τη διάρκεια των δεκαετιών θα έχει τελικά θετικό αποτέλεσμα, αφού οι ιδέες και οι έννοιές τους ρέουν αργά αλλά σταθερά στην καθημερινή πολιτική, όπως μια σταθερή σταγόνα φθείρει την πέτρα.
Αν τώρα είστε λίγο πιο περίεργοι, προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο μου Η Ευρώπη είναι για όλους!
Μπορείτε επίσης να λάβετε περισσότερες λεπτομέρειες για το βιβλίο εδώ βρείτε.
«Αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε ένα τίμημα για τις αξίες μας, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν πιστεύουμε πραγματικά σε αυτές».
Μπαράκ Ομπάμα (2006: 68)
