Φωτογραφία ανάρτησης: ψηφοδέλτια | © Alexandru Nika, Shutterstock
Αυτός ο Νοέμβριος έχει να κάνει με τις αμερικανικές εκλογές, οι οποίες ελπίζουμε ότι θα φέρουν σύντομα αποτέλεσμα, αν και όλοι ελπίζουμε ότι κάθε ψήφος που δίνεται θα μετρηθεί.
Επί του παρόντος, ο 45ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπκαι ο αμφισβητίας του, Τζο Μπάιντεν, μια κούρσα με το λαιμό και πάλι, λόγω του εκλογικού νόμου των ΗΠΑ, το να κερδίσουμε περισσότερα από μερικά εκατομμύρια ψηφοφόρους δεν θα βοηθήσει τον υποψήφιο των Δημοκρατικών.
Στις εκλογές για τη Γερουσία που διεξάγονται την ίδια περίοδο, φαίνεται ότι οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν την πλειοψηφία τους, αλλά ούτε οι Δημοκρατικοί θα μπορέσουν να την πετύχουν οι ίδιοι.
Στις συνεχιζόμενες εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, ωστόσο, οι Ρεπουμπλικάνοι καταφέρνουν ακόμη και να αυξήσουν τον αριθμό των εκπροσώπων τους και να μειώσουν τη σημερινή δημοκρατική πλειοψηφία.
Είναι λοιπόν δίκαιο να πούμε ότι όχι μόνο η προηγούμενη προεκλογική εκστρατεία ήταν συναρπαστική, αν όχι τρομακτική ή ακόμη και ανησυχητική. Τα όρια, και ακόμη περισσότερο η ευπάθεια, της δημοκρατίας θα έπρεπε να είχαν αποκαλυφθεί τόσο στους πιο σκληροπυρηνικούς αγωνιστές όσο και στον άπειρο θεατή – ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, θα χρειαστούν σίγουρα χρόνια για να αποκατασταθεί η σταθερότητα στον δυτικό κόσμο.
Κανένας από τους υποψηφίους των ΗΠΑ, και σίγουρα όχι τα κόμματά τους, δεν έχουν καλυφθεί με δόξα. Η εμπορική τηλεόραση με το περιεχόμενό της στα σκουπίδια έχει ήδη εκδηλωθεί πλήρως στην κορυφή της πολιτικής μας: ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η τοποθέτηση ραπ γκάνγκστα αντικαθιστούν όλο και περισσότερες συζητήσεις και προγράμματα — και όχι μόνο στις ΗΠΑ.
Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, όλο και περισσότεροι πολίτες στις ΗΠΑ καθώς και στην Ευρώπη συμπαθούν και ψηφίζουν τέτοιους πολιτικούς, καθώς και ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως η Ρωσική Ομοσπονδία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ή το Ιράν, ενισχύουν αυτή την επιθυμία στους πληθυσμούς μας. με κάθε τρόπο, με την αμφιβολία να τροφοδοτήσει το νόημα και τη λειτουργία της δημοκρατίας και να χειραγωγήσει έτσι τις εκλογές στον δυτικό κόσμο.
Εάν τώρα πρέπει να παρακολουθήσετε ότι ακόμη και οι δικές μας κυβερνήσεις και δικαστήρια ανέχονται αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις στους δημοκρατικούς μας θεσμούς και διαδικασίες χωρίς αντίμετρα, πρέπει να αρχίσετε να αναρωτιέστε πώς τα πάνε οι δημοκρατίες μας συνολικά.
Αν και όλοι, ανεξαιρέτως, απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα και, κυρίως, τα επιτεύγματα των δημοκρατιών μας, είναι προφανές ότι όλο και λιγότεροι είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν τις ίδιες τις δημοκρατίες μας.
Ακόμη χειρότερα, όσοι ζουν υπέροχα από και με τη δημοκρατία οι ίδιοι συνεχίζουν να διαβρώνουν τη δημοκρατία στον πυρήνα της με κόλπα και κόλπα, όχι μόνο αλλάζοντας τις εκλογικές περιφέρειες προς όφελός τους - η κουλοχέρη δεν είναι αποκλειστικά αμερικανικό πρόβλημα - αλλά και τα μεγέθη των κοινοβουλίων που τους ταιριάζουν. τις δικές τους ανάγκες και ταυτόχρονα να διασφαλίζουν ότι η ευθύνη τους ως εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού είναι το πολύ καθαρά ηθική.
Εμείς οι ψηφοφόροι δεν φαίνεται να νοιαζόμαστε καθόλου, το κυριότερο είναι να έχουμε καλή παράσταση!
Ούτε η Γερμανία αναζητά πολιτευτές εδώ και πολύ καιρό - ψάχνουμε τον σούπερ σταρ.
Και από τη στιγμή που αυτό ανακαλυφθεί από τα μέσα ενημέρωσης, δεν χρειαζόμαστε πλέον εκτενείς, δαπανηρές και περίπλοκες εκλογές — η επιδοκιμασία στο Facebook and Co. θα πρέπει να είναι αρκετή για τον ψηφοφόρο.
Μέχρι τότε, οι μεγάλοι της πολιτικής μας θα κάνουν περιοδείες σε όλο τον κόσμο με ιδιωτικά τζετ, θα περιοδεύουν σε άχρηστα talk show, θα αφήνουν τους εαυτούς τους κλειδωμένους στο κοντέινερ με τρόπο αποτελεσματικό στα μέσα ενημέρωσης και θα μεταδίδουν την ιδιωτική τους ζωή μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. διαθέσιμα κανάλια.
Αλλά η δημοκρατία λειτουργεί διαφορετικά, επομένως κάθε ψήφος που δίνεται πρέπει να μετράται - ανεξάρτητα από το πόσο καιρό μπορεί να διαρκέσει αυτό!
Θα ήθελα ένα άρθρο από Πίτερ Γουίνκλερ στη Neue Zürcher Zeitung (NZZ) της 31ης Οκτωβρίου 2020 για εις βάθος ανάγνωση. Ο τίτλος είναι "Ολοκληρώνεται η πρώτη σεζόν του "Trump Show" στον Λευκό Οίκο - τι τίμημα πλήρωσε η Αμερική;"
#δημοκρατία #εκλογές #ένας άνθρωπος #μία ψήφος
«Η μόνη ερώτησή μου που απομένει είναι γιατί ένας τίμιος μαστροπός, απατεώνας, απατεώνας και απαγωγέας σαν εσάς να εμπλακεί σε κάτι τόσο άσχημο όσο η μεγάλης κλίμακας εταιρική δραστηριότητα;»
«Τα λεφτά ήταν καλά».
«Α, αλλά αν αυτό είναι η δικαιολογία σου, τι θα γίνει μετά; πολιτική?"
Τζον Μπαρνς, The Lost Princess Man (2009: 144)
