Εθελοντισμός

Φωτογραφία ανάρτησης: χέρια | © Pixabay

Η 5η Δεκεμβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού, είναι μια καλή στιγμή για να αναλογιστούμε λίγο τον «εθελοντισμό». Πράγματι, θέμα ξεκάθαρο και φυσικά αστικό. Υποστηρίζω μάλιστα ότι κάθε κοινωνία που γνωρίζει και καλλιεργεί τον εθελοντισμό είναι επιτυχημένη. Και οι κοινωνίες που δεν γνωρίζουν για τον εθελοντισμό, οι λεγόμενες κοινωνίες baksheesh, δεν μπορούν ποτέ να είναι τόσο επιτυχημένες.

Το συνειδητοποίησα πραγματικά πρόσφατα όταν είχα μια πραγματικά πολύ θετική συνομιλία με έναν επαγγελματία πολιτικό που στην πραγματικότητα δεν μπορούσε να καταλάβει καθόλου ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κάτι "δωρεάν". Και έτσι ήταν επίσης φυσικό για τον ίδιο ότι όχι μόνο θα μπορούσε να ζήσει καλά μέσα από την «εθελοντική του εργασία» και τη δέσμευση που επέδειξε, αλλά και επάξια να εξασφαλίσει ένα ξέγνοιαστο μέλλον για τον εαυτό του.

Γι' αυτό θα ήθελα να επανέλθω στις πραγματικές βασικές αρχές της εθελοντικής εργασίας σε αυτό το άρθρο. Εθελοντική εργασία είναι η ενασχόληση με δημόσιες λειτουργίες, οι οποίες νομιμοποιούνται με εκλογή και πραγματοποιείται από τους δημόσιους λειτουργούς δωρεάν, δηλαδή χωρίς καμία αμοιβή ή άλλο υλικό όφελος.

Ο εθελοντισμός υποστηρίζεται ιδανικά από περαιτέρω συμμετοχή στα κοινά, όπως: Β. τις εθελοντικές υπηρεσίες, συμπληρωμένες και κατ' αυτόν τον τρόπο συμπληρωμένες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κοινωνίες που έχουν τόσο αφοσιωμένους πολίτες είναι τόσο επιτυχημένες, επειδή αυτοί οι πολίτες κάνουν πολλές δραστηριότητες «δωρεάν» και έτσι προάγουν σημαντικά μια κοινωνία.

Οι τυπικές τιμητικές θέσεις είναι μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου, δημοτικοί σύμβουλοι και δημοτικοί σύμβουλοι. Ο αλτρουισμός, το αντίθετο του εγωισμού, σίγουρα μπορεί να καταλογιστεί σε αυτούς τους πολίτες που συνοδεύουν τέτοια αξιώματα. Και αυτό δείχνει επίσης ξεκάθαρα γιατί τέτοιες εταιρείες είναι απλώς πιο επιτυχημένες.

Εν τω μεταξύ, όμως, έχει γίνει σύνηθες για εμάς ότι πολλές τιμητικές θέσεις συνδέονται με τα λεγόμενα επιδόματα εξόδων, τα οποία, σύμφωνα με την αρχική ιδέα, έπρεπε να αποζημιώσουν τον υφιστάμενο για τα έξοδα μεταφοράς και τα απαραίτητα είδη γραφείου - τα οποία εξουδετερώνει την ιδέα των τιμητικών θέσεων - και όλο και περισσότερο μια πολύ καλή ευκαιρία κερδών για τους κατεστημένους. Αν είναι μεγαλύτερος σύλλογος ή σύλλογος, είναι ευτυχής να ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως σε επιδόματα εξόδων, ή τουλάχιστον, όπως συμβαίνει με τα τοπικά συμβούλια, μπορεί να εξασφαλίσει ένα εισόδημα που είναι πάνω από το μέσο όρο της κοινωνίας.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση το έθεσε ως εξής: "Ο εθελοντισμός έχει πολλά πρόσωπα: Στη Γερμανία, 31 εκατομμύρια άνθρωποι προσφέρονται εθελοντικά. Συνεισφέρετε σημαντικά στην κοινωνία μας». 

Η ουσία του θέματος είναι ότι δεν είναι πλέον τιμητικό αξίωμα εάν ο κάτοχος αμείβεται γι' αυτό, και δεν μπορεί κανείς πλέον να υποθέσει ότι ο κάτοχος της θέσης έχει αλτρουιστικά κίνητρα, αλλά πρέπει να υποθέσει ότι είναι ακριβώς ο εγωισμός που κυριαρχεί στο κοινωνία baksheesh.

Και είναι ακριβώς η έλλειψη αλτρουιστικών κινήτρων που καταστρέφει την ιδέα της εθελοντικής εργασίας και έτσι καταστρέφει και το πραγματικό της νόημα και σκοπό. Υποστηρίζω ότι βρισκόμαστε εδώ και καιρό στο δρόμο για μια εθελοντική κοινωνία baksheesh και ότι ο εθελοντισμός σύντομα θα είναι απλώς ένας κενός όρος που χρησιμοποιείτε όταν θέλετε να ζαχαρώσετε κάτι.

Τι μπορούμε να κάνουμε αν θέλουμε να σώσουμε την κοινωνία μας;

Πρώτα από όλα, πρέπει να διασφαλίσουμε τη διαφάνεια και να προσθέσουμε το αντίστοιχο τίμημα, ειδικά για «τιμητικές θέσεις». Και το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κάνουμε τιμητικές θέσεις πίσω στο να είμαστε τέτοιες.

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί πολίτες στη χώρα μας που θα υποστήριζαν επίσης τέτοιες τιμητικές θέσεις και θα ήταν επίσης περήφανοι που θα μπορούσαν να εργαστούν προς όφελος της κοινωνίας μας - η τιμή θα ήταν σίγουρα αρκετή ανταμοιβή για αυτούς.