Φωτογραφία ανάρτησης: Σελιδοδείκτης | © Kertlis by Getty Images
Περιεχόμενα
Εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, τι θα συμβεί στη συνέχεια;
David A Lake εισέρχεται στην Washington Post στις 22 Ιανουαρίου 2022, με ένα αποθαρρυντικό συμπέρασμα για την Ουκρανία. Το ότι η ΕΕ δεν παίζει καθόλου ρόλο είναι όχι μόνο αυτονόητο, αλλά και απολύτως δικαιολογημένο!
Στη συνεισφορά του, προσπαθεί να εξηγήσει ότι το μόνο βιώσιμο μέτρο που έχει απομείνει στις ΗΠΑ θα ήταν η υποστήριξη των ουκρανών αντιστασιακών μαχητών σε περίπτωση που η Ρωσική Ομοσπονδία δημιουργήσει μια δορυφορική κυβέρνηση στην Ουκρανία ή, λιγότερο πιθανό, η ίδια καταλάβει την Ουκρανία στο σύνολό της. .
Θεωρεί την υποστήριξη που δόθηκε στους Αφγανούς αντάρτες μετά την εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων το 1979 ως επιτυχημένο παράδειγμα. Αλλά καθιστά επίσης πολύ σαφές ότι ακόμη και αφού οι ΗΠΑ υποστήριξαν επιτυχώς τους αντάρτες, κάτι που από μόνο του θα είναι πολύ ακριβό, η επιτυχία αυτού θα ήταν ακόμη πιο ακριβή για τις ΗΠΑ, επειδή θα αναγκαστούν στη συνέχεια να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του η χώρα.
Στη χειρότερη περίπτωση, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ακόμη και να συρθούν στην ίδια τη σύγκρουση — το Αφγανιστάν είναι επίσης ένα καλό παράδειγμα εδώ.
Ακολουθεί το σχετικό άρθρο στην Washington Post:
https://www.washingtonpost.com/politics/2022/01/22/if-russia-invades-ukraine-what-happens-next/
Πώς να αποφύγετε μια καταστροφή του κλίματος
Bill Gates πρέπει να είναι ένας από τους πιο διάσημους εν ζωή ανθρώπους ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας από τους πλουσιότερους στον κόσμο. Έχει δεσμευτεί για καλοπροαίρετα έργα βοήθειας σε όλο τον κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι ίσως ένας από τους πιο γενναιόδωρους ανθρώπους της εποχής μας.
Είναι μάλλον λιγότερο γνωστό ότι ο Γκέιτς διαβάζει πολύ και το έχει κάνει εδώ και αρκετό καιρό δικό του ιστολόγιο λειτουργεί και γράφει συστάσεις βιβλίων. Και νέο για μένα ότι γράφει και δικά του βιβλία.
Το τελευταίο του βιβλίο είναι 230 σελίδων για την κλιματική αλλαγή και στοχεύει να δείξει τις λύσεις που ήδη έχουμε και τις τεχνολογικές εξελίξεις που χρειαζόμαστε ακόμη.
Bill Gates είναι πεπεισμένος ότι πρέπει 1. να μηδενίσουμε τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου για να μπορέσουμε να αποτρέψουμε άλλη μια κλιματική καταστροφή. 2. Ότι πρέπει να επεκτείνουμε την αιολική και την ηλιακή ενέργεια παγκοσμίως και το συντομότερο δυνατό. Και 3. πρέπει να αναπτύξουμε και να εφαρμόσουμε νέες πρωτοποριακές ιδέες όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να μπορέσουμε να πετύχουμε.
Η δήλωσή του είναι ξεκάθαρη: η απλή μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου είναι πολύ κοντόφθαλμη. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένος ότι αν μπορούσε να επηρεάσει την παλιά του εταιρεία Microsoft, όχι μόνο για να εξορθολογίσει τα προϊόντα της Microsoft, αλλά και για να τα κάνει αποτελεσματικά για πρώτη φορά, θα μπορούσαμε να κλείσουμε αμέτρητα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα σήμερα.
