Φωτογραφία ανάρτησης: New York skyline | © Pixabay
Όταν πολλοί σήμερα σκέφτονται ακόμη τις μεγάλες πόλεις, αναφέρονται σε έναν ορισμό του Διεθνές Συνέδριο Στατιστικής από το 1887, που τότε και εγκύρως όριζε ότι όλες οι πόλεις με τουλάχιστον 100 κατοίκους είναι και μεγάλες πόλεις.
Όλοι μάλλον συμφωνούν ότι πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία σχεδόν 150 χρόνια, αλλά και ότι οι άνθρωποι κρατούν πράγματα που αγαπούν για όσο το δυνατόν περισσότερο. Σχετικό παράδειγμα είναι ο μεσαιωνικός δημοτικός νόμος, ο οποίος εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα για πόλεις που έχουν λιγότερους κατοίκους από τους μικρότερους δήμους της περιοχής.
Μάλλον γι' αυτό είναι και ουτοπικό -τουλάχιστον όσο εμείς οι Ευρωπαίοι έχουμε ακόμα λόγο στις παγκόσμιες υποθέσεις- να αυξηθεί το όριο σε μια μεγάλη πόλη στο ένα εκατομμύριο κατοίκους, για παράδειγμα.
Γι' αυτό είναι επίσης απαραίτητο να σκεφτούμε τι πραγματικά ορίζει μια τόσο μεγάλη πόλη, γιατί προφανώς αυτό είναι που παρακινεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να θέλουν να ζήσουν εκεί.
Μια μεγάλη πόλη βρίσκεται γενικά σε έναν κόμβο μεταφορών που τη συνδέει με τουλάχιστον δύο άλλες μεγάλες πόλεις. Εάν μια μεγάλη πόλη συνδέεται με μια μεγάλη πόλη μόνο από πλευράς συγκοινωνιών, πρέπει να υποθέσει κανείς ότι είναι περισσότερο μια δορυφορική πόλη ή, όπως το έθεσε τόσο όμορφα το Wirtschaftswoche 2017, μια πόλη ιδανική τοποθεσία για μετακινήσεις.
Ο μητροπολιτικός κόμβος μεταφορών θα πρέπει να περιλαμβάνει τη γη, τον αέρα και το νερό, καθώς και τις τηλεπικοινωνίες. Το νερό θα μπορούσε να παραλειφθεί εδώ για γεωγραφικούς λόγους και στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών δύο ή περισσότερες μεγάλες πόλεις θα μπορούσαν να πέσουν πίσω σε ένα κεντρικό αεροδρόμιο, με την προϋπόθεση ότι καθεμία από αυτές έχει τη δική της σύνδεση. Το αεροδρόμιο Basel-Mulhouse είναι ένα καλό παράδειγμα και το αεροδρόμιο της Λειψίας θα μπορούσε να ήταν και για το Βερολίνο και τη Λειψία.
Ένα άλλο παράδειγμα αυτής της μητροπολιτικής υποδομής είναι η σύνδεση της σχετικής κίνησης, με τη μεταφορά ανθρώπων, αγαθών και αγαθών να πραγματοποιείται όσο το δυνατόν καλύτερα.
Μόνο με αυτές τις κυκλοφοριακές-τεχνικές συνθήκες υπάρχει η πιθανότητα μια πόλη να γίνει ή να παραμείνει μεγάλη πόλη.
Είναι κακό αν εσύ σιδηροδρομικές συνδέσεις το κόβει ή το κατευθύνει συνειδητά σε άλλη μεγαλούπολη. Είναι επίσης κακό αν έχετε ένα υπάρχον σύνδεση νερού δεν έχει βελτιστοποιηθεί για τη σημερινή κίνηση. Είναι ακόμη χειρότερο αν δεν βελτιστοποιήσετε τη σύνδεση των διαφορετικών τύπων κυκλοφορίας και είναι πολύ κακό αν η εισερχόμενη και η εξερχόμενη κίνηση παρεμποδίζεται αντί να βελτιώνεται από την ίδια την πόλη.
