Φωτογραφία: Golden Nose
Ωστόσο, κάθε άνθρωπος που σκέφτεται στα μισά του δρόμου πρέπει ήδη να γνωρίζει ότι τίποτα δεν παρέχεται δωρεάν, και όπως είναι γνωστό, ακόμη και ο θάνατος κοστίζει τη ζωή σε όλους.
Και είναι στα χείλη όλων το αργότερο από τη δεκαετία του 1930: «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα δωρεάν γεύμα.Από τότε, υπάρχουν ακόμη και ακρωνύμια για αυτό: TANSTAAFL, TINSTAAFL ή TNSTAAFL.
Επομένως, δεν πρέπει παρά να εκπλαγεί κανείς που η πραγματική παράλογη έκκληση για «όσο το δυνατόν φθηνότερα» και ακόμη καλύτερα, για «εντελώς δωρεάν», που ακούγεται όλο και πιο συχνά από τους περισσότερους συνανθρώπους μας, γίνεται ολοένα και περισσότερο. δημοφιλές, και μάλιστα σποραδικά ακόμη και ήδη μια «ελεύθερη ύπαρξη».
Φαίνεται να έχει καταπιεστεί τελείως από όλους και από όλους ότι το κράτος ή η κοινωνία που πρέπει να διασφαλίσει ότι «όλα δωρεάν» δεν είμαστε οι άλλοι άνθρωποι ή έστω κάποια άγνωστα λεφτά, αλλά μόνο και μόνο εμείς οι ίδιοι!
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, παρόλο που τα πάντα και ο καθένας έχουν την αρχική τους τιμή, ότι πρέπει να το απαιτείς από όλους και από όλους, αλλά ένα πράγμα πρέπει να είναι σαφές σε όλους μας, κάποιος πρέπει να πληρώσει για αυτό στο τέλος, δηλ. επίσης ανεβείτε μέχρι το τέλος.
Προφανές παράδειγμα αποτελούν τα πανεπιστήμια, τα σχολεία και πρόσφατα και τα νηπιαγωγεία, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν από παιδιά, μαθητές και φοιτητές δωρεάν. Αναλαμβάνουμε το κόστος για αυτό να, ακόμα και αυτοί που δεν έχουν δικά τους παιδιά.
Το σκεπτικό πίσω από αυτό είναι ότι μια καλά μορφωμένη, ακόμα καλύτερα μορφωμένη κοινωνία αποτελεί πλεονέκτημα για όλους, συμπεριλαμβανομένων των άτεκνων, και ως εκ τούτου αυτή η επένδυση στην εκπαίδευση και την κατάρτιση είναι αναγκαιότητα για το σύνολο της κοινωνίας, η οποία επιπλέον πληρώνει ακόμη και τον εαυτό της.
Γι' αυτό είμαι υπέρ του να πρέπει κατ' αρχήν τα νηπιαγωγεία να είναι ελεύθερα, γιατί αυτό είναι λογικό.
Αλλά ακόμα και αυτό το προφανές παράδειγμα έχει μια πολύ, πολύ μεγάλη σύλληψη, δηλαδή εμείς οι άνθρωποι.
Πρώτον, εμείς οι άνθρωποι δεν εκτιμούμε ό,τι είναι διαθέσιμο δωρεάν και, δεύτερον, όσοι είναι υπεύθυνοι για τη διασφάλιση της απόδοσης συνεχίζουν να το εξαφανίζουν κρυφά.
Αυτό έχει ήδη οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο που αφήνει τα κρατικά σχολεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα παραμελημένα με την αληθινή έννοια της λέξης και, σε αντάλλαγμα, επιτρέπει στους ιδιωτικούς παρόχους να αποκομίζουν απεριόριστα κέρδη, γεγονός που διασφαλίζει τελικά ότι μια επιδιωκόμενη και επιθυμητή αταξική κοινωνία γίνεται μια γνήσια τάξη η κοινωνία θα.
Γι' αυτό θα ήταν ίσως καλύτερα για όλους μας και ειδικά για την κοινωνία μας, ακόμα κι αν η δωρεάν εκπαίδευση και κατάρτιση για όλους είναι θεμελιωδώς επιθυμητή, εάν σε όλους εξασφαλιζόταν ένα εξαιρετικό κρατικό τοπίο εκπαίδευσης και κατάρτισης, αλλά μαζί του, όπως το θέλουν όλοι μπορεί να αντέξει οικονομικά, απαιτεί πρόσθετα σχολικά δίδακτρα και έτσι οδηγεί τα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα πίσω σε μια εξειδικευμένη ύπαρξη.
