Τι διαβάζουν οι μαθητές

Επιλεγμένη φωτογραφία: Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Heilbronn

Ένα άλλο μυστήριο των δραστηριοτήτων μου στο κολέγιο. Ίσως θα ήταν ακόμη πιο κατάλληλο να αναρωτηθούμε εάν οι μαθητές σήμερα εξακολουθούν να καταβροχθίζουν ολόκληρα βιβλία ή προσέχουν μόνο κατά το ήμισυ τις προτάσεις και τα αποσπάσματα λέξεων που συντάσσει μια τεχνητή νοημοσύνη.

Η σειρά των διαλέξεών μου βασίζεται σε τρία βιβλία ως απαραίτητη πηγή, που, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν ιδέα μου. Αλλά τι με οδήγησε να αγοράσω πρώτα αυτά τα τρία βιβλία και να τα διαβάσω. Επειδή δύο από αυτά ήταν γραμμένα στα αγγλικά, υπέθεσα από την αρχή ότι θα διαβαζόταν τουλάχιστον το γερμανόφωνο βιβλίο. Μετά από τέσσερις αναγνώσεις, δεν πιστεύω πλέον ότι τουλάχιστον πέντε φοιτητές έχουν ανοίξει καν ένα από αυτά τα βιβλία κατά τη διάρκεια του εξαμήνου.

Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι οι φοιτητές φαίνεται να επικεντρώνονται αποκλειστικά στις διαλέξεις μου, αλλά μάλλον στις σημειώσεις των συμφοιτητών τους ή ακόμα και μόνο στην ελπίδα ότι σχεδόν κανένας φοιτητής σε γερμανικά πανεπιστήμια δεν φύγει χωρίς να ολοκληρώσει επιτυχώς τις σπουδές του. Τα λίγα ποσοστά που αποτυγχάνουν στα ίδια τα πανεπιστήμια απλώς αγνοούνται εσκεμμένα, παρόμοια με τους στρατιώτες, που όλοι (πρέπει να) πιστεύουν ότι θα συμβαίνει πάντα στους άλλους. Αλλά εκεί το σύστημα απλά δεν λειτουργεί διαφορετικά - και δεν υπάρχουν δεύτερες προσπάθειες!

Είναι βολικό όλοι οι μαθητές να έχουν τουλάχιστον τρεις προσπάθειες να περάσουν τις αντίστοιχες εξετάσεις. Ακόμη πιο βολικό είναι ότι ορισμένες εξετάσεις δεν μπορούν πλέον να ληφθούν αφού περάσετε επιτυχώς μια άλλη - ανεξάρτητα από το πώς. Που σημαίνει ότι, τουλάχιστον σε αυτό το πανεπιστήμιο, πρέπει να κάνεις απολύτως απαραίτητα πράγματα, όπως: Β. Στατιστικά, άρα τίποτα δεν μπορεί να σας «εξαιρέσει», παρόμοια με την ανάγνωση και τη γραφή στα σχολεία μας.

Και έτσι απλά ρωτάω επιπόλαια αν τουλάχιστον ένας από τους μαθητές έχει δει ποτέ τα βασικά βιβλία της σειράς διαλέξεων μου και βεβαιωθώ ότι το πιο σημαντικό περιεχόμενό τους αναπαράγεται στη διάλεξή μου σχεδόν σαν τροχός προσευχής.

Έχω επίσης εγκαταλείψει την προώθηση κλασικών λογοτεχνικών έργων, που ω θαύμα! ιδανικό για το εν λόγω θέμα. Στη συνέχεια, σταμάτησα να προσπαθώ να προωθήσω ο ίδιος κόμικς σχετικά με τη μελέτη, η γνώση των οποίων θα μπορούσε σχεδόν από μόνη της να εγγυηθεί μια επιτυχημένη εξέταση. Το διάβασμα πιθανώς εκπαιδεύει μόνο στα πανεπιστήμια - κάτι που σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί ως μηδενική υπόθεση.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη φορά ακόμη και οι περαιτέρω προσπάθειές μου να προωθήσω βιβλία που ξέρω ότι έχουν καταβροχθίσει τα δικά μου παιδιά ήταν επίσης ανεπιτυχείς. Ποιος άλλος ξέρει; Ο Χάρι Πότερ ή ακόμα και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών; Για να μην αναφέρουμε το The Hitchhiker's Guide to the Galaxy - η διαφήμιση μεμονωμένων «περιοχών γνώσης» με τέτοιες αναφορές και παραπομπές είναι μια πλήρης αποτυχία.

Αν υπήρχε μια σχολή εκπαίδευσης ή ακόμα και μια σχολή κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο, θα προσπαθούσα να έχω νέους να κάνουν τις διαλέξεις μου στο Tiktok ή στο Instagram. Ίσως κάποιο από το περιεχόμενο που είναι απολύτως απαραίτητο για τη μελέτη (για να μην αναφέρουμε τη ζωή) θα εξακολουθούσε να γίνεται κατανοητό στο έκτο και το έβδομο εξάμηνο και ίσως ακόμη και να εφαρμόζεται - οι καθηγητές μπορούν επίσης να ονειρεύονται. Και έτσι θα είναι η εκδρομή μου στο έκτο εξάμηνο σε αυτό το πανεπιστήμιο παραμένουν μια μοναδική εμπειρία.

Μέχρι τώρα, πίστευα ότι κάθε φοιτητής που πέτυχε τις εξετάσεις μου στο δεύτερο εξάμηνο ήξερε τι ήταν το πρόβλημα, ο κίνδυνος και η ευκαιρία, αλλά τουλάχιστον μπορούσε να μετατρέψει και να κανονίσει μεμονωμένα είδη παράδοσης και να αντιμετωπίσει τους χρόνους αποθήκευσης - δεν χρειαζόταν να πηγαίνετε τέσσερα εξάμηνα παραπέρα κοιτάξτε σε ακατανόητα μάτια.

Κάτι που με τη σειρά του σημαίνει ότι θα τροποποιήσω λίγο τις επερχόμενες εξετάσεις μου γιατί θέλω να συνεχίσω να διδάσκω κάτι στους φοιτητές και όχι απλώς να περπατάω στις αίθουσες και τους διαδρόμους του πανεπιστημίου ως «κάτοχος πιστοποιητικού».

Τέλος, πίσω στο ερώτημα τι διαβάζουν οι φοιτητές, προφανώς ούτε καν τις δικές τους εργασίες σεμιναρίου, διαφορετικά δεν θα είχα μερικές από αυτές στο τραπέζι - που οδηγεί πίσω στη σειρά διαλέξεων μου (λέξη κλειδί: διαχείριση ποιότητας) και είναι προφανώς εντελώς αφρόντιστος.

Τα βιβλία για όλα αυτά τα θέματα είναι ήδη μια δεκάρα - απλά πρέπει να διαβαστούν.