Δημοσίευση φωτογραφία: Κορίτσι με ευρωπαϊκή σημαία | © Shutterstock
Σήμερα μπόρεσα να ζήσω ξανά τη μεγάλη πολιτική. Θα θέλατε ιδανικά να έχετε τέτοιους πολιτικούς στις δικές σας ομάδες συζήτησης!
«Η Ένωσή μας και η δημοκρατία μας είναι συνεχείς εργασίες σε εξέλιξη. Και υπάρχουν περισσότερα που μπορούμε να κάνουμε. Χρειαζόμαστε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για να διασφαλίσουμε τη λειτουργία μιας ευρύτερης Ένωσης και να αυξήσουμε τη δημοκρατική νομιμότητα. Ενώ οι μεταρρυθμίσεις ήταν απαραίτητες πριν, με τη διεύρυνση καθίστανται απαραίτητες. Πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε ως καταλύτη για αλλαγή όσον αφορά την ικανότητά μας να δράσουμε, τις πολιτικές μας και τον προϋπολογισμό μας. Φυσικά θα επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούμε ήδη να κάνουμε, τα οποία είναι πολλά. Αλλά πρέπει να είμαστε πιο φιλόδοξοι. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε αλλαγή της Συνθήκης όπου μπορεί να βελτιώσει την Ένωσή μας. Και θέλω να το δουλέψω με αυτό το σπίτι. Και αυτό θα είναι μέρος μιας στενότερης εταιρικής σχέσης μεταξύ της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου».
Ursula von der Leyen, Στρασβούργο, 18. Ιούλιος 2024
Αν σκεφτείτε λίγο πιο προσεκτικά την παραπάνω δήλωση, καλύπτει ένα στριπ πόκερ από τη μια και μια κατάσταση από την άλλη και όλα αυτά χωρίς μεγάλα προβλήματα - στον καθένα όπως θέλει! (Ουίλιαμ Σαίξπηρ).
Η σοβαρή πολιτική θα ήταν τόσο εύκολη. Θα μπορούσε κανείς να ξεκινήσει περιγράφοντας το πραγματικό πρόβλημα, για παράδειγμα ότι τα εθνικά κράτη, τουλάχιστον στην Ευρώπη, παρέχουν σταθερές αποδείξεις για περισσότερα από 80 χρόνια ότι δεν είναι πλέον σε θέση να ενεργούν μόνα σε αυτόν τον κόσμο, πόσο μάλλον να παρέχουν στους πληθυσμούς τους ασφάλεια. , ελευθερία ή ακόμα και ένα ορισμένο επίπεδο ασφάλειας Εγγυήστε το δικό σας επίπεδο ευημερίας.
Τότε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί μια κατάλληλη λύση στο πρόβλημα ως στόχο όλων, τουλάχιστον πολιτικών, προσπαθειών. Στην προκειμένη περίπτωση το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος, που βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στους γείτονές του, π.χ. Β. τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, και είναι όλα σταθερά ενσωματωμένα στα Ηνωμένα Έθνη.
Και τώρα με αυτό το υπόβαθρο, θα μπορούσε κανείς να προσφέρει προτάσεις ή ακόμη και να τις παρουσιάσει για λήψη απόφασης που υπόσχονται ή ακόμα και να φαίνεται εφικτό ότι οι στόχοι θα επιτευχθούν βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα ή και μακροπρόθεσμα, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών δαπανών.
Θα μπορούσες, αλλά δεν θα το κάνεις! Ο κόσμος τρέχει μέχρι που ούτε ένας άνθρωπος δεν ξέρει τι ακριβώς επρόκειτο.
Μετά κηρύσσουν μια δικτατορία, ή τουλάχιστον μια μοναρχία, και το καλύτερο από όλα στέφεσαι.
Ως γνωστόν, οι μικροί αριθμοί γίνονται μεγαλύτεροι όσο περισσότερα μηδενικά υπάρχουν μετά από αυτούς και όχι μόνο στα μαθηματικά. Έχει ήδη μερικά από αυτά Αλεξάντερ Σπόερλ γραπτός. Ένα καλό μεζούρα που πρέπει να έχετε πάντα στο χέρι.
Ξέρω ακόμα το βιβλίο του σκύλου του. Ας τον αφήσουμε όμως να μιλήσει μόνος του: «Γεννημένος το 1917 με μακριά μαλλιά, περίπου οκτώ κιλά. Δάγκωσε τα πόδια των κυριών στο πάρτι τσαγιού, μετά ήρθε στο σχολείο και δεν βελτιώθηκε μετά. Σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός, ήταν δραματουργός, έγινε μηχανικός. Στο στρατό πέτυχα το βαθμό του ανώτερου στρατιώτη χωρίς να παρατείνω σημαντικά τον πόλεμο. Έγινε διερμηνέας, οδηγός ενοικίασης αυτοκινήτου, διαχειριστής περιουσιακών στοιχείων. Επιτέλους, συγγραφέας.
Νομίζω ότι οι γυναίκες είναι υπέροχες, τα αυτοκίνητα είναι μαγευτικά και το κρασί είναι απαραίτητο. Καπνίζω πίπα σε όλα. Όταν δουλεύω, είμαι σε καλή διάθεση αλλά αντιπαθητικός. Αν δεν κάνω τίποτα, γίνομαι ευγενικός αλλά σε κατάθλιψη. Ο Μπετόβεν είναι πολύ σύγχρονος για μένα, ο Χίτλερ πέθανε, δόξα τω Θεώ, δεν καταλαβαίνω τον Αϊνστάιν. Όταν είμαι στην κοινωνία, μου αρέσει να μιλάω καλύτερα. Είμαι ακριβής στα ραντεβού εκτός αν τα ξεχάσω τελείως. Η εφορία εξακολουθεί να παίρνει λεφτά από εμένα. Όπου η τιμή μου σώζεται επαρκώς».