Δημοσίευση φωτογραφίας: παράδειγμα εικόνας | © Pixabay
Οι πιο πρόσφατες εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δημοκρατία της Αυστρίας, καθώς και το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος, μας αφήνουν με δέος στο τέλος του έτους. Μπορούμε τώρα να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι και ο δυτικός κόσμος γίνεται όλο και πιο ασυνήθιστος, γιατί κανένας πολίτης δεν φαίνεται να μπορεί να βρει τις σωστές απαντήσεις στον ολοένα αυξανόμενο λαϊκισμό και τη σχετική αναγέννηση του εθνικισμού και του ολοκληρωτισμού.
Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να είναι γνωστό σε όλους ότι η δημοκρατία είναι η πιο δύσκολη, πιο περίπλοκη και επίσης πιο εντατική μορφή διακυβέρνησης από όλες, αλλά επίσης και χωρίς αμφιβολία η πιο επιτυχημένη και η μόνη που δίνει σε κάθε άνθρωπο την ευκαιρία για τη δική του. συμμετοχή και προσωπική επιτυχία.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να διευκρινιστεί γιατί όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας θέλουν να προτιμούν δήθεν απλούστερες λύσεις και γιατί αμφισβητούν όλο και περισσότερο τις κατεστημένες δημοκρατικές δομές. Η υποτιθέμενη απώλεια εμπιστοσύνης στις υπάρχουσες δομές συχνά δίνεται ως λόγος - ο κόσμος προφανώς δεν πιστεύει πλέον ότι το «σύστημα» λειτουργεί για τον μεμονωμένο πολίτη και ξεχνά εντελώς ότι εμείς οι πολίτες είμαστε όλοι το «σύστημα»!
Θα ήθελα να κατατάξω αυτούς τους αμφισβητούμενους συμπολίτες σε τρεις κατηγορίες:
- τα «αιώνια χθες», που είχαν ξεφύγει από το 1945/1989.
- πολιτικά πολύ ενεργοί συμπολίτες που, επί δεκαετίες, δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν τις απόψεις και τις ιδέες τους αποδεκτές από την πλειοψηφία και τώρα, εντελώς απογοητευμένοι, θέλουν να δουν το λάθος σε μια υποτιθέμενη ψεύτικη δημοκρατία και
- πολύ άνετα άτομα ή άτομα που είναι εντελώς αδιάφορα για την κοινωνία, που ενδιαφέρονται ξαφνικά για την κοινωνία και τη δημοκρατία όταν υπάρχει ένα θέμα που τους αφορά προσωπικά ή στο τέλος της πολύ ιδιωτικής τους ζωής και που, λόγω έλλειψης εμπειρία και γνώση, δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω πώς λειτουργεί.
Αλλά τα κόμματα και ορισμένοι πολιτικοί πρέπει επίσης να θεωρηθούν ότι έχουν κάποιου είδους συνενοχή στην παρούσα κατάσταση. Οι πρώτοι φαίνονται όλο και λιγότερο ικανοί να παρουσιάζουν πειστικούς υποψηφίους στους ψηφοφόρους και οι δεύτεροι πιστεύουν ότι μπορούν να ξεφύγουν από το σισύφειο έργο της καθημερινής δημοκρατικής ζωής τυφλώνοντάς τους και εξαπατώντας τους και, για παράδειγμα, επιλέγουν να το κάνουν. Β. να μπορεί να βάλει τα πράγματα στο σωστό φως στα talk show.
Αφενός, παίζουν στα χέρια των απογοητευμένων ή λιγότερο καλά ενημερωμένων πολιτών και, αφετέρου, επιχειρούν σε ένα έδαφος που οι λαϊκιστές και οι ολοκληρωτικοί μπορούν να κάνουν πολύ καλύτερα.
Πιστεύω ότι εμείς οι πολίτες είμαστε αρκετά ανίσχυροι απέναντι στην πρώην ομάδα συμπολιτών. Διότι αυτή η ομάδα δεν δέχεται ούτε γεγονότα ούτε επιχειρήματα και επίσης αρνείται μια δημοκρατική συζήτηση. Γι' αυτό απαιτείται εδώ η εκτελεστική και κυρίως η δικαστική εξουσία να βάλει όλους τους εχθρούς της δημοκρατίας στη θέση τους χωρίς αν και αλλά!
Στη δεύτερη ομάδα, βλέπω μια ιδιαίτερη πρόκληση για τους επαγγελματίες πολιτικούς μας, οι οποίοι αφενός σέβονται την προστασία και τα δικαιώματα των μειονοτήτων και αφετέρου πρέπει να συνεχίσουν να χτίζουν γέφυρες για αυτούς τους συμπολίτες τους ώστε να συνεχίσουν να αποτελούν μέρος του κοινωνικό λόγο και σίγουρα προς όφελος όλων.
Στην τρίτη ομάδα, από την άλλη, ως υπεύθυνοι πολίτες, καλούμαστε να εντάξουμε καλύτερα αυτούς τους συνανθρώπους μας στις κοινωνικές διαδικασίες και να τους βοηθήσουμε να αντισταθμίσουν την έλλειψη εμπειρίας και γνώσης.
«Πιστεύω στους ανθρώπους, αλλά η πίστη μου είναι χωρίς συναισθηματισμό. Γνωρίζω ότι σε περιβάλλοντα αβεβαιότητας, φόβου και πείνας, ο άνθρωπος είναι νανωμένος και διαμορφωμένος χωρίς να το γνωρίζει, όπως το φυτό που παλεύει κάτω από μια πέτρα δεν γνωρίζει τη δική του κατάσταση».
Pearl S Buck, Κύλισε την Πέτρα (22 Ιανουαρίου 2010)
