Bundestag | © Clareich στο Pixabay
Εκπρόσωπος του λαού είναι ένα άτομο που ενημερώνεται για τρέχοντα προβλήματα και ιδιαίτερα για μελλοντικές προκλήσεις για άλλους ανθρώπους, αναζητά κατάλληλες και βιώσιμες λύσεις και συμβάλλει στη λήψη και εφαρμογή των καλύτερων δυνατών αποφάσεων.
Εκπρόσωποι του λαού μπορούν επίσης να βρεθούν σε δικτατορίες ή άλλα ολοκληρωτικά κοινωνικά μοντέλα. Αυτοί όμως συνήθως δεν εκλέγονται με δημοκρατικούς κανόνες και ούτε αποφασίζουν, αλλά είναι μόνοι κλακέρ για τα μέτρα των εκάστοτε κυβερνώντων.
Σε αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, όπου δεν χρειάζεται ο κάθε πολίτης να ψηφίζει τα πάντα μόνος του, αλλά μπορεί να αφήσει την ενημέρωση, τη λήψη αποφάσεων και την αιτιολόγηση που απαιτείται για κάθε κοινωνία σε άλλους συμπολίτες, είναι λογικό να έχουμε τουλάχιστον πολύ έμπειρο, αλλά σε κάθε περίπτωση όσο πιο ευφυής και όσο γίνεται επιλέγει έντιμους συμπολίτες ως εκπροσώπους της βούλησης των πολιτών.
Δεδομένου ότι τα μόνα κριτήρια για έναν εκπρόσωπο του λαού είναι η εκλογή, είτε απευθείας είτε από λίστα, ενίοτε απλώς «ανεβαίνοντας», τα κόμματα και οι εκλογικές ομάδες φέρουν μεγάλη ευθύνη για την επιλογή των κατάλληλων υποψηφίων.
Ως πολίτης, θα πρέπει να μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι υπεύθυνοι για την ανάδειξη υποψηφίων έθεσαν τουλάχιστον στα μισά του δρόμου κατάλληλους υποψηφίους, ειδικά επειδή αυτές είναι πλέον θέσεις με τις καλύτερες απολαβές και δεν είναι πλέον δημόσια υπηρεσία για επίτιμους συμπολίτες.
Αυτό που σίγουρα δεν είναι δυνατό είναι να εμφανίζονται στις λίστες απατεώνες, απατεώνες, εγκληματίες ή εντελώς ανεκπαίδευτα κομματικά μέλη, που επίσης στερούνται εμπειρίας (ζωής), γιατί είναι αξιοπρεπείς μόνο στα βιογραφικά της επιλογής τους και ικανοί άνθρωποι. .
Επιπλέον, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν τη δουλειά τους στα μισά, όπως περιγράφεται παραπάνω, πράγμα που σημαίνει τελικά ότι, αν δεν διαφθαρούν οι ίδιοι, χρησιμεύουν μόνο ως κλακέρ για κυβερνητικές αποφάσεις και έτσι θάβουν κάθε δημοκρατία.
Δεδομένου ότι πολλοί συμπολίτες πρέπει να το ακολουθούν όλο και πιο συχνά, και οι απαραίτητες αποφάσεις έρχονται πολύ αργά, αν όχι καθόλου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι συμπολίτες παραιτούνται από το δικαίωμα ψήφου τους, βρίσκοντας εύνοια στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ή τη σωτηρία τους με πλευρικούς στοχαστές Ψάχνουν.
Κάθε δημοκρατία πεθαίνει από μέσα και αυτό το βλέπουμε πολύ καλά αυτή τη στιγμή.
«Το πλοίο της Δημοκρατίας, που έχει ξεπεράσει όλες τις καταιγίδες, μπορεί να βυθιστεί μέσα από την ανταρσία των επιβαινόντων».
Grover Cleveland (15 Φεβρουαρίου 1894)
