Χαρακτηριστική φωτογραφία: "Call me" | © Tumisu στο Pixabay
Μέχρι σήμερα δεν είναι απολύτως σαφές για μένα γιατί υπάρχουν άνθρωποι που καλούν τους συμπολίτες τους από κλειστά τηλέφωνα.
Εάν είναι εταιρικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι, μπορεί να είναι κατανοητό, δεδομένου ότι οι εργοδότες τους έχουν περιορισμένους πόρους εξυπηρέτησης πελατών ή πολύ ξεπερασμένες δομές επικοινωνίας.
Όταν τηλεφωνώ ιδιωτικά, δεν μπορώ να σκεφτώ αμέσως έναν λόγο. Αντίθετα, εάν ο καλών θέλει να μου μιλήσει ιδιωτικά αλλά δεν θέλει να μου δώσει τον δικό του αριθμό τηλεφώνου, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι έχει μια πολύ ιδιαίτερη κατανόηση της επικοινωνίας.
Ωστόσο, είναι συχνά οι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι που κάνουν τη συνεργασία τόσο ενδιαφέρουσα και αξίζει τη ζωή. Και δεν θέλω να παραπονεθώ για αυτό!
Αλλά τα πράγματα γίνονται πολύ περίεργα όταν αυτοί οι ανώνυμοι καλούντες δεν αφήνουν μήνυμα στον τηλεφωνητή όταν η κλήση είναι ανεπιτυχής και αργότερα παραπονιούνται ότι δεν τους κάλεσαν πίσω.
Αγαπητοί ανώνυμοι καλούντες, είστε περισσότεροι από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε και δεν μπορώ πραγματικά να σας καλέσω όλους πίσω, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις.
«Φώναξε με σαν να μην είχες την τελευταία φορά».
Emily Blunt ως Elise Sellas στο The Adjustment Bureau (2011)
