Προτεινόμενη φωτογραφία: Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο χέρι | © Pixabay
Πρόσφατα και οι δύο γιοι περνούσαν από το Heilbronn την ίδια στιγμή και με έκπληξη διαπίστωσαν ότι η Advent δεν είχε φτάσει ακόμη στο σπίτι μας. Λιγότερο από πέντε λεπτά αργότερα είχα βγάλει το χριστουγεννιάτικο δέντρο από το υπόγειο, το άνοιξα και το είχα συνδέσει στο ρεύμα. Το στεφάνι Advent τοποθετήθηκε επίσης πολύ γρήγορα γιατί είναι και αυτό από μέταλλο και αποθηκεύεται στο κελάρι όπως το δέντρο. Ευτυχώς μετά την περασμένη Πρωτοχρονιά είχα ρίξει όλο το κερί που περίσσεψε στο σπίτι σε κεριά για να ανάψει το πρώτο κερί.
Χυτό και όχι ζωγραφισμένο ως συνήθως με κερί μέλισσας γιατί ήθελα να προσαρμόσω τα νέα κεριά στο υπάρχον στεφάνι Advent. Κατά το κάστινγκ, αγνόησα τις παιδικές μου εμπειρίες και απλώς χρησιμοποίησα ό,τι φυτίλι έβρισκα, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μια αναντιστοιχία μεταξύ των δύο μεγεθών. Αλλά επειδή μπορώ να λιώσω τα υπολείμματα που προκύπτουν, αυτό είναι απλώς μια μικρή ταλαιπωρία, η οποία αντιστοιχεί και στο σημερινό δυτικογερμανικό esprit Gaulois: περισσότερη εμφάνιση παρά πραγματικότητα.
Η προαναφερθείσα διέλευση των δύο γιων μας μου επιτρέπει να καταλήξω αμέσως στα θετικά της φετινής χρονιάς, η οποία τώρα φτάνει στο τέλος της. Ο μεγαλύτερος αρραβωνιάστηκε φέτος, αμέσως μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της ακαδημαϊκής του κατάρτισης και πλέον μπορεί να αυτοαποκαλείται εκπαιδευτικός με αντίστοιχο πτυχίο πανεπιστημίου. Επισκίασε την επίδοσή μου εκείνη την εποχή γιατί χρειαζόταν δύο μέρες λιγότερες για να ολοκληρώσει τη διατριβή του και πέτυχε επίσης καλύτερο γενικό βαθμό. Πλέον έχει επίσης ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του ως αξιωματικός πεζικού και, μαζί με τα προηγούμενα προσόντα του ως παραϊατρού έκτακτης ανάγκης, έχει πλέον τρία πλήρη επαγγελματικά προσόντα.
Τον περασμένο μήνα, αφού ολοκλήρωσε επιτυχώς δύο σπουδές, ο νεότερος ξεκίνησε την πρώτη του δουλειά σε ένα υπουργείο στη Στουτγάρδη και μετακόμισε στο πρώτο του διαμέρισμα εκεί με το καλύτερο μισό του - εκτός από τα διάφορα φοιτητικά διαμερίσματα.
Αλλά αυτό είναι μάλλον για τα θετικά πράγματα φέτος. Και έτσι η εποχή του Advent ξεχάστηκε γρήγορα. Μέχρι αργά χθες το απόγευμα, όταν με ρώτησαν πού ήταν το μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο μου, υπενθύμισα ξανά το επερχόμενο τέλος του έτους. Ήταν λιγότερο από είκοσι λεπτά αργότερα Εγκύκλιος Δεκεμβρίου από την EUROPA-UNION Heilbronn έστειλε και αμέσως ένιωσα λίγο ενοχλημένος που δεν το είχα ξαναδιαβάσει πριν το στείλω. Υπάρχουν πάρα πολλά ορθογραφικά και γραμματικά λάθη εκεί, οπότε σκέφτηκα να γράψω το χριστουγεννιάτικο γράμμα μου για φέτος - υποθέτω ότι η χρονιά μου δεν θα αλλάξει πολύ τις επόμενες μέρες.
