νερό της ζωής

Φωτογραφία ανάρτησης: Σταγόνες νερό | © Pixabay

Πίνδαρος σε ένα από τα Επινίκια του υμνεί το ίδιο το νερό και σε αγγλική μετάφραση ως εξής:

«Το καλύτερο από όλα είναι το νερό. αλλά ο χρυσός, σαν μια αστραφτερή φωτιά τη νύχτα, ξεπερνά κάθε υπερηφάνεια του πλούτου».

Πίνδαρος, ΟΛΥΜΠΙΑ 1

Αυτός ο αρχαίος Έλληνας ποιητής του 5ου αιώνα π.Χ. σίγουρα δεν γνώριζε τα βρετανικά νησιά, που απαιτούσαν από τους ανθρώπους κάτι περισσότερο από την αγνή απόλαυση του νερού.

Ήταν μάλλον ειρωνεία της μοίρας ότι, ξεκινώντας από τον 5ο αιώνα μ.Χ., χριστιανοί μοναχοί προφανώς κατάφεραν να δώσουν στο ίδιο το νερό μια χρυσή πινελιά και στη συνέχεια να το πλασάρουν ως το νερό της ζωής, που σήμερα είναι πιο γνωστό ως ουίσκι ή ουίσκι.

Πολύ αργότερα πήρα μια γεύση από αυτό όταν ένας φίλος μου μύησε το καλό τσάι και ακόμα καλύτερο ουίσκι. Έχω ακόμα όμορφες αναμνήσεις από τις βραδιές γευσιγνωσίας μας μαζί και ελπίζω ότι έφτασε όσο το δυνατόν πιο κοντά στον στόχο του να δοκιμάσει κάθε βύνη τουλάχιστον μία φορά.

Χρόνια αργότερα, ο ίδιος έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι μάλλον πρόκειται για ένα απελπιστικό εγχείρημα, αφού και εδώ η αγορά αντιδρά άμεσα και προσαρμόζει την προσφορά στη ζήτηση.

Τα ουίσκι που δύσκολα ή και ανύπαρκτα στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 είναι τώρα διαθέσιμα σε κάθε μορφή και, για μένα, πολύ εκπληκτικά, σχεδόν σε κάθε vintage. Αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι είναι πού οι παραγωγοί και οι έμποροι είχαν κρύψει όλα αυτά τα βαρέλια και τα μπουκάλια για όλες αυτές τις δεκαετίες, έτσι ώστε συλλέκτες σαν εμένα να μην μπορούσαν να αποκαλύψουν αυτούς τους θησαυρούς τον περασμένο αιώνα.

Παρηγορούμαι με το γεγονός ότι προφανώς οφειλόταν μόνο στις πολύ περιορισμένες οικονομικές μου δυνατότητες και χαίρομαι που τώρα υπάρχουν πάλι αποστακτήρια που διαλύθηκαν και κατεδαφίστηκαν πριν από μερικά χρόνια.

Εν πάση περιπτώσει, το πάθος μου για τη συλλογή, που κράτησε μέχρι και τα άτακτα, έχει εξασφαλίσει ότι έχω περισσότερα εφόδια από όσα θα απολαύσω ποτέ για τον εαυτό μου. Αλλά μου επιτρέπει επίσης να διασφαλίσω ότι πίνω μόνο ουίσκι που στην πραγματικότητα χρονολογείται από τον περασμένο αιώνα, προτού η προσφορά έπρεπε να προσαρμοστεί στη ζήτηση.

Μια άλλη ειρωνεία της μοίρας είναι ότι το καλύτερο μισό μου δεν κατάφερε ποτέ να συνηθίσει αυτό το ποτό και το μικρότερο μου έχει επίσης αναπτύξει ένα πάθος για το τζιν.