Δημοσίευση φωτογραφίας: παράδειγμα εικόνας | © Pixabay
Παραδοσιακά, το αργότερο στην αρχή του Advent, οι εκκλησίες μας και όλο και περισσότερες «οργανώσεις βοήθειας» εφιστούν την προσοχή των πολιτών μας στο γεγονός ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τακτοποιημένα και πολιτισμένα παντού στον κόσμο όσο εδώ στη Γερμανία.
Το αργότερο από τότε που τα μέσα μας τόλμησαν να κοιτάξουν πέρα από τη μύτη τους, κάτι που σίγουρα σχετίζεται με την αυξανόμενη διαθεσιμότητα του Διαδικτύου για όλους τους πολίτες, γνωρίζουμε επίσης από άλλες πηγές ότι ο κόσμος μας δεν είναι τόσο εντάξει παντού όσο εδώ.
Και το αργότερο από το 2015, όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί άνθρωποι εκτός Γερμανίας που στόχος τους είναι να αποκτήσουν έδαφος εδώ ή τουλάχιστον να πάρουν το μερίδιό τους από την «ευημερία» μας.
Αλλά το αργότερο από την αυξανόμενη εμφάνιση του COVID-19, συμπεριλαμβανομένου κι εμάς, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο κόσμος δεν είναι πλέον τόσο τακτοποιημένος όσο τον είχαμε συνηθίσει "πάντα" και πώς συνεχίζει να ελπίζει και να υπόσχεται για πολλά νέα μετανάστες.
Δεν μιλάω για τις αυξανόμενες ορδές ποτών, ζητιάνων και μικροπωλητών που τους αρέσει να συνωστίζονται στις εκκλησίες μας και στους πεζόδρομους, ούτε για την αυξανόμενη ρύπανση των πόλεων, των χωριών και της υπαίθρου μας.
Δεν μιλάω για πολιτειακές κυβερνήσεις που τσακώνονται για τη διανομή των δόσεων εμβολίων και αναπνευστήρων, ή για συμπολίτες που τσακώνονται για τα ρολά χαρτιού υγείας, αλλά για τις πραγματικά αξιοσημείωτες αλλαγές στην κοινωνία μας.
Επειδή εν τω μεταξύ, δυτικογερμανικά στρατιωτικά αεροπλάνα πετούν άρρωστους σε ολόκληρη τη δημοκρατία, στρατιώτες της Bundeswehr βοηθούν στα νοσοκομεία και καμία διοίκηση της πόλης δεν θα ήταν αδιανόητη χωρίς αυτά, ενώ πάρα πολλοί συμπολίτες μας συνεχίζουν να επιμένουν στο «δικαίωμά τους». στην ευχαρίστηση», το «δικαίωμά τους στην άγνοια» ή ακόμα και να επιμείνουν στο δικαίωμά τους να είναι απλώς αντικοινωνικοί ηλίθιοι.
Κάθε κοινωνία υποστηρίζεται από τους κορυφαίους ερμηνευτές της με την πλήρη έννοια της λέξης, οι οποίοι μπορούν πάντα να παρασύρουν έναν ορισμένο αριθμό «πολύ ειδικών» συμπολιτών και, αν τα πράγματα «πάνε καλά», θέλουν επίσης να συνεισφέρουν με δωρεές και άλλη βοήθεια να διασφαλιστεί ότι άλλες λιγότερο επιτυχημένες περιοχές και περιοχές του κόσμου, όπως το Σάαρλαντ ή το Βερολίνο, μπορούν να «διατηρηθούν ζωντανές».
Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς τους κορυφαίους επιδόσεις δεν ξέρουν πλέον πώς διατηρούν ζωντανές τις εταιρείες, τις επιχειρήσεις ή τις επιχειρήσεις τους, από πού αντλούν τα κεφάλαια για να πληρώσουν ακόμη και τους φόρους τους, πώς μειώνουν στα μισά τις συσσωρευμένες υπερωρίες ή ημέρες διακοπών ή πόσα παιδιά, φοιτητές , τους αρρώστους ή τους ηλικιωμένους μπορούν ακόμα να φροντίσουν;
Η Έλευση είναι στην πραγματικότητα μια στιγμή να «επιβραδύνεις» λίγο και μετά να χρησιμοποιήσεις αυτόν τον ελεύθερο χρόνο για να σκεφτείς τον εαυτό σου, τους αγαπημένους σου και τον υπόλοιπο κόσμο.
Όσοι συμπολίτες βρουν ή τους δοθεί η ευκαιρία να το κάνουν μπορούν να θεωρήσουν τους εαυτούς τους τυχερούς.
Εάν είστε κι εσείς ένας από αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους, τότε νομίζω ότι θα ήταν καλό να σκεφτείτε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ή ακόμα και να δώσουμε μια μικρή υποστήριξη σε εκείνους τους ανθρώπους που βρίσκονται σε λιγότερο άνετη κατάσταση.
Και όπως μια δωρεά μόνο ενός ευρώ στο «Bread for the World» μπορεί να έχει μεγάλο αντίκτυπο, έτσι και το μικρό κομμάτι σκουπιδιών που δεν καταλήγει στο δρόμο αλλά στον κάδο σκουπιδιών ή σε έναν καλά τοποθετημένο μάσκα προσώπου ή επαρκή απόσταση από τους γείτονες ή ακόμα και ανανεωμένο εμβόλιο, όπως π.χ Β. κατά της γρίπης ή κατά του COVID-19, όλα έχουν μεγάλο αντίκτυπο σε εμάς.
Και αν συναντήσετε έναν συμπολίτη κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής Advent που δεν έχει χρόνο να σκεφτεί λόγω όλης της δουλειάς, τότε απλά να του λέτε ευχαριστώ θα ήταν μια μικρή αλλά σίγουρα πολύ ωραία χειρονομία.
Έχοντας αυτό κατά νου, εύχομαι σε όλους μας μια στοχαστική σεζόν Advent και ελπίζω ότι όσο το δυνατόν περισσότεροι από εμάς θα περάσουμε αλώβητοι την επόμενη χρονιά.
«Πρέπει να ανοίξεις τα πανιά στον ατελείωτο άνεμο, μόνο τότε θα νιώσουμε τι είδους ταξίδι είμαστε ικανοί».
Άλφρεντ Ντελπ, The Law of Liberty, Epiphany 1945
