Φωτογραφία ανάρτησης: Σταυροί | © Gerd Altmann στο Pixabay
Φυσικά, η θρησκεία είναι προσωπική υπόθεση για εμάς, αλλά και πάλι όχι.
Βεβαίως, η προέλευση της θρησκείας βρίσκεται στον τρόπο που εμείς οι άνθρωποι βρίσκουμε τη δική μας ταυτότητα. Μαζί με τη γλώσσα και τον πολιτισμό, η θρησκεία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά με τα οποία ομάδες ανθρώπων συγκεντρώνονται εκτός οικογενειακών ομάδων, αλλά ταυτόχρονα διακρίνονται επίσης από άλλες ομάδες ανθρώπων.
Sprache, Religion und Kultur schufen und schaffen auch weiterhin die verschiedensten Stämme, welche heute als Ethnien bezeichnet werden, und von denen es zwischenzeitlich weit mehr als 1 300 auf unserem Planeten gibt.
Κατά τη διάρκεια των χιλιετιών, πολλές εθνοτικές ομάδες έχουν συγκεντρωθεί για να σχηματίσουν λαούς, και τους τελευταίους αιώνες έχουν δημιουργηθεί και εθνικά κράτη από αυτούς.
Αυτό σημαίνει ότι η θρησκεία μπορεί όχι μόνο να έχει μεγάλη σημασία για το άτομο, αλλά ένα από τα θεμέλια μεμονωμένων εθνοτικών ομάδων και για ολόκληρα κράτη, δηλαδή κρατική υποστήριξη.
Για λόγους πρακτικότητας και μόνο, οι λαοί και τα εθνικά κράτη προσπαθούν να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερες διαφορετικές θρησκείες ανάμεσά τους, αλλά τουλάχιστον απαιτούν, και δικαίως, όλες οι θρησκείες στην περιοχή ευθύνης τους να μην αμφισβητούν το ίδιο το κράτος.
Για εμάς, αυτό σημαίνει ακόμη και σήμερα ότι, ακόμα κι αν η θρησκευτική ελευθερία του ατόμου είναι ζήτημα κράτους, η ίδια η θρησκεία και ιδιαίτερα οι «εκκλησιαστικοί» εκπρόσωποί της πρέπει να συμβάλουν στο να διασφαλιστεί ότι η αντίστοιχη κοινωνία ενώνεται και δεν διχάζεται.
Ακόμη και όταν ο Χριστιανισμός ήταν κάθε άλλο παρά κρατική θρησκεία, ίσχυε το ακόλουθο σύνθημα:
«Δώσε στον Καίσαρα τα του Καίσαρα και στον Θεό τα του Θεού».
Ιησούς από τη Ναζαρέτ, Ματθαίος 22,21:XNUMX
Σε κάθε περίπτωση, κάθε θρησκευτική ελευθερία τελειώνει όταν η εκάστοτε θρησκεία αντιτίθεται στο δικό της κράτος ή κοινωνία, γιατί τότε έχει χάσει προ πολλού το δικαίωμα ύπαρξης, έστω και από μη θρησκευτική άποψη.
Ειδικά σε περιόδους που τα εθνικά κράτη γίνονται όλο και λιγότερο σημαντικά και επίκαιρα και οι πιο διαφορετικές εθνοτικές ομάδες μοιράζονται τον ίδιο ζωτικό χώρο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι θρησκείες να κηρύττουν την ειρηνική συνύπαρξη αντί να δίνουν έμφαση σε αυτά που μας χωρίζουν ή ακόμη και να ζητούν θρησκευτικούς πολέμους.
Καθώς οι άνθρωποι και οι κοινωνίες αλλάζουν, όλες οι θρησκείες πρέπει αναπόφευκτα να προσαρμοστούν στις δεδομένες συνθήκες. Ζει μόνο μια θρησκεία που αλλάζει μαζί με τους ανθρώπους της και μόνο έτσι μπορεί να υπηρετήσει και τους ανθρώπους εκτός από τον θεό ή τους θεούς της.
Οι χριστιανικές θρησκείες προσαρμόζονται συνεχώς στις συνθήκες εδώ και 2 χρόνια και έτσι όχι μόνο συμβάλλουν στην ευημερία των αντίστοιχων κοινωνιών τους, αλλά και τις διαμορφώνουν ως αντάλλαγμα. με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον εκπληρώνουν το κοινωνικό τους καθήκον.
Το γεγονός ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο για όλους τους εμπλεκόμενους μπορεί να φανεί στην τρέχουσα συζήτηση εντός της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία πρόκειται να κάνει ένα ακόμη βήμα προς μια ανοιχτή κοινωνία και τις αξίες της.
Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο για τις θρησκείες που μεταναστεύουν μαζί με τους πιστούς τους σε κοινωνίες που είναι καινούργιες γι' αυτές και έτσι λίγο πολύ ξαφνικά έρχονται αντιμέτωπες με καταστάσεις που δύσκολα μπορούν να συμβιβαστούν με τις σημερινές τους πεποιθήσεις.
Αυτές οι θρησκείες πρέπει, μόνο για χάρη των μελών τους, να καταλάβουν και να αποδεχτούν πολύ γρήγορα ότι όχι μόνο οι πιστοί τους θα πρέπει να αλλάξουν γλώσσα και πολιτισμό, αλλά και ότι οι ίδιοι θα πρέπει να προσαρμοστούν. γιατί αυτό οφείλεται ήδη στο ότι είναι άνθρωπος και στην ιστορία του πάνω από 200 ετών.
Το πρώτο βήμα προς αυτό θα μπορούσε να είναι να αποσυρθούν οι παλιές σημαίες των κρατών που έφυγαν με καλές προθέσεις και όχι χωρίς λόγο και να αρχίσει κανείς να γιορτάζει τη δική του υπηρεσία στη γλώσσα που ισχύει εδώ και είναι κατανοητή σε όλους.
«Οποιαδήποτε θρησκεία ή φιλοσοφία που δεν βασίζεται στον σεβασμό της ζωής δεν είναι αληθινή θρησκεία ή φιλοσοφία».
Albert Schweitzer, σε μια επιστολή προς μια ιαπωνική εταιρεία προστασίας των ζώων (1961)