Για να μην παρεξηγηθώ, φυσικά και πάλι είμαι υπέρ της δωρεάν παιδείας αρκεί να είναι ελεύθερα προσβάσιμη σε όλους. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, φαίνεται ότι η «παιδεία δωρεάν» έχει μετατραπεί σε πολύ φθηνή εκπαίδευση από τη μια και εκπαίδευση για τους πλούσιους και σε καλύτερη κατάσταση από την άλλη. Ο προαναφερόμενος φαύλος κύκλος λοιπόν! Εάν υπάρχουν άλλοι τρόποι να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος από αυτόν που έχω επισημάνει, θα χαρώ να συμμετάσχω.
Ένα άλλο λιγότερο προφανές παράδειγμα είναι η πρόσφατη έκκληση για δωρεάν δημόσια συγκοινωνία. Αυτό συγχρηματοδοτείται ήδη σε μεγάλο βαθμό από όλους μας σήμερα, ανεξάρτητα από το αν το χρησιμοποιούμε ή όχι. Οι τοπικές μεταφορές που υποτίθεται ότι είναι δωρεάν για τους χρήστες –και αυτοί πρέπει επίσης να βοηθήσουν στη χρηματοδότησή τους μέσω φόρων και εισφορών– θα ήταν απλώς μια περαιτέρω ανακατανομή του κόστους σε όσο το δυνατόν περισσότερους ώμους.
Ακόμα κι αν μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι εμείς οι πολίτες θέλουμε τον κυβερνητικό έλεγχο, και αυτό «μόνο για το καλό μας», και έτσι προσπαθήσουμε να ρυθμίσουμε εκ νέου την κυκλοφορία στις πόλεις, πρέπει να ανεχθούμε ότι η χειραγώγηση των καταναλωτών για την τιμή ("η τσιγκουνιά είναι γνωστό ότι είναι φοβερή!") έχει μόνο κατά το ήμισυ θετική λειτουργία διεύθυνσης, και αυτό φέρνει περαιτέρω αλλαγές μαζί της, οι οποίες, όπως το εκπαιδευτικό σύστημα, οδηγούν σε ένα σύστημα μεταφορών το οποίο, συνεχώς υποχρηματοδοτούμενο, δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει κυκλοφορίας και τουλάχιστον τη δική μου πεποίθηση, έτσι ώστε η κοινωνία να είναι πιο πιθανό να χωριστεί - σε μελλοντικούς χρήστες τραμ ή αεροταξί - παρά να ενωθεί.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα δωρεάν προέρχεται κατευθείαν από τη Σκωτία, όπου προφανώς αποφασίστηκε η δωρεάν παράδοση ειδών υγιεινής εκτός από χαρτί υγείας σε ορισμένα μέρη του πληθυσμού, και καθιστά πολύ σαφές πόσο έχει ήδη προχωρήσει αυτή η εξέλιξη στις κοινωνίες μας.
Τι πιστεύετε ότι ακολουθεί, όπως το δικαίωμα των ανδρών στη δωρεάν μπύρα; Ένα είναι σίγουρο, ότι οι δυνατότητες απελευθέρωσης του κοινωνικού μας συστήματος γίνονται πιο ποικίλες και οι αντίστοιχες ιδέες όλο και πιο περιπετειώδεις!
Το γεγονός ότι οι αποφάσεις για προσφορά ορισμένων πραγμάτων ή υπηρεσιών δωρεάν ή μόνο ως κατ' αποκοπή δεν επιτυγχάνουν απαραίτητα την επιθυμητή επιτυχία φαίνεται από το κόστος για τις τηλεπικοινωνίες, το οποίο, αν και καλοπροαίρετο, έχει μειωθεί τόσο πολύ προς όφελος των όλα αυτά που η εντελώς ανούσια χρήση ξεφεύγει από τον έλεγχο και με αυτόν τον τρόπο οδηγεί σε κατανάλωση ενέργειας που δύσκολα αντέχουμε πλέον.
Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι βέβαιο, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες που θέλετε να ζητήσετε δωρεάν, ότι το κόστος θα παραμείνει και ότι τελικά θα πρέπει να το πληρώσουμε όλοι.
Το όλο θέμα έχει γίνει εντελώς ακατανόητο για μένα, όμως, με το γεγονός ότι σε όλες τις συζητήσεις για κατ' αποκοπή τιμές ή ακόμα και δωρεάν αγαθά και υπηρεσίες, ένα πράγμα πηγαίνει τώρα στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή η συζήτηση για τα δύο αγαθά νερό και αέρας. , από το οποίο όλοι εξαρτώνται πλήρως το δικαιούνται πάντα και δεν πρέπει ποτέ να πληρώνουν επιπλέον για αυτό.
Για πόσο ακόμη θα μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά αυτά τα αγαθά;!
«Τα χρήματα συχνά κοστίζουν πάρα πολύ και η δύναμη και η ευχαρίστηση δεν είναι φθηνά. Ο αρχαίος ποιητής είπε, «οι θεοί πουλάνε όλα τα πράγματα σε δίκαιη τιμή».
Ραλφ Γουόλντο Έμερσον, Η Διεξαγωγή της Ζωής (1860: 94)