Για πολύ καιρό, η μητέρα μου φρόντιζε περισσότερο τον πατέρα μου, ο οποίος χρειαζόταν όλο και περισσότερη υποστήριξη λόγω της προχωρημένης ηλικίας του. Στη συνέχεια, τον Σεπτέμβριο συνέβη το απροσδόκητο: η μητέρα μου έπεσε και υπέστη σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ως αποτέλεσμα, τώρα βρίσκεται σε γηροκομείο και ο πατέρας μου την επισκέπτεται εκεί καθημερινά. Αν δεν ήταν το καλύτερο μου μισό, δεν θα ήξερα πώς θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στην τρέχουσα κατάσταση. Μόλις τα δικά σας παιδιά φύγουν από το σπίτι, μπορείτε να φροντίσετε τους γονείς σας. Η διαφορά είναι ότι τα παιδιά αναπτύσσονται με θετικό τρόπο.
Αλλά και εδώ υπάρχουν καλά νέα να αναφέρω, γιατί τώρα έχω περισσότερη σχέση με εκείνα τα μέρη της οικογένειας που έχουν γυρίσει την πλάτη τους στο Heilbronn για πολύ καιρό. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ήταν πραγματικά έξυπνο να επιστρέψω στο Heilbronn.
Αλλά το πραγματικά συναρπαστικό για μένα είναι ότι οι γονείς μου εξακολουθούν να φροντίζουν τα «επαγγελματικά» τους θέματα μέχρι σήμερα και τώρα μπορώ να το αναλάβω εκ περιτροπής. Και έτσι ίσως δεν ήταν τόσο κακό που οι συμπολίτες μου δεν με εξέλεξαν στο τοπικό συμβούλιο τον Ιούνιο και πολύ λογικά παραιτήθηκαν από το αξίωμα μου ως πρόεδρος των Ελεύθερων Ψηφοφόρων. Ελπίζω ότι θα απαλλαγώ πλήρως από αυτό το καθήκον μέχρι το τέλος του χρόνου. Τουλάχιστον η διοίκηση της πόλης σταμάτησε πρόσφατα τις διώξεις της, γεγονός που δίνει ελπίδα ότι έχουμε ακόμα αρκετά απομεινάρια δημοκρατίας, νόμου και τάξης σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Φέτος σταμάτησα να κάνω περισσότερο την εθελοντική μου εργασία, αν και μερικές φορές μου λείπει να διαβάζω δυνατά στο δημοτικό σχολείο και σε άλλα ιδρύματα. Λιγότερο από το φροντιστήριο για τους λίγο μεγαλύτερους μαθητές, γιατί στην πραγματικότητα δεν θέλουν βοήθεια, αλλά αντίθετα προσπαθούν να ακολουθήσουν τους γονείς τους, οι οποίοι, ως εντελώς άχρηστα μέλη της κοινωνίας μας, μπορούν μόνο να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους ως καταναλωτές. Επειδή δεν μπορείτε να αφήσετε τους ανθρώπους να πεινάσουν, θα μείνω εδώ για τον υπόλοιπο χρόνο.
Συνέχισα τις δραστηριότητές μου με την EUROPA-UNION φέτος, αν και το καλύτερο μισό μου και εγώ περιοριζόμαστε όλο και περισσότερο στις τοπικές δραστηριότητες. Οι λόγοι για αυτό είναι ποικίλοι και σίγουρα οφείλονται επίσης στη συνολική κατάσταση. Είναι ενδιαφέρον ότι επέκτεινα λίγο τη συμμετοχή μου στο Πανεπιστήμιο του Heilbronn φέτος, αλλά θα το επαναφέρω στο status quo ante με βάση τις εμπειρίες που είχα εκεί. Οι ιδέες των φοιτητών εκεί απλά δεν είναι συμβατές με τις δικές μου ιδέες για την εκπαίδευση και τη γνώση - πώς μπορούν να αντέξουν ή ακόμα και να επεξεργαστούν οι πολύ πιο καταρτισμένοι καθηγητές, αυτό παραμένει μυστήριο για μένα.
