Δημοσίευση φωτογραφίας: παράδειγμα εικόνας | © Pixabay
Η χρονιά πλησιάζει γρήγορα στο τέλος της, η τέταρτη Έλευση είναι προ των πυλών και το εκμεταλλεύομαι ως ευκαιρία για έβδομη φορά για να σας γράψω ένα χριστουγεννιάτικο γράμμα.
Οι μακροπρόθεσμες και σίγουρα σοβαρές αποφάσεις που έλαβαν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτές τις μέρες είναι από τα σημαντικότερα σημεία μιας πολύ ταραγμένης χρονιάς. Οι δικτάτορες έφυγαν και νέοι είναι στην πόρτα. Η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή δείχνει όλο και περισσότερο τις φρικτές πλευρές της και δεν φαίνεται κάθε τεχνολογική πρόοδος διαχειρίσιμη. Οι διεθνώς συνδεδεμένες τράπεζες χρειάζονται και πάλι περαιτέρω κρατική βοήθεια, την οποία τα περισσότερα κράτη δεν μπορούν πλέον να χειριστούν μόνα τους με την τρέχουσα πολιτική χρέους τους. Ως αποτέλεσμα, οι οικονομίες όλων των χωρών υποφέρουν και, ως εκ τούτου, οι ασθενέστερες σε όλες τις κοινωνίες υποφέρουν επίσης όλο και περισσότερο. Επιπλέον, ο εθνικισμός και ακόμη χειρότερα πράγματα φαίνεται να γίνονται ξανά αποδεκτοί στη χώρα μας.
Συνολικά, σίγουρα δεν υπάρχει τέλος στη χρονιά που μπορεί να σας δώσει μεγάλη χαρά και εσωτερική γαλήνη. Ωστόσο, συνεχίζω να εμμένω σταθερά στον κοινό μας στόχο, την ευρωπαϊκή ιδέα ενός ειρηνικού κόσμου - ενός κόσμου δημοκρατικού, ομοσπονδιακού και χτισμένου προς όφελος όλων των ανθρώπων.
Καθώς συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, αυτός ο κόσμος και η νέα μας Ευρώπη δεν θα υπάρχουν για τίποτα. Ένα «νησί των ευδαιμονίων», ακόμα κι αν περιορίζεται μόνο σε ένα κομμάτι της Ευρώπης, δεν μπορεί και δεν θα υπάρξει!
Οι προκλήσεις της εποχής μας είναι πολύ μεγάλες για να μπορέσουμε να τις κατακτήσουμε μόνοι μας. Είμαστε ευτυχώς ενωμένοι, είτε το θέλουμε είτε όχι - το ίδιο και το ΗΒ.
Επιπλέον, πρέπει για άλλη μια φορά να αναγνωρίσουμε ότι ο υποτιθέμενος ισχυρότερος υποστηρίζει τους ασθενέστερους - η αδελφότητα, η αλληλεγγύη και η φιλανθρωπία είναι αξίες που δεν ισχύουν μόνο για όσους έχουν ίση δύναμη. Είναι γνωστό ότι μια αλυσίδα είναι τόσο δυνατή όσο ο πιο αδύναμος κρίκος της. Και αν νομίζετε ότι μπορείτε απλά να κόψετε τον πιο αδύναμο κρίκο, θα βρεθείτε γρήγορα σε έναν φαύλο κύκλο.
Αλλά ακόμη και αυτοί που είναι υποτιθέμενοι πιο αδύναμοι πρέπει να κάνουν αυτό που τους αναλογεί για να έχει μεγάλη επιτυχία. Κανένα κοινωνικό κράτος και η κοινωνική Ευρώπη δεν πρέπει να είναι μονόδρομος! Πρέπει να αποκτήσουμε τους πιο αδύναμους κρίκους "κατάλληλους για ζωή". και όσο πιο αργά ξεκινήσουμε, τόσο πιο οδυνηρό θα είναι για όλους τους εμπλεκόμενους.
«Το μίσος γεννά μίσος και η αγάπη γεννά αγάπη».
AS Neill, Summerhill School: A New View of Childhood
(1995 [1960]: 13)