Επιπλέον, μια μεγάλη πόλη βασικά απαιτεί επίσης ένα Προσφορά εκπαίδευσης και κατάρτισης, το οποίο αντικατοπτρίζει το πλήρες φάσμα και το βάθος της εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των αντίστοιχων ικανοτήτων έρευνας και ανάπτυξης. Από τη μία πλευρά, το σύστημα των μεγάλων πόλεων είναι πλέον τόσο περίπλοκο που χρειάζονται άνθρωποι που κατανοούν αυτό το σύστημα στο σύνολό του και μπορούν στη συνέχεια να το αντιμετωπίσουν. Από την άλλη πλευρά, η εκπαίδευση είναι τόσο εκτεταμένη και δαπανηρή που αυτή η προσφορά πρέπει να συγκεντρωθεί σε μεγάλες πόλεις για να μπορέσει να την προσφέρει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Εδώ μπαίνει μόνη της η κυκλοφοριακή σύνδεση μιας μεγάλης πόλης με τη γύρω περιοχή.
Ωστόσο, η εκπαίδευση είναι επίσης το μόνο κριτήριο μιας μεγάλης πόλης, το οποίο πιθανότατα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε κάθε μεγάλη πόλη, επειδή σε αντίθεση με όλες τις άλλες πρώτες ύλες, η ευφυΐα είναι πραγματικά διαθέσιμη μόνο σε περιορισμένο βαθμό και επομένως είναι ένα αγαθό από όλες τις μεγάλες οι πόλεις προσπαθούν και το οποίο τελικά αποφασίζει επίσης πώς και προς ποια κατεύθυνση θα αναπτυχθεί μια μεγάλη πόλη.
Ένα άλλο κριτήριο μιας μεγάλης πόλης είναι ότι εκτός από εκπαίδευση και κατάρτιση παρέχει και άλλες προσφορές και υπηρεσίες που δεν μπορούν να παρέχονται παντού σε επαρκή ποσότητα και ποιότητα. Καλά παραδείγματα είναι η υγειονομική περίθαλψη, η θρησκευτική, ο αθλητισμός, Πολιτισμός- και εγκαταστάσεις αναψυχής.
Επιπλέον, υπάρχουν επίσης διοικητικά και εθνικά προληπτικά καθήκοντα καθώς και αμυντικές ικανότητες, οι οποίες συγκεντρώνονται επίσης καλύτερα σε κόμβους μεταφορών, δηλαδή σε μεγάλες πόλεις.
Συνολικά, το εμπόριο, το εμπόριο και η βιομηχανία θα ανθίσουν επίσης, έτσι ώστε μια μεγάλη πόλη να προσελκύει περισσότερους ανθρώπους που είτε θέλουν να ζήσουν τοπικά είτε που είναι χαρούμενοι να μετακινούνται καθημερινά μέσα και έξω.
Paul Hegelmaier, Ο Λόρδος Δήμαρχος του Χάιλμπρον από το 1884 έως το 1904, είδε την ανάπτυξη του Χάιλμπρον λίγο πιο κριτικά από μένα. Πιθανώς επειδή ήταν απλώς ένας "Neigschmeckter" και δεν έκανε ποτέ πραγματικά φίλους με εμάς τους Heilbronner. Ακόμα κι αν η αντιπάθεια ήταν αμοιβαία εκείνη την εποχή, σήμερα αναγνωρίζεται ανεπιφύλακτα η συμβολή του στην ανάπτυξη της πόλης του Heilbronn.
Ίσως δεν είναι τόσο κακό αν κρατιέστε συχνά στον καθρέφτη, ειδικά αν κάνετε λιγότερο αυτοκριτική.
Αντίο στο Heilbronn
Γλείψε με στο Α..., πόλη των ψυχών των μαγαζάτορα,
Paul Hegelmaier, 1904
Θα σκάσω την αποχαιρετιστήρια πορεία μου από μέσα σου σήμερα.
Δεν θα σου λείψουν ποτέ ανόητα κόλπα,
αλλά περισσότερο φως. Γλείψτε με στο Α... .
Το καλωσόρισμά μου κάποτε ήταν σχεδόν υπερβολικό
Ο αποχαιρετισμός μπορεί να φαίνεται λίγο πολύ σκληρός.
Αυτό συμβαίνει γιατί δεν γνωριζόμασταν αρκετά
Αλλά τώρα πολύ καλά. Γλείψτε με στο Α... .
«Τι μου έδωσε ο Χάιλμπρον; Η δημοκρατία ως τρόπος ζωής. Αυτή είναι η κληρονομιά αυτής της πόλης. Και τι σημαίνει δημοκρατία ως τρόπος ζωής; Αλλά μόνο αυτό: να γνωρίσεις τους ανθρώπους ως ανθρώπους, ανεξάρτητα από το ποιοι είναι και από πού προέρχονται».
Theodor Heuss, όπως αναφέρεται στο μουσείο στο Brackenheim
