Φωτογραφία ανάρτησης: Σημαία των ΗΠΑ | © Pixabay
Μπορώ μόνο να γράψω για τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτές τις μέρες με μεγάλη εσωτερική συμπόνια. Ο κορωνοϊός έχει μέχρι στιγμής στοιχίσει πάνω από 105 ζωές εκεί. 000 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες έμειναν άνεργοι και συχνά έχασαν την ασφάλιση υγείας ως αποτέλεσμα. Και στη συνέχεια πέθανε στις 40 Μαΐου 25.5.2020 Τζορτζ Φλόιντ από τη βίαια αστυνομική βία στη Μινεάπολη. Από όλα τα μέρη, στην υπέροχη Μινεάπολη στην πολιτεία της Μινεσότα των ΗΠΑ, τη χώρα των 10 λιμνών στο πάνω μέρος του Μισισιπή. Αφού παρακολούθησα το σχολείο για ένα χρόνο τη δεκαετία του 000 και πολλές επισκέψεις από τότε, η πόλη έγινε το δεύτερο σπίτι μου.
Η πράξη βίας ενός αστυνομικού ήταν αρκετή για να αναστατώσει ολόκληρη τη χώρα. Αυτό δείχνει πόσο λεπτό είναι το στρώμα του ρατσισμού και της βίας στην αμερικανική κοινωνία. Το 2019, σημειώθηκαν 1 δολοφονίες αστυνομικών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και σαν να μην έχει ήδη ταρακουνηθεί αρκετά η χώρα, υπάρχει ένας ακανόνιστος πρόεδρος που παρά τον κορωνοϊό και τις συνέπειές του και παρά την αστυνομική βία, που δεν είναι μόνο πρόβλημα στη Μινεάπολη, «τσακώνεται» με το Twitter γιατί εκεί (επιτέλους ) αμφισβητήθηκε η αλήθεια ενός tweet του Τραμπ.
Η Αμερική παρουσιάζεται ως μια βαθιά διχασμένη χώρα που διέπεται από τις παλιές συνταγές των λευκών συντηρητικών. Ένας τίτλος των New York Times στις 31.5.2020 Μαΐου 31.5.2020 έγραφε: «Στις μέρες της διχόνοιας, ένας Πρόεδρος φανερώνει τις φλόγες». Στις 75 Μαΐου 50, οι New York Times ανέφεραν ότι υπήρξαν διαδηλώσεις σε τουλάχιστον XNUMX πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. μια μέρα αργότερα, οι διαδηλώσεις κατά της αστυνομικής βίας είχαν εξαπλωθεί και στις XNUMX πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι κυρίως αυτοδημιούργητες αφίσες έγραφαν «Δικαιοσύνη για τις ζωές των μαύρων», «Χωρίς δικαιοσύνη δεν υπάρχει ειρήνη», «Πολεμήστε τον ρατσισμό – Καταπολεμήστε τον φασισμό»… Και ο πρόεδρος μίλησε για «όχλο» και επέκρινε τους κυβερνήτες ότι δεν είναι αρκετά «σκληροί» – – δεν είναι αρκετά «σκληρός». Εν τω μεταξύ θέλει να χρησιμοποιήσει τον στρατό ενάντια στους διαδηλωτές. Ο Τραμπ δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει ποιες είναι οι βασικές αιτίες όλων αυτών. Η Αμερική χρειάζεται επειγόντως έναν συμβιβαστή στην κορυφή και έχει έναν ενισχυτή. Γίνεται όλο και πιο σαφές πόσο πολύτιμο Μπαράκ Ομπάμα ήταν για τη χώρα.
Στις 3 Νοεμβρίου δ. Ο J. εκλέγεται στις Η.Π.Α. Οι πολίτες πρέπει στη συνέχεια να αποφασίσουν πώς θα αναπτυχθεί η χώρα και η κοινωνία τους τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Θα πρέπει να είστε προσεκτικοί όταν δίνετε συμβουλές από έξω. Όμως το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών θα έχει αντίκτυπο και στην Ευρώπη και τη χώρα μας. Η πιο πρόσφατη «μεγάλη πράξη» του Τραμπ στην εξωτερική πολιτική ήταν η ανακοίνωση της αποχώρησής του από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Πόσες αποσύρσεις από διεθνή οργανισμό ήταν αυτές; Οι ΗΠΑ αποχώρησαν από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, στην οποία είναι μέλη 197 χώρες. Στη συνέχεια, η αποχώρηση από τη Συνθήκη INF για τον αφοπλισμό πυρηνικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς, η απόσυρση από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και ο τερματισμός της συμφωνίας ανοιχτών ουρανών. Τι έπεται?
