Φωτογραφία ανάρτησης: Καταρρέει ευρωπαϊκή σημαία | © Shutterstock
Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ευρώπη και γύρω από αυτήν δεν εκπλήσσουν μόνο εμάς τους Ευρωπαίους φεντεραλιστές. Η Ευρώπη όχι μόνο καταρρέει στα άκρα της, αλλά διαβρώνεται και από το κέντρο της. και όλα αυτά 100 χρόνια μετά την έναρξη μιας άνευ προηγουμένου μαζικής δολοφονίας και 25 χρόνια μετά την πτώση του τείχους - το τέλος του, που παλαιότερα πίστευαν ότι ήταν οριστικό!
Ορισμένοι συμπολίτες υποψιάζονται ήδη ότι η πολιτική πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από αναδιανομή κεφαλαίων και κυριολεκτικά χτυπήματα άδειων κλισέ στα αυτιά των πολιτικών αντιπάλων. Η Ευρώπη κινδυνεύει! Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 φαίνεται να έχει μόνο περιφερειακή σημασία και τα πολιτικά μας δικαιώματα, που κωδικοποιήθηκαν τελευταία φορά το 2000 ως θεμελιώδη δικαιώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αμφισβητούνται όλο και πιο συχνά: το απόρρητο των ταχυδρομείων και των τηλεπικοινωνιών προφανώς υπάρχει μόνο στα χαρτιά , οι απόψεις - και η ελευθερία της πληροφόρησης περιορίζεται τώρα και εντός της ΕΕ, η ελευθερία ταξιδιού, η ελευθερία του συνέρχεσθαι και το δικαίωμα επιλογής του τόπου διαμονής θα πρέπει να ισχύουν μόνο για ορισμένους συμπολίτες μας και πολλοί από εμάς δίνουμε όλο και περισσότερο αυξήστε το δικαίωμα ψήφου και συμμετοχής μας σε εκδηλώσεις της κοινότητας Καθήκοντα όπως η εργασία σε συλλόγους, συλλόγους και πάρτι. Όσο υπόσχονται σε εμάς τους Ευρωπαίους οικονομική ασφάλεια, φαίνεται να θέλουμε να καταπιούμε τα πάντα.
Αλλά τα πρόσφατα γεγονότα είναι μια ευκαιρία και για την Ευρώπη μας! Διότι είναι πλέον προφανές πού θα μας οδηγήσουν οι συγκεντρωτές με τους παραδοσιακούς εθνικισμούς, τα πρότυπα ερμηνείας και συμπεριφοράς τους – πίσω στον 19ο αιώνα. Ας αδράξουμε αυτή την ευκαιρία και ας δώσουμε πίσω τις αξίες για τις οποίες πολέμησαν σκληρά οι πρόγονοί μας. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει να λαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα κρατικά κονδύλια, αλλά μάλλον να υποστηρίζουμε τους συμπολίτες τους στην προσπάθειά τους να μπορούν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Και δημοκρατία δεν σημαίνει να βλέπεις τους άλλους να παίρνουν αποφάσεις, αλλά να ενημερώνεσαι και να συμμετέχεις. Υπενθυμίζουμε σε όλους ότι η ελευθερία και η ειρήνη δεν είναι ποτέ μάταιες, πρέπει να κερδίζονται ξανά και ξανά.
Αλλά ας μην αποθαρρυνόμαστε, η ευρωπαϊκή μας ιδέα εξακολουθεί να είναι ένα πολύ ελκυστικό μοντέλο ανθρώπινης συνύπαρξης, γιατί δίνει σε όλους την ευκαιρία για μια ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή ζωή. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται για την Ευρώπη και γιατί οι ευρωπαϊκές αξίες απαιτούνται ξανά και ξανά, ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές του κόσμου. Εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να δράσουμε, πρέπει να επιμείνουμε στις δικές μας αξίες, πρέπει να «κερδίζουμε» και να «εργαζόμαστε» για αυτές οι ίδιοι και πρέπει επίσης να βοηθήσουμε άλλους ανθρώπους να εδραιώσουν αυτές τις αξίες στις χώρες τους. Συνολικά: "Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο αίσθημα αλληλεγγύης, ώστε η ενότητά της να μην καταλήξει να καταρρεύσει λόγω υπερβολικού φόρτου για τους δωρητές και απογοήτευσης από την πλευρά των αποδεκτών." (Wladyslaw Bartoszewski)
«Η καλύτερη δημοκρατία γίνεται άχρηστη όταν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έχει σαπίσει και αποτελείται μόνο από εγωιστικές κλίκες, από κλίκες, προνόμια και αυθαιρεσίες».
Richard David Precht, Η τέχνη του να μην είσαι εγωιστής: γιατί θέλουμε να είμαστε καλοί και τι μας εμποδίζει να το κάνουμε (2010: 27f)
