Σχολική μόρφωση

Χαρακτηριστική φωτογραφία: © Shutterstock

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση! Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο πρέπει να κατηγορηθεί ότι τουλάχιστον υποστηρίζει αυτή τη μιζέρια, αν όχι την ώθηση. Τι πρέπει να κάνουμε για να κάνουμε τα σχολεία μας και το εκπαιδευτικό μας σύστημα συνολικά βιώσιμα;

Είμαι πεπεισμένος ότι δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε τον τροχό, απλά πρέπει να αποδεχτούμε τα πλεονεκτήματα των υπαρχόντων μοντέλων και να τα βάλουμε στο σωστό πλαίσιο.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή της αλυσίδας. στο νηπιαγωγεία, Κέντρα ημερήσιας φροντίδας και ειδικά σχολεία; Όποιος ενοχλείται από τον τελευταίο όρο μπορεί να προτείνει εναλλακτικούς όρους, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη για ειδικά σχολεία. Ανάλογα με τις προσωπικές ανάγκες, κάθε παιδί ξεκινά τη σχολική του εκπαίδευση και κατάρτιση σε μία από αυτές τις τοποθεσίες. Δεδομένου ότι θα υπάρχουν πάντα άτομα με σοβαρές ψυχικές ή σωματικές αναπηρίες, πρέπει να σκεφτείτε πώς να τα ενσωματώσετε καλύτερα στην κοινωνία - σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιείται σήμερα: περιλαμβάνονται. Αφενός για οικονομικούς λόγους και αφετέρου λόγω της συνεχούς έλλειψης καταρτισμένων εποπτών και δασκάλων, δεν μπορεί κάθε νηπιαγωγείο και όχι κάθε παιδικός σταθμός να εξασφαλίσει την ένταξη των ατόμων με σοβαρές αναπηρίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να παρέχουμε κατάλληλες εγκαταστάσεις και μπορούμε επίσης να τις ευθυγραμμίσουμε προς όφελος των πληγέντων.

Μόλις ένα παιδί φτάσει στο σημείο παραλαβής «Σχολική Εγγραφή», το οποίο λόγω της σημερινής κινητικότητας στην κοινωνία μας, πρέπει να οριστεί ομοιόμορφα και ξεκάθαρα τουλάχιστον σε ομοσπονδιακό επίπεδο, έρχεται στο δημοτικό σχολείο. Τα παιδιά που δεν έχουν την απαραίτητη ωριμότητα, κατανόηση ή γλωσσικές δεξιότητες είναι ειδικά σχολεία υποστηρίχθηκε περαιτέρω και ιδανικά αργότερα ενσωματώθηκε στο κανονικό σχολικό σύστημα. Εφόσον δεν είναι εφικτό, για τους λόγους που αναφέρθηκαν ήδη, να γίνει κάθε δημοτικό σχολείο χωρίς αποκλεισμούς, πρέπει να Δημοτικά Σχολεία Plus που μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί πλήρως από παιδιά με μεγαλύτερους σωματικούς περιορισμούς. Στόχος των δημοτικών σχολείων είναι ακόμα να δίνουν σε όλους τους μαθητές μια βασική γνώση και, κακή τύχη, όποιος το σκέφτεται άσχημα, να μοιράζει τους μαθητές στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτός ο «διχασμός» πρέπει να επιστραφεί στην ευθύνη των δασκάλων και των εποπτών που προβλέπονται και για αυτό!

Αφού περάσουν από το δημοτικό σχολείο, οι μαθητές έρχονται σε ένα από τα δύο Hauptschule, Eine Μεσαίο- ή Realschule ή σε ένα Γυμναστήριο. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τα σημεία συλλογής που απαιτούνται για αυτό πρέπει να είναι ενιαία τουλάχιστον σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Και οι αντίστοιχοι στόχοι ανατροφής, κατάρτισης και εκπαίδευσης πρέπει επίσης να καθοριστούν πανελλαδικά. Προκειμένου να διασφαλιστεί η ένταξη όλων των μαθητών με σοβαρές σωματικές αναπηρίες, μπορεί να είναι απαραίτητο και εδώ συν σχολεία να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί. Επιπλέον, για τους μαθητές για τους οποίους η ολοκλήρωση του δημοτικού σχολείου είναι επιτυχής ή για τους μαθητές για τους οποίους η παραμονή στο σχολικό σύστημα θα ήταν χάσιμο χρόνου, ειδικά σχολεία να είναι διαθέσιμος για να φέρει το δεύτερο σε πανεπιστήμιο το συντομότερο δυνατό ή να προετοιμάσει το πρώτο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μια πιθανή παραμονή στις αντίστοιχες επόμενες εγκαταστάσεις.

Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όλοι οι απόφοιτοι θα πρέπει να έχουν α διδασκαλία και το κατάλληλη επαγγελματική σχολή να είναι υποχρεωτική. Οι απόφοιτοι Realschule θα είχαν μεταξύ Σχολή Μαθητείας & Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Διδασκαλία & Πανεπιστήμιο ή να επισκεφθείτε ένα Κολέγιο Επιλέγω; αυτή η απόφαση θα πρέπει οπωσδήποτε να υποστηριχθεί από τον εκάστοτε «δάσκαλο της τάξης». Για τους αποφοίτους γυμνασίου, η φοίτηση σε κολέγιο ή πανεπιστήμιο θα ήταν μόνο λογική και εξαρτάται από την ατομική απόδοση.

Επίσης στο δικό μας Πανεπιστήμιο, οι αρχικές εγκαταστάσεις για ανώτερη εκπαίδευση, πρέπει να γίνουν αλλαγές. Οι ειδικές ανάγκες κατάρτισης της βιομηχανίας, των επιχειρήσεων και του εμπορίου μπορούν να καλυφθούν βέλτιστα από κατάλληλα πανεπιστήμια που επίσης επιδοτούνται από αυτή την άποψη. Με αυτόν τον τρόπο, τα πανεπιστήμια θα μπορούσαν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην επιστημονική γνώση και επίσης να διευκολύνουν τους καθηγητές τους να αποκτήσουν πανεπιστημιακό τίτλο διδασκαλίας και να αυξήσουν έτσι το συνολικό επίπεδο εκπαίδευσης, κάτι που είναι πολύ ωφέλιμο για την περαιτέρω ανάπτυξη κάθε κοινωνίας.