Επανεκκίνηση

Προτεινόμενη Φωτογραφία: Παραλία Newport

Η πρώτη μου βόλτα στην παραλία της χρονιάς κράτησε λίγο περισσότερο, αν και η διαδρομή δεν έχει αλλάξει εδώ και δεκαετίες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα χρόνια δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Ο σκοπός αυτής της βόλτας δεν ήταν μια απαραίτητη επανεκκίνηση, γιατί εξακολουθεί να προορίζεται για μηχανές και υπολογιστές, αλλά μια επανασύνδεση της τρέχουσας σειράς σκέψης μου.

Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι υπήρξαν μερικά ενδιαφέροντα θέματα που έχουν απασχολήσει το μυαλό μου τον τελευταίο καιρό και έτσι μπόρεσα να κάνω έργο με τις διαλέξεις μου από τη μια πλευρά και την ιεραρχία των αναγκών του Maslow από την άλλη με το βιβλίο του Walden Henry David Thoreau συνδέονται μεταξύ τους, όπου το ένα μπορεί επίσης να έρθει σε καλή συμφωνία με το άλλο.

Σήμερα τα πάντα πρέπει να γίνουν έργο, πιθανώς επειδή η διαχείριση έργου αναγνωρίζεται πλέον ως κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστείς ακόμα και από τον τελευταίο λόφο. Η «Διαχείριση» είναι στη μόδα εδώ και λίγο καιρό και τώρα ξεπερνιέται μόνο από τη «διαχείριση έργου». Ολόκληρες αγορές έχουν αναδυθεί γύρω από αυτούς τους δύο όρους και ακόμη και η διαφήμιση δεν μπορεί πλέον να αποφύγει να δοξάσει τα πάντα ως έργο. Η ουσία του θέματος είναι ότι η διαχείριση έργου μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν η υπάρχουσα ή ακόμα και υποτιθέμενη πρόκληση είναι στην πραγματικότητα ένα έργο.

Μόνο οι τσαρλατάνοι διαχειρίζονται έργα που δεν είναι. Αλλά όπως είπα, αυτή είναι μια πολύ προσοδοφόρα αγορά τώρα και γνωρίζω έναν φίλο [το ξέρεις εννοώ εσένα] που συλλέγει ολόκληρες βιβλιοθήκες σχετικής λογοτεχνίας.

Αφού το ξεκαθάρισα αυτό προσωπικά στον εαυτό μου περπατώντας, ανέβηκα Henry David Thoreau, ο οποίος διατύπωσε πολύ εύστοχα τις βασικές του ανάγκες ήδη από τον 19ο αιώνα και δεν μπορούσε παρά να τις συγκρίνει με την πυραμίδα αναγκών του Abraham Maslow να συγκρίνω, αλλά μόνο επειδή είχα πρόσφατα τον Maslow σε μια από τις διαλέξεις μου. Ακόμα κι αν το μοντέλο του Maslow αμφισβητήθηκε από εμάς τους φοιτητές στη δεκαετία του 1980, έχει μια ορισμένη γοητεία λόγω της απλότητάς του και εξακολουθεί να αποτελεί μέρος του κανόνα της λογοτεχνίας σήμερα, τουλάχιστον αυτού των πανεπιστημίων.

Αυτό όμως που με εξέπληξε ήταν ο σημερινός ορισμός των βασικών αναγκών, ο οποίος στην ερμηνεία τους για την ιεραρχία των αναγκών του Maslow αποκλίνει λίγο από τις κλασικές βασικές και υπαρξιακές ανάγκες. Δεν θα με εξέπληξε πραγματικά αν, σε λίγα χρόνια, τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα πουλήσουν τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων LGBT ως βασική ανθρώπινη ανάγκη.

Σε κάθε περίπτωση, είμαι αρκετά σίγουρος ότι Abraham Maslow γνώριζε το βιβλίο πριν λέγεται ότι ο Walden εμπνεύστηκε από τους Ινδιάνους Blackfoot για τη θεωρία του. δηλ. Γι' αυτό εξακολουθώ να βρίσκω το βιβλίο Walden τόσο συναρπαστικό σήμερα και θα εμβαθύνω λίγο σε αυτό τις επόμενες μέρες.

Δεν μπορώ πραγματικά να πω αν ο Maslow, ο Thoreau ή ακόμα και η ηλικία μου φταίνε για το γεγονός ότι στη σημερινή μου βόλτα αποφάσισα να επιβραδύνω περισσότερο τον κόσμο γύρω μου, αλλά σε κάθε περίπτωση τα δελφίνια συνέβαλαν σε αυτό που μπορούσα να παρατηρήσω ενώ περπατούσα για κάποιο χρονικό διάστημα.

Αλλά μετά την προσοχή μου τράβηξαν μερικοί σέρφερ που προσπαθούσαν να πιάσουν μερικά κύματα παρά τον πολύ ψυχρό καιρό. Ειδικά ένας σέρφερ τράβηξε το μάτι μου, ο οποίος βρισκόταν έξω με μια συσκευή για σερφ που ήταν εντελώς νέα για μένα και σαφώς διασκέδαζε με την «δική του» εφεύρεση. Στα noughties μου τράβηξαν πρώτα το μάτι οι stand-up paddlers της παραλίας, αλλά τώρα τέτοιοι αθλητές μπορούν να βρεθούν ήδη στο Neckar με τον εξοπλισμό τους. Και έτσι είμαι τώρα πολύ ενθουσιασμένος που βλέπω αυτό το "νέο" αθλητικό εξοπλισμό στο Neckar.