Χαρακτηριστική φωτογραφία: Απόσπασμα από το εξώφυλλο του δίσκου της Regatta de Blanc (1979)
Το ότι ακούω καθόλου δίσκους αυτού του γκρουπ φταίει εξ ολοκλήρου ο Όλιβερ, ένας πολύ παλιός φίλος. Ήρθε στη γωνία με τους Outlandos d'Amour το 1978 και τους ακούγαμε μαζί στο πικάπ μου. Και ενώ άκουγε μαζί τον δίσκο Reggatta de Blanc (1979), υποστήριξε μάλιστα ότι οι στίχοι "Does Everyone stare the way I do?"
Το αργότερο από αυτόν τον δίσκο είχα επίσης το The Police στη συλλογή δίσκων μου και μετά αγόρασα τους τρεις επόμενους δίσκους Zenyattà Mondatta (1980), Ghost in the Machine (1981) και Synchronicity (1983). Το ωραίο με τους Police είναι πάνω από όλα η διαχειρισιμότητα του ρεπερτορίου τους, που προφανώς οφείλεται στο πολύ γρήγορο τέλος τους το 1984, αν και το συγκρότημα διαλύθηκε επίσημα το 2008.
Αλλά αυτό έχει επίσης ως συνέπεια ότι μου αρέσουν ακόμα όλοι οι δίσκοι σήμερα και μου αρέσει να ακούω τους μεμονωμένους τίτλους ξανά και ξανά. Η Αστυνομία αναδιοργανώθηκε το 1977 Στιούαρτ Κόπελαντ, Χένρι Παντοβάνι, Τσίμπημα (Gordon MT Sumner) Und Andy Summers, οπότε ο Padovani αποχώρησε ξανά από το συγκρότημα το 1977, και με την αποχώρηση του Sting το 1984 το τέλος τους επισφραγίστηκε προφανώς.
Ακόμα και τότε, νόμιζα ότι ο Sting ήταν καλύτερος χωρίς την αστυνομία, οπότε συνέχισα να μαζεύω τα LP του. Και μου αρέσει ακόμα να το επισκέπτομαι σήμερα Τσίμπημα Συναυλίες, τελευταία φορά μαζί με το καλύτερο μισό μου και ένα ζευγάρι που είναι φίλοι, τον Doro και τον Philippe, το 2017 κοντά στο Heilbronn. αλλά όλοι έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε ότι ούτε εκείνοι στη σκηνή ούτε οι δικοί μας μπροστά στη σκηνή έχουν μείνει ακίνητοι.
Με τους δίσκους μπορούμε ακόμα να διατηρήσουμε αρκετά καλά την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής και να φέρουμε όμορφες αναμνήσεις.
«Η διαφωνία είναι θεμιτό και ουσιαστικό δικαίωμα σε κάθε δημοκρατία και οι σύγχρονοι πολιτικοί πρέπει να αποδεχτούν αυτό το γεγονός με ανοχή. Η αίσθηση του μέτρου —και η αίσθηση του χιούμορ— είναι σημάδι δύναμης, όχι σημάδι αδυναμίας».
Sting (25 Ιουλίου 2012)
