Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με έπιασε ένα νέο πάθος για τη συλλογή, δηλαδή όχι μόνο να πίνω σκωτσέζικο, αλλά και να βάζω ένα μπουκάλι από το ένα πλάι κατά καιρούς. Από το 1990 ήταν το single malt που με γοήτευε ιδιαίτερα και με το οποίο προσπάθησα να αποκτήσω όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές ποικιλίες. Αυτό το πάθος για τη συλλογή κράτησε για 25 χρόνια, έτσι ώστε να μπορέσω να πιάσω το ένα ή το άλλο μπουκάλι αυτού του οινοπνεύματος που ωρίμαζε σε ξύλινα βαρέλια.
Τώρα που μπαίνω στο κοσκίνισμα των αποθεμάτων μου, θα τα τακτοποιήσω και θα παρουσιάζω κάποια από αυτά εδώ κατά καιρούς. Είναι καλύτερο να ξεκινήσετε με έναν από τους «τρεις πιο γνωστούς φίλους», τον Johnnie Walker, ένα σκωτσέζικο χαρμάνι που ανήκει πλέον στην εταιρεία ποτών Diageo και ήταν ένα από τα ουίσκι με τις περισσότερες πωλήσεις για πολλά χρόνια.
Πολλοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με το λογότυπο της εταιρείας του «Striding Man», ακόμα κι αν δεν έχουν πιει ποτέ ουίσκι στη ζωή τους, γιατί αυτό το λογότυπο συνοδεύει τη μάρκα από το 1925 και πλέον μπορεί να δει ή να δει παντού. Όσοι είναι στα νεότερα τους χρόνια Marius Müller-Westernhagen ακούσατε, ξέρετε το τραγούδι του Johnny W. από το άλμπουμ "Mit Pfefferminz bin ich dein Prinz" του 1978 και ίσως μπήκατε στον πειρασμό εκείνη την εποχή να γνωρίσετε το πρωτότυπο λίγο καλύτερα. Από αυτήν την εποχή μάλλον χρονολογείται και η πρώτη πρόταση αυτού του άρθρου, αυτή με τους τρεις καλούς φίλους.
Ακόμη και οι νεότεροι ανάμεσά μας είναι σίγουρα εξοικειωμένοι με το «Moorhuhn», το οποίο ως παιχνίδι υπολογιστή έκλεισε ολόκληρες κοινότητες γραφείου από το 1998 και μπορεί να βρεθεί σε διάφορες εκδόσεις σε κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές σήμερα. Αυτό το παιχνίδι στον υπολογιστή ήταν αρχικά μια προώθηση για αυτό το ουίσκι.
Σε μια προηγούμενη ανάρτηση εδώ στο blog μου, γράφω για ένα βιβλίο του Haruki Murakami. Σε ένα άλλο μυθιστόρημα, το βιβλίο του το 2002 Kafka on the Beach, αποκαλύπτει μια δαιμονική δύναμη με το πρόσχημα και το ντύσιμο του Johnnie Walker συμβαίνουν.
αρχικά έγινε Johnnie Walker πιθανώς πίνεται μόνο ως χαρμάνι που ήταν τουλάχιστον τριών ετών, νομικός κανονισμός που τέθηκε σε ισχύ στις αρχές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και ορίζει μια ελάχιστη περίοδο τριών ετών για αποθήκευση βαρελιού. Αυτό εξακολουθεί να είναι η κύρια μάρκα σήμερα και τώρα αναφέρεται ως Red Label.
Για να ξεκινήσετε, αλλά και ενδιάμεσα, προτείνω το Red Label, αν χρειαστεί, μπορείτε να αναμίξετε αυτό το ουίσκι με άλλα ποτά χωρίς να αισθάνεστε πολύ άσχημα. Αν σας αρέσει το Johnnie, μπορείτε επίσης να αφοσιωθείτε στις πιο παλαιωμένες ποικιλίες, αν και θα ήθελα να επισημάνω ότι ξεκινώντας με το Double Black, ίσως προσπαθήσετε να γνωρίσετε τα single malts, τα οποία στη συνέχεια είναι εξίσου ακριβά.
αναγνωρίζοντας αυτό Johnnie Walker κάποτε πρόσφερε μια καθαρή βύνη και τώρα προσφέρει στους θαυμαστές της μάρκας άλλες ετικέτες που μπορούν να ανταγωνιστούν καλά τα πιο ακριβά single malt, τουλάχιστον ως προς την τιμή.
Πάντα απολαμβάνω να πίνω Johnnie, όποια μάρκα κι αν είναι, και σε ένα μπαρ, ειδικά όταν δεν μπορώ να καταλάβω πόσο καιρό είναι ανοιχτές οι άλλες μάρκες που προσφέρονται. το έχει αυτό με τους δύο φίλους του Jim Beam και Jack Daniels μαζί.
Τα μπουκάλια του Johnnie Walker, που έχω ακόμα στη δική μου συλλογή, βρίσκομαι εκεί τόσο καιρό που αυτό το ουίσκι εξακολουθούσε να αποστάζεται την τελευταία χιλιετία, διατηρώντας τη γεύση των παλιών καλών εποχών. Κοιτάζοντας μόνο αυτά τα μπουκάλια με κάνει να σκέφτομαι ξανά και ξανά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Για πολλούς, αυτά τα σύντομα ταξίδια στο χρόνο είναι και ο λόγος που τους αρέσει να αρπάζουν ένα ποτήρι ουίσκι.
«Υπάρχει περισσότερη φιλία σε μισή πίντα ουίσκι από ό,τι σε μια ποσότητα βουτυρόγαλα».
Ιρλανδική παροιμία
