Φωτογραφία ανάρτησης: Γαλλικό τρίχρωμο | © Pixabay
Κρίστιαν Μος το έχει ήδη σε ανάρτηση ιστολογίου «ανοικτή στρατηγική αυτονομία» Ας πούμε ότι η Γαλλική Δημοκρατία θέτει στην πραγματικότητα την Προεδρία του Συμβουλίου υπό το σύνθημα «στρατηγική αυτονομία για την Ευρώπη».
Οι πολιτικοί ρεαλιστές σίγουρα θα το υποτιμήσουν ξανά αυτό, καθώς είναι γνωστό ότι στους Γάλλους γείτονές μας αρέσει να έχουν τον μεγάλο λόγο, αλλά χωρίς να μπορούν να δείξουν οι ίδιοι τους αντίστοιχους πόρους. Από αυτή την άποψη, θα ήθελα να υπενθυμίσω τη σχεδιαζόμενη Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (EDC) από τα πρώτα χρόνια της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Και από τότε, η γαλλογερμανική συνεργασία διαμορφώθηκε ουσιαστικά από το γεγονός ότι βοηθάμε τους γείτονές μας να βοηθήσουν στην εκπλήρωση των ίδιων των ονείρων τους. Μέχρι στιγμής, όμως, καταφέραμε πολύ διπλωματικά και με μεγάλα οικονομικά έξοδα όχι μόνο να κρατήσουμε τη Γαλλία στην Ευρώπη, αλλά και να τη φέρουμε πιο κοντά στο ΝΑΤΟ.
Προφανώς, ωστόσο, αυτές οι παραχωρήσεις ήταν μόνο προσωρινές. Και έτσι, εν όψει της επίσημης ανακοίνωσης αυτού του προγράμματος της Γαλλικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ, που φέρει τον τίτλο «Ανάοδος, Δύναμη, Ανήκοντας», καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε τις γαλλικές διεκδικήσεις μεγάλων δυνάμεων, τις οποίες είναι πλέον πολύ χαρούμενοι. να συνδεθεί με ένα «ευρωπαϊκό υπερκράτος». , να έχει κάπως καταπραϋντικό αποτέλεσμα.
Έτσι θα βρείτε μόνο μια ακόμη φορά σε αυτό το πρόγραμμα την «ενίσχυση του α Άνοιξε Ευρώπη» — η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με μια ανοιχτή κοινωνία και, σε αντίθεση με την τελευταία, επίσης δεν ορίζεται περαιτέρω — και μια «Άνοιξε Η εμπορική πολιτική», ενώ η «ανοικτή Ευρώπη» και η «πολιτική ανοιχτού εμπορίου» της πρέπει να θεωρούνται απειλές για τον σημαντικότερο σύμμαχό μας, τις ΗΠΑ. Επιπλέον, γίνεται λόγος για «αυτονομία λήψης αποφάσεων έναντι των ΗΠΑ» και η «αυτονομία» ή ακόμη και η «στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης» εξακολουθεί να αναφέρεται επανειλημμένα. Το όλο θέμα τότε κορυφώνεται στο αίτημα για μια «απόλυτα κυρίαρχη Ευρώπη».
Ωστόσο, δεν γίνεται πλέον λόγος για «ανοιχτή στρατηγική αυτονομία» —όποια κι αν είναι αυτή— αλλά μάλλον, κάπως καθησυχαστικά, οι σύμμαχοί μας στη Βόρεια Αμερική και εμείς οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, ότι η «ευρωπαϊκή άμυνα συμπληρωματικά του ΝΑΤΟ», αναφέρεται και πρέπει να υποστηριχθεί η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ - αλλά αυτό κάθε άλλο παρά γαλλική δέσμευση στο ΝΑΤΟ!
Το λυπηρό είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν καταφέραμε να πείσουμε τους Γάλλους γείτονές μας για ένα ομοσπονδιακό κράτος ή τουλάχιστον να τους ελευθερώσουμε από τον καθαρά εθνικό αέρα υπερδύναμης τους, αλλά κατορθώσαμε επανειλημμένα να τους πείσουμε οι ίδιοι μέσω παρεξηγημένων υποσχέσεων Ή οι παραχωρήσεις συνεχίζουν να τροφοδοτούν? Θα μπορούσε κανείς ακόμη να υποθέσει ότι εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να γίνουμε ξανά «Μεγαλύτεροι Γερμανοί» εξαιτίας αυτών των γαλλικών αξιώσεων — ένα Μεγάλο Έθνος. Είναι ακόμη πιο λυπηρό το γεγονός ότι η «γερμανογαλλική φιλία» που τόσο επαινείται από όλους δεν κατάφερε ακόμη να επιτύχει μια ενωμένη Ευρώπη, αλλά «μόνο» να διασφαλίσει ότι δεν θα πυροβολούμε πλέον ο ένας εναντίον του άλλου.
Πρέπει να είναι σαφές σε όλους μας ότι ακόμη και ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει ξανά αυτόνομο. Ειδικά όχι αν θέλουμε να συνεχίσουμε να τηρούμε τα κοινωνικά μας πρότυπα και τις ευγενείς αξίες μας. Επειδή μας λείπουν όλοι οι πόροι που δεν μπορούμε πλέον να αμφισβητήσουμε με το άλλο 95% της ανθρωπότητας — δεν χρειάζεται να επιτύχουμε στρατηγική αυτονομία, αλλά την πιο ολοκληρωμένη δυνατή συνεργασία.
Σε απλά αγγλικά: Συνασπισμοί και συνεργασία, όχι αντιπαραθέσεις, απαιτούνται!
Εδώ μπορείτε να βρείτε το πρόγραμμα της Γαλλικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ:
Ότι δεν αναφέρεται καθόλου ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος και αυτό παρά την πρόσφατη γερμανική προέλαση (συμφωνία συνασπισμού), δεν θα εκπλήσσει πλέον κανέναν.
Σε αυτό αναφέρεται μόνο η τραπεζική ένωση, κάτι που επίσης δεν αποτελεί έκπληξη.
Μπορεί κανείς να μιλήσει για καθαρό θόρυβο προεκλογικής εκστρατείας τόσο στην περίπτωση της συμφωνίας του γερμανικού συνασπισμού όσο και στο γαλλικό πρόγραμμα για την Προεδρία του Συμβουλίου, τα οποία και τα δύο γράφτηκαν αποκλειστικά για τις δικές τους εθνικές ομάδες ψηφοφόρων.
Εάν η Γαλλία είχε όντως λάβει σοβαρά υπόψη τη συμφωνία του γερμανικού συνασπισμού, θα είχε απαντήσει σε αυτήν. Και αν θα έπρεπε να είναι μια διπλωματική απάντηση στη γερμανική προέλαση, τότε θα ήταν ξεκάθαρο: «Γάμησε την Ευρώπη!».
«Les États n'ont pas d'amis, ils n'ont que des intérêts».
Ο Charles de Gaulle που αναφέρεται στον Eric Walther, la Tribune, Ecoutes: l'imperialisme américain 2.0 (1. Ιούλιος 2013)
