Φωτογραφία ανάρτησης: ρολό χαρτιού υγείας | © Pixabay
Το ότι μια μέρα θα έγραφα ένα άρθρο για το χαρτί υγείας δεν μου πέρασε ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Επειδή όμως ζω σε μια γειτονιά που δεν υπάρχει χαρτί υγείας εδώ και μέρες και έχω και μια απολύτως φυσιολογική πέψη, αρχίζω να κάνω τις σκέψεις μου.
Εξακολουθώ να πιστεύω στο καλό των ανθρώπων και ακόμη περισσότερο σε μια λειτουργική οικονομία της αγοράς, επομένως μέχρι στιγμής απέχω από το να ξεκινήσω την παραγωγή του δικού μου χαρτιού υγείας.
Αλλά είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει όταν η κανονική κατάσταση της ζωής των ανθρώπων αλλάζει ξαφνικά λίγο. Αυτό επιβεβαιώνεται πάνω από όλα από εκείνους που υποστήριξαν εδώ και καιρό ότι η κοινωνία μας είναι εντελώς υπερκορεσμένη και έχει ήδη πέσει πολύ μακριά.
Και για όσους απλά δεν θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχει πάντα ένας μεγάλος αριθμός «χαζών» ανάμεσά μας, δοκιμάζουν την τύχη τους στην ψυχανάλυση για να βρουν πιο εύλογους λόγους για τη συσσώρευση χαρτιού υγείας. Αλλά ακόμη και αυτά έρχονται πολύ γρήγορα στην «πρωκτική φάση» και μετά τους αρέσει να μιλάνε, επιστημονικά ορθά, για πρωκτικούς χαρακτήρες.
Δεν θέλω να πάω τόσο μακριά ξανά και, μετά από μια σύντομη ανασκόπηση της διατριβής μου τηλεφωνώντας σε άλλες πόλεις, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι αποκλειστικά θέμα ευφυΐας.
Όσο πιο ανόητοι -ποιοτικά και ποσοτικά- είναι οι άνθρωποι της γειτονιάς σας, τόσο λιγότερο χαρτί υγείας θα βρείτε στα ράφια των σούπερ μάρκετ και των φαρμακείων.
Γι' αυτό η παλιά γερμανική παροιμία «Χαζός από ό,τι επιτρέπει η αστυνομία» πρέπει τώρα να έχει ως εξής: «Ανόητος από τον Aldi και η Lidl μπορούν να παραδώσουν χαρτί υγείας».