Αρχικά, η εξωτερική πολιτική του Τραμπ φαινόταν διφορούμενη. Υπήρχαν οι συναντήσεις που έμοιαζαν με παράσταση με Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και με τη Βόρεια Κορέα Κιμ Γιονγκ-ουν. Στην Ουάσιγκτον, κάποιοι ήδη φλυαρούσαν για το Νόμπελ Ειρήνης. Τι έγινε όμως με όλα αυτά; Γρήγορα έγινε φανερό ότι ο ασταθής πρόεδρος δεν πίστευε σε όλες τις αρετές της επιτυχημένης εξωτερικής πολιτικής: υπομονή, επιμονή, διπλωματικές δεξιότητες και στενή συνεργασία με τους συμμάχους. Kurt Kister Επικεφαλής ενός σχολίου στη Süddeutsche Zeitung στις 24.5.2020 Μαΐου 2.6.2020: «Ο Τραμπ προτιμά να τερματίζει τις συμφωνίες παρά να τις βελτιώνει». Το σχόλιο περιλαμβάνει τον όρο «επιθετικός απομονωτισμός» και μια περιγραφή της τρέχουσας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής: «Η τρέχουσα κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον φαίνεται να ενδιαφέρεται εξίσου λίγο για καλές σχέσεις με τη Μόσχα ή το Πεκίνο όσο και για τις φιλικές σχέσεις με το Βερολίνο ή το Παρίσι. Αυτή η στάση της παγκόσμιας ισόποσης χειροτερεύει κάθε χρόνο από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Τραμπ». Αντίθετα, η εξωτερική πολιτική έχει γίνει συνάρτηση της αμερικανικής εσωτερικής πολιτικής. Για παράδειγμα, ο Τραμπ μπορεί να ανακοινώσει έντονες αντιδράσεις στην αστυνομική βία και στα κινεζικά σχέδια για τον έλεγχο του Χονγκ Κονγκ σε μια μέρα. Λίγες μέρες αργότερα, ωστόσο, απείλησε με στρατιωτική δράση εναντίον των διαδηλωτών για το «Black Lives Matter» στη χώρα τους. «Ο Τραμπ κηρύσσει τον πόλεμο στην Αμερική», ανέφερε η Süddeutsche Zeitung στις XNUMX Ιουνίου XNUMX.
Οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν επίσης για τους στόχους και το είδος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στις 3.11.2020 Νοεμβρίου 1948 και η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για δύο πιθανά αποτελέσματα. Εάν ο Τραμπ καταψηφιστεί, η αλλαγή κατεύθυνσης δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Η βασική αμοιβαία εμπιστοσύνη που είναι τόσο απαραίτητη στην εξωτερική πολιτική έχει καταστραφεί οριστικά μετά από τέσσερα χρόνια με τον Τραμπ. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να γίνουν ξανά μέλη του ΠΟΥ, τον οποίο συνίδρυσαν το XNUMX. Όλοι όμως θα ρωτήσουν, πόσο καιρό θα μείνουν εκεί οι Αμερικανοί; Τι θα γίνει μετά τις επόμενες προεδρικές εκλογές; Ο Τραμπ προφανώς ήλπιζε ότι η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα διόρθωνε ξαφνικά τις ελλείψεις στον αντίστοιχο διεθνή οργανισμό. Αλλά κάποιος που τρέχει δεν είναι πλέον ικανός συνομιλητής για όσους παραμένουν. Με κάθε περαιτέρω υποχώρηση, οι ΗΠΑ παίζουν τον ρόλο του ταραχοποιού στην άκρη του sandbox. Ένας νέος πρόεδρος που θέλει να επαναφέρει τη χώρα του στη διεθνή κοινότητα πρέπει επίσης να υπολογίσει αυτή την αποδυναμωμένη θέση. Τον υποδέχονται με καχυποψία.
Και τι θα γινόταν αν Donald J. Trump επανεξελέγη Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 3 Νοεμβρίου 2020; Ο ιστορικός και βραβευμένος με Πούλιτζερ Heather Ann Thompson επιχειρεί μια ματιά στο μέλλον: «Νομίζω ότι ζούμε πραγματικά σε μια εποχή που τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο τεταμένα πριν γίνουν πιο ειρηνικά.» Απαισιοδοξία προέρχεται επίσης από μια δήλωση του αρθρογράφου Michelle Goldberg. Έγραψε στους New York Times στις 29.5.2020/XNUMX/XNUMX: «Κανείς δεν ξέρει πόσο άσχημα θα γίνουν τα πράγματα, μόνο το σίγουρο είναι ότι στην εποχή του Τραμπ, τα γεγονότα που φαίνονται σαν εφιάλτης τη μια μέρα είναι σχεδόν φυσιολογικά την επόμενη». Λεπτομέρειες για τέτοιες εξελίξεις μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Στίβεν Λεβίτσκι και Ντάνιελ Ζίμπλατ «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες».
Τι μένει για την Ευρώπη; Η διορατικότητα της Καγκελαρίου: «Η Ευρώπη πρέπει να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της!» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Εάν ο Τραμπ επανεκλεγεί στις 3.11.2020 Νοεμβρίου XNUMX, – απελευθερωμένος από το βάρος του να πρέπει να αντιμετωπίσει ξανά τους ψηφοφόρους – θα «γυρίσει» πίσω στην ΕΕ, για την οποία δεν σκέφτεται πολλά. Θα απαιτήσει περισσότερα χρήματα για τον στρατό, περισσότερες εισαγωγές αμερικανικών αγαθών και σιδηροδρομικές γραμμές κατά του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου. Γίνεται φίλος του Μπόρις Τζόνσον να βοηθήσει στην τελική φάση των διαπραγματεύσεων για το Brexit και να λειτουργήσει ως πρότυπο για τους ευρωσκεπτικιστές και τους σκεπτικιστές. Τέσσερα ακόμη χρόνια του Τραμπ θα ήταν πάρα πολλά για να καθίσετε. Ως εκ τούτου, οι «ισχυροί» στην ΕΕ πρέπει να επιδείξουν ακόμη μεγαλύτερη ηγεσία και ακόμη μεγαλύτερη βούληση να λύσουν τα προβλήματα από κοινού στους τομείς της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής πολιτικής, στον κοινωνικό, στην τέχνη και τον πολιτισμό και πάνω απ' όλα να φέρουν κοντά τους νέους στην Ευρώπη . Τα μελλοντικά πεδία δράσης θα είναι τα ίδια με πριν: Βαλκάνια, Εγγύς και Μέση Ανατολή και Αφρική.
Επισυνάπτω δύο φωτογραφίες σε αυτήν την ανάρτηση που δείχνουν την υπέροχη Μινεάπολη από μια καλύτερη πλευρά.
Φωτογραφίες: Hans Mueller
