Φωτογραφία: δείγμα εικόνας | © Pixabay
Η μόνη φορά που στερήθηκα εντελώς τη χαρά του Advent ήταν στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Εκεί έπρεπε να ζήσω πώς ο φθόνος, η αγανάκτηση ή ακόμα και η καθαρή δολοφονία μετέτρεψαν τους ανθρώπους σε τέρατα. Μέχρι αυτές τις μέρες ήμουν πραγματικά σίγουρος ότι δεν θα ξαναζούσα μια τέτοια «χαμένη» σεζόν Advent.
Αλλά στη μέση της τρέχουσας προ-χριστουγεννιάτικης περιόδου και επίσης εδώ στη χώρα μας, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται για να διαδηλώσουν πραγματικά ενάντια σε όλα, ενώ σερβίρονται όλες οι εχθρικές εικόνες του γερμανικού λαϊκισμού. Και ακόμα χειρότερα! Κάτω από τον μανδύα των αξιοπρεπών πολιτών, η κοκκινοκαφέ φασαρία συγκεντρώνεται, αναμφίβολα συνοδευόμενη από ανενημέρωτους οπαδούς, και ξεκινάει την περίοδο των Χριστουγέννων — χικ! — στους δρόμους μας να κηρύξουμε ανοιχτά τον πόλεμο σε όλους τους δημοκράτες, τους Ευρωπαίους και τους Χριστιανούς ανάμεσά μας· Κατά τη γνώμη μου, η προσποιητή ισλαμοφοβία αντιπροσωπεύει την έλλειψη θάρρους να καλέσουμε σε πογκρόμ εναντίον όλων των πιστών, είτε Εβραίων, Μουσουλμάνων είτε Χριστιανών.
Ακόμα χειρότερα! Οι λαϊκιστές από όλα τα κυρίαρχα κόμματα αρχίζουν να συμπονούν αυτούς τους τύπους συμπολιτών. Ελπίζω μόνο ότι οι Δημοκρατικοί στα κόμματα είναι αρκετά δυνατοί για να βγάλουν το νερό από αυτούς τους «φιλοδοξούντες του Χίντεμπουργκ».
Βλέπετε, δεν μπορώ πραγματικά να ανυπομονώ για τα ερχόμενα Χριστούγεννα - πρέπει να χαίρεται κανείς αν δεν καεί κανένα σπίτι αστέγων ή προσφύγων στη χώρα μας την παραμονή των Χριστουγέννων ή αν οι πολιτικοί μας δεν κηρύξουν πόλεμο σε καμία χώρα αυτές τις μέρες.
Αλλά αναγνωρίζετε επίσης ότι γίνεται ολοένα και πιο σημαντικό για εμάς τους Ευρωπαίους φεντεραλιστές να φέρουμε τη σημαία και ταυτόχρονα να αντιταχθούμε αποτελεσματικά στην αναδυόμενη αδικία - δεν πρέπει να αφήσουμε το πεδίο στους κήρυκες μίσους αυτού του κόσμου!
Πρέπει να προωθήσουμε τα ιδανικά και τις αξίες μας, για την ειρήνη, για την ελευθερία, για τη δημοκρατία, για την Ευρώπη, για τον φεντεραλισμό, για τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, για την εκπαίδευση, για τη φιλανθρωπία, για την αλληλεγγύη, για την ελευθερία της θρησκείας... -- υπάρχουν τέτοια πράγματα πολύ καλά που αξίζει να υπερασπιστείτε σθεναρά και πολλά, πάρα πολύ, να χάσετε!
«Πολλοί νέοι, είναι αλήθεια, δεν φαίνεται να εκτιμούν την ελευθερία. Αλλά μερικοί από εμάς εξακολουθούν να πιστεύουν ότι χωρίς ελευθερία, τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να γίνουν πλήρως ανθρώπινα και ότι η ελευθερία είναι επομένως εξαιρετικά πολύτιμη».
Aldous Huxley, Brave New World Revisited (1958)