Κοιτάζοντας πίσω, πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι η οικογενειακή μου ζωή και η δική μου ευημερία έχουν παραμεληθεί φέτος, η ψησταριά μου δεν έχει χρησιμοποιηθεί ούτε μια φορά και δεν έχω καν προγραμματίσει χριστουγεννιάτικο ή πρωτοχρονιάτικο μπάρμπεκιου - σταματήστε! sGwuwl Τώρα θα κάνω το δεύτερο δυνατό.
Πολλοί σύντροφοι και φίλοι συνέχισαν να μένουν σε επαφή μαζί μου φέτος, ακόμα κι αν δεν έκανα τίποτα για να βοηθήσω - οφείλω ευχαριστώ σε αυτούς τους καλούς ανθρώπους και ζητώ μια δίκαιη τιμωρία.
Κάπως δεν βγήκε που το καλύτερο μισό μου και εγώ μπορέσαμε να περάσουμε τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο ελεύθερο για εμάς, για να μην πω λίγες μέρες διακοπών. Τουλάχιστον μου λείπει πολύ ο χρόνος μου στο τζακούζι, ειδικά επειδή δεν έχουμε κουλτούρα κολύμβησης στο Heilbronn και στη γύρω περιοχή - οι Ρωμαίοι απλώς έχουν φύγει για πάρα πολύ καιρό. Το να προσθέσετε απλώς ένα "μπάνιο" μπροστά από το τοπωνύμιο είναι εξίσου αναποτελεσματικό με το να το αποκαλείτε "πανεπιστημιακή πόλη" από το τίποτα για εσάς.
Αλλά παραπονιέμαι σε υψηλό επίπεδο, σε ποια πόλη μπορείς να οδηγείς πάνω-κάτω τη λεωφόρο με πολυτελή οχήματα όλη μέρα χωρίς να χρειάζεται να δουλεύεις ή να έχεις δικό σου εισόδημα και αν αυτό δεν είναι αρκετό, μπορείς να περιηγηθείς και στον πεζόδρομο; Πόσο αλήθεια, ζούμε σε μια περιοχή απεριόριστων δυνατοτήτων! Όλα τα παράπονα είναι εντελώς περιττά, γιατί όποιος εξακολουθεί να εργάζεται για εμάς έχει μόνο τον εαυτό του να κατηγορεί - οι υπάλληλοι της δημοτικής μας αρχής, μεταξύ άλλων, το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό.
Σε άλλες περιοχές τα πράγματα φαίνονται εντελώς διαφορετικά. Οι Ουκρανοί -τουλάχιστον όσοι δεν κυκλοφορούν με το αυτοκίνητο όλη μέρα στη λεωφόρο- παλεύουν για την επιβίωσή τους από το 2022. Οι άνθρωποι στη Συρία και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου αισθάνονται το ίδιο. Και όσοι σώζονται αυτή τη στιγμή από τον πόλεμο παλεύουν αυτή τη στιγμή με τις κλιματικές αλλαγές και τις συνέπειές τους.
Μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων, όπως εμείς οι ίδιοι στο Heilbronn, μπορεί ακόμα να φανταστεί τον εαυτό του σε ένα «νησί των ευτυχισμένων» και επομένως είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να μπορέσει να επιδοθεί σε αυτήν την ψευδαίσθηση όσο το δυνατόν περισσότερο - εκεί είναι που ο κόσμος εκλέγει και πολιτικούς που ξέρεις πολύ καλά ότι απλά λένε ψέματα και σε απατούν! Οι Τραμπιστές καθορίζουν επίσης την καθημερινή πολιτική ζωή εδώ, και οι δημοκράτες βρίσκονται σε υποχώρηση παντού στον δυτικό κόσμο.
