Φωτογραφία ανάρτησης: μικρή αλλαγή | © Pixabay
Μάριο Άντορφ διατύπωσε την πεμπτουσία της σημερινής ομοσπονδιακής πολιτικής με τρόπο που ήταν εύκολο να κατανοηθεί από όλους ήδη από τη δεκαετία του 1980: «Θα σου δώσω ένα σκασμό με τα λεφτά μου...» Ακόμη και οι συγγραφείς εκείνη την εποχή δεν κατάλαβαν πραγματικά ένα πράγμα, δηλαδή ότι η υποτιθέμενη "σκατά των χρημάτων" συνήθως δεν χρησιμοποιεί τα δικά του χρήματα, αλλά έχει κατακτήσει την τέχνη της χρήσης των χρημάτων των άλλων για δικούς του σκοπούς όσο το δυνατόν πιο «αποτελεσματικά στον Τύπο».
Επειδή είχα έναν καλό φίλο στο Café Extrablatt εκείνη την εποχή στο Μόναχο, η έναρξη της βραδιάς στο Μόναχο δεν ήταν σχεδόν πρόβλημα για τους συντρόφους μου και εμένα. Και έτσι ήταν απολύτως φυσιολογικό να παρακολουθούσαμε τακτικά την τηλεοπτική σειρά "Kir Royal" με μεγάλη χαρά. Φυσικά, εκείνη την εποχή το κατάλληλο ποτό ήταν μέρος ενός κανονικού πρωινού της Κυριακής. και δεν έπρεπε απαραίτητα να είναι Κυριακή, και σίγουρα όχι πρωινό. Ωστόσο, όλα αυτά τα έχουμε κερδίσει κάθε μέρα ξανά!
Τριάντα χρόνια μετά, θυμάμαι πολύ καλά τα λόγια του Μάριο Άντορφ με κάθε ειδησεογραφικό πρόγραμμα ή μια ματιά στην εφημερίδα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και μαζί της όλες οι κυβερνήσεις των πολιτειών, υπερβάλλουν με προσφορές προς σχεδόν όλους εμάς — φαίνεται να μην υπάρχουν άλλα όρια.
Αυτή τη φορά, όμως, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πρόκειται αποκλειστικά για δικά μας χρήματα, τα οποία πρέπει να «σηκωθούν» όσο το δυνατόν περισσότερο στον Τύπο. σε πλήρη αντίθεση με την προσφορά του τότε Γενικού Διευθυντή Χάινριχ Χάφενλοχερ, που θα μπορούσε τουλάχιστον να ισχυριστεί ότι συνέβαλε ο ίδιος σε αυτή τη «περιουσία» των δαπανών, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν επιβάρυνε τις επόμενες γενιές με τα έξοδά του.
Δυστυχώς, το όλο θέμα ταιριάζει πολύ και με μια ανάρτηση ιστολογίου που έγραψα τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους με τίτλο "καθημερινή πολιτική" έχω γράψει. Και δεν πρέπει να περιμένουμε σημαντικές αλλαγές στην πολιτική ούτε βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα, γιατί όσο υπάρχει το «σύστημα πυραμίδας», δύσκολα θα υπάρχει κάποιος που να του εναντιωθεί σοβαρά. Και όσο οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ελπίζουν ότι δεν χρειάζεται να βιώσουν οι ίδιοι το πικρό τέλος, θα επιλέξουν όποιον επαινεί αυτό το μονοπάτι ως τη μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση. Προφανώς η λύση γραμμής για όλους Baby Shimmerless αυτή η δημοκρατία.
Εγώ, από την άλλη, δεν θέλω να χάσω τη Μόνα μου και μου αρέσει να ψάχνω για βιώσιμες εναλλακτικές. Επίσης σίγουρα θα το προτιμούσα αν μου δινόταν τουλάχιστον η ευκαιρία να διαλέξω ανάμεσα σε εναλλακτικές!
"Αυτός ο πλανήτης έχει - ή μάλλον είχε - ένα πρόβλημα, το οποίο ήταν το εξής: οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ζούσαν σε αυτόν ήταν δυστυχισμένοι σχεδόν τον καιρό. Προτάθηκαν πολλές λύσεις για αυτό το πρόβλημα, αλλά οι περισσότερες από αυτές αφορούσαν σε μεγάλο βαθμό την κίνηση των μικρών πράσινων κομματιών χαρτιού, κάτι που ήταν περίεργο γιατί γενικά δεν ήταν τα μικρά πράσινα κομμάτια χαρτιού που ήταν δυσαρεστημένα."
Douglas Adams, The Hitchhiker's Guide to the Galaxy (1979)