Αλλά αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό εργοτάξιο. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο του διαβάζεται γρήγορα και επίσης μια πολύ καλή εισαγωγή στο θέμα.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο στο Amazon εδώ:
Ποιος φταίει πραγματικά για την κρίση του φυσικού αερίου;
Thomas Stoelzel και Florian Guessgen έλεγξε τα γεγονότα στο Wirtschaftswoche στις 25 Ιανουαρίου 2022. Ακόμη και αν η Γερμανία χρειάζεται περισσότερο φυσικό αέριο μεσοπρόθεσμα, επειδή οι πυρηνικοί σταθμοί θα κλείσουν το 2022 και στη συνέχεια οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα θα κλείσουν σύντομα, αυτή δεν είναι η αιτία της τρέχουσας κατάστασης.
Έτσι, ο Stözel και ο Güßgen ρίξτε μια πιο προσεκτική ματιά και ελέγξτε την εγκυρότητα των σημερινών δηλώσεων από όλες τις πλευρές. Εν ολίγοις, η Ρωσική Ομοσπονδία θα μπορούσε να κάνει περισσότερα.
Ωστόσο, θα ήταν σίγουρα καλύτερο για όλους τους εμπλεκόμενους εάν η κατανάλωση φυσικού αερίου μειωνόταν συνολικά και η προέλευσή του διαφοροποιηθεί περαιτέρω.
Μπορείτε να βρείτε το αντίστοιχο άρθρο στο Wirtschaftswoche εδώ:
Το δόγμα Πούτιν
Άντζελα Στεντ έγραψε στο Foreign Affairs στις 27 Ιανουαρίου 2022 για αυτό που αποκαλεί δόγμα Πούτιν, σίγουρα ένα νεύμα στο δόγμα της Ουκρανίας, όπου σε ένα θεμελιώδες άρθρο επικαλείται την «ιστορική ενότητα» Ρώσων και Ουκρανών χωρίς να το κάνει για να απειλήσει μαζικά τους τελευταίος.
Στη συνεισφορά της, περιγράφει τις τελευταίες εξελίξεις στη Ρωσία από τότε που ανέλαβε ο Πούτιν στην εξουσία, η συμπεριφορά του οποίου μου θυμίζει όλο και περισσότερο τη συμπεριφορά του Χίτλερ μετά την απώλεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, η «ρωσική μεγαλομανία» μαρτυρεί το γεγονός ότι οι Ρώσοι με εθνική σκέψη δεν είναι λιγότερο κατώτεροι από τους Γάλλους ή Γερμανούς εθνικιστές «αδερφούς» τους — από αυτή την άποψη, η Ρωσία είναι απλώς ένα μέρος του υπερκράτους της Ευρώπης της οποίας η μεγαλομανία έχει τρομοκρατήσει τον κόσμο. πάνω από τρεις αιώνες.
Πιστεύω λοιπόν ότι ο Stent κάνει λάθος που συνεχίζει να συγκαταλέγει τη Ρωσία στις παγκόσμιες δυνάμεις μαζί με την Κίνα, την Ινδία και τις ΗΠΑ. Διότι η Ρωσία, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, είναι ένα λείψανο τώρα – εξ ολοκλήρου εξαρτώμενη από τον πλούτο και τη δυστυχία των μεγαλύτερων γειτόνων της. Γι' αυτό η τελευταία εξέγερση της Ρωσίας είναι τόσο επικίνδυνη, και εμείς οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να αποφύγουμε να μολυνθούμε από αυτή τη ρωσική (ευρωπαϊκή;) μεγαλομανία — Εμμανουέλ Μακρόν και οι πιθανοί διάδοχοί του είναι ήδη πολύ γρήγοροι.