Και εδώ στο Heilbronn αυτό έχει ήδη ανέβει στο επίπεδο της τέχνης! Στο μπροστινό μέρος του δημαρχείου αποτίετε φόρο τιμής σε έναν Ναζί και στο πίσω μέρος του δημαρχείου τιμάτε τη μνήμη των θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού - το κάνουμε πολύ εύκολο για πάρα πολλούς ανθρώπους εδώ και πάρα πολύ καιρό, το κύριο πράγμα είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα γι 'αυτό ή ακόμα και να είστε υπεύθυνοι για αυτό. Είναι εξ ολοκλήρου οι τεμπέληδες συμβιβασμοί που έχουν φέρει τις δημοκρατίες μας στο χείλος της κατάρρευσης. Και μέχρι να συμβεί αυτό, οι κύριοι υπεύθυνοι για αυτό θα γράψουν γρήγορα -όχι, έγραψαν- τη δική τους αυτοβιογραφία και θα κερδίσουν ξανά.
Ωστόσο, αυτή τη φορά δεν φαίνεται ότι μπορείτε απλώς να ξεφορτωθείτε τα παραπτώματα ή την αδράνειά σας και να επανεκλεγείτε στις γούρνες μετά από μία νομοθετική συνεδρίαση το αργότερο, γιατί κάποια στιγμή θα εξαντληθούν και τα μεγαλύτερα αποθέματα - το Η αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης μπορεί να φανεί όπως φαίνονται τα σημάδια. Και πραγματικά ανυπομονώ για το πώς η σημερινή αντιπολίτευση, που θέλει να κρατήσει με κάθε τρόπο το λεγόμενο φρένο χρέους, θα το αναστείλει αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους. Και την ίδια στιγμή η νέα αντιπολίτευση, που αυτή τη στιγμή προωθεί την άρση του φρένου χρέους ως απολύτως απαραίτητη, θα υπερασπιστεί ακριβώς αυτό ως «γερμανικό πολιτιστικό αγαθό» με όλα τα μέσα - εμείς οι ψηφοφόροι απλά δεν το θέλουμε αλλιώς!
Για τους περισσότερους από εμάς και ειδικά για τους πολιτικούς, η δημοκρατία είναι απλώς ένα «στρατόπεδο ζούγκλας» — το πιο γερμανικό από τα γερμανικά ριάλιτι! Τουλάχιστον όσο οι άλλοι πνίγονται στη Μεσόγειο ή πέσουν στα χαρακώματα. Και αυτό είναι πολύ ανθρώπινο, γιατί πιστεύεις ότι μπορεί να σε πάρει μόνο όταν σε έχει!
Και αυτή μπορεί να είναι η μόνη μου συνειδητοποίηση των τελευταίων εξήντα δύο Χριστουγέννων: ήταν πάντα έτσι και θα παραμείνει πάντα έτσι. Παρόλο που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε τον κόσμο τουλάχιστον λίγο καλύτερο, τουλάχιστον λίγο στο δικό μας περιβάλλον, δεν το κάνουμε.
Θα ήταν τόσο εύκολο αν ο καθένας προσπαθούσε απλώς να είναι ο εαυτός του, να φροντίσει τη δική του ύπαρξη, ίσως επίσης να φροντίσει εκείνους που είναι προσωπικά σημαντικοί γι 'αυτούς και διαφορετικά να μην ζηλέψει τους γείτονές του αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν ακόμη και να πετύχουν άδικα.
Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε να σώσετε τον κόσμο ως σύνολο, είναι αρκετό αν καταφέρετε να σώσετε τον εαυτό σας. Και αν κάποιος έχει την ικανότητα να πετύχει πολλά περισσότερα, τότε θα ήταν απολύτως αρκετό αν δεν πατούσε στις μύτες των γειτόνων του.
Ο κόσμος είναι τόσο όμορφος και τόσο εύκολος στη διαχείριση αν δεν υπήρχαμε εμείς οι άνθρωποι! Αυτό θα πρέπει να μας δώσει σε όλους κάτι να σκεφτούμε - ειδικά πριν από τα Χριστούγεννα.
«Δεν υπάρχει πλέον φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων και η φιλοδοξία να δημιουργηθεί δεν φαίνεται πλέον αληθινή».
Anne Applebaum (2024: 175)