Εάν εξακολουθούσε να υπάρχει μια υπεύθυνη ευρωπαϊκή πολιτική, τότε θα ήταν καθήκον των Ευρωπαίων να πείσουν τον Πούτιν ότι η Ρωσία μπορεί να κάνει περισσότερα για τη Ρωσία με τη συνεργασία ΕΕ και ΝΑΤΟ παρά να κάνει μια μάταιη προσπάθεια να κυριαρχήσει στην Ευρώπη κυριαρχώντας στους υπόλοιπους που θέλουν να «κυριαρχήσουν " ο κόσμος. Γιατί οι τρεις εναπομείνασες μεγάλες δυνάμεις δεν θα το επιτρέψουν ποτέ και η Κίνα υποστηρίζει τη Ρωσία μόνο για όσο διάστημα θα είναι χρήσιμη στη διαμάχη με τις ΗΠΑ.
Αφενός, η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει τα νήματα του διαλόγου με τον Πούτιν για να μπορέσει τελικά να τον πείσει -αυτό όμως δεν λειτούργησε με τον Χίτλερ- και, αφετέρου, να ενισχύσει τις αμυντικές της ικανότητες σε στενή συνεργασία με οι ΗΠΑ και ο Καναδάς το συντομότερο δυνατό για να αποτρέψουν μια ρωσική επίθεση, τελικά, για να αποκρούσουν με όσο το δυνατόν λιγότερες δικές τους απώλειες.
Σε κάθε περίπτωση, μια ρωσική επίθεση στο ΝΑΤΟ θα σημάνει το τέλος της Ρωσίας. Και για όλους όσους εμπλέκονται, αυτό το τέλος θα είναι πολύ δαπανηρό — σκεφτείτε μόνο τι θα κόστιζε μόνο οι ΗΠΑ και η Ευρώπη να χρειαστεί να ανοικοδομήσουν όχι μόνο την Ουκρανία, αλλά στη συνέχεια τη Λευκορωσία και τη Ρωσική Ομοσπονδία επίσης.
Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ατού του Πούτιν! Ο δυτικός κόσμος απλά δεν μπορεί (ή θα) αντέξει να δει όλους τους Ρώσους να γίνονται ξαφνικά δημοκράτες και να απαιτούν από τη Δύση ακριβώς την υποστήριξη που είχαν ήδη λάβει οι Ανατολικοευρωπαίοι μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος το 1990.
Λόγω της ευρωπαϊκής διχόνοιας και της δικής του αδυναμίας στη δημοκρατία, ο Πούτιν μπορεί να συνεχίσει να ζει και επίσης να προσπαθεί να παίρνει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της ευρωπαϊκής τούρτας.
Άντζελα Στεντ τελειώνει το άρθρο της ως εξής: «Η τρέχουσα κρίση είναι τελικά ότι η Ρωσία επανασχεδιάζει τον χάρτη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και επιδιώκει να επαναφέρει την επιρροή της στη μισή Ευρώπη, με βάση τον ισχυρισμό ότι εγγυάται τη δική της ασφάλεια. Ίσως είναι δυνατό να αποφευχθεί μια στρατιωτική σύγκρουση αυτή τη φορά. Αλλά όσο ο Πούτιν παραμένει στην εξουσία, θα είναι και το δόγμα του».
Ακολουθεί το σχετικό άρθρο στο Foreign Affairs:
https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-01-27/putin-doctrine
«Είναι εύκολο να νιώθεις ανίσχυρος μπροστά σε ένα πρόβλημα τόσο μεγάλο όσο η κλιματική αλλαγή. Αλλά δεν είσαι ανίσχυρος. Και δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός ή φιλάνθρωπος για να κάνεις τη διαφορά. Έχετε επιρροή ως πολίτης, ως καταναλωτής και ως εργαζόμενος ή εργοδότης».
Μπιλ Γκέιτς, Πώς να αποφύγετε μια κλιματική καταστροφή (2021: 218)